Με αφορμή την συμμετοχή της στην ταινία «Αναζητώντας τον Χέντριξ» η ηθοποιός μιλάει μεταξύ άλλων για τις εκλογές, την Κύπρο και την αγαπημένη της γειτονιά, το Χαλάνδρι
Η Βίκυ Παπαδοπούλου μιλά στην ATHENS VOICE για την καινούργια της ταινία «Αναζητώντας τον Χέντριξ».
Η Βίκυ μπορεί με ευκολία να μεταμορφώνεται και να αλλάζει πρόσωπα ανάλογα τις εποχές και τα είδη των ταινιών που παίρνει μέρος. Ενδεικτικά να πούμε ότι έχει ξεκινήσει την καριέρα της από την τηλεοπτική σειρά του Νίκου Περάκη «Λούφα και παραλλαγή», έγινε γνωστή μέσω της σειράς του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Δυο μέρες μόνο», έχει παίξει στο ρετρό «Τανγκό των Χριστουγέννων» του Νίκου Κουτελιδάκη –από το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη– και στο «Μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη μας έδειξε την πιο μάγκικη πλευρά της. Και τώρα ο δρόμος της την οδηγεί στην Κύπρο και τα Κατεχόμενα με αφορμή την ταινία «Αναζητώντας τον Χέντριξ» του Μάριου Πιπερίδη.
Υπάρχει κάτι που αγνοούσατε από την κυπριακή πραγματικότητα και το μάθατε μέσω της ταινίας ή από τα γυρίσματα που κάνατε εκεί;
Φυσικά. Το σεναριακό εύρημα της ταινίας με τον ήρωα που αδυνατεί να πάρει πίσω το σκυλί του λόγω της νομοθεσίας. Δεν ήμουν βέβαια και τόσο σίγουρη αλλά πίστευα ότι ο νόμος που λέει πως, αν περάσεις ένα ζώο στα Κατεχόμενα, μετά απαγορεύεται να το επιστρέψεις ήταν μάλλον κάτι που σκέφτηκε ο Μάριος Πιπερίδης για να εξελίξει την πλοκή. Όταν έμαθα ότι ο εν λόγω νόμος είναι υπαρκτός δεν το πίστευα!
Υπάρχει κάτι άλλο που θυμάστε έντονα από εκείνα τα γυρίσματα;
Δυστυχώς έχει περάσει πάρα πολύς καιρός –είναι σχεδόν τρία χρόνια νομίζω– από τότε οπότε η μνήμη μου έχει εξασθενήσει. Ήταν όμως πολύ ευχάριστα από ό,τι θυμάμαι και είδα μερικές πανέμορφες τοποθεσίες και μέρη της Κύπρου. Ήταν κάπως περίεργο συναίσθημα όταν πήγαμε στα Κατεχόμενα αφού από εκεί που ακούγαμε, ας πούμε, ελλαδίτικα μετά από 15 μέτρα ακούγονταν μόνο τουρκικά κ.ο.κ. Περάσαμε όμως πολύ καλά και έχω να θυμάμαι μια σπάνια αλλά εξαιρετική συνεργασία με έναν Τούρκο, έναν Ελληνογερμανό κι έναν Αμερικανογερμανό. Παρότι ο καθένας μας είχε διαφορετική κουλτούρα καταφέραμε όχι απλώς να συντονιστούμε αλλά και να βγάλουμε, πιστεύω, ένα θετικό αποτέλεσμα. Και στο τέλος γίναμε και καλοί φίλοι. Σχεδόν αγαπηθήκαμε.
Αναζητώντας τον Χέντριξ
Και η μεγαλύτερη δυσκολία ποια ήταν;
Επειδή ο πρωταγωνιστής του φιλμ ήταν ο αγαπητός σκύλος μας, υπήρχαν στιγμές που έκανε τα δικά του. Και παρότι ήταν εκπαιδευμένος δεν σταματούσε να κάνει του κεφαλιού του. Ακόμη και σε απλές σκηνές. Για παράδειγμα, σε μια απλή σκηνή που έπρεπε απλώς να σταματήσει και να μυρίσει εκείνος έβλεπε γάτα και έτρεχε!
Αν σας ρωτούσε κάποιος τη γνώμη σας για το τι λέει η ταινία αυτή τι θα απαντούσατε;
Ότι είναι μια κωμωδία για όλη την οικογένεια -μπορεί να τη δουν ακόμη και παιδιά πιστεύω- που με κάποιο τρόπο μιλάει για πολιτικά θέματα χωρίς να όμως να είναι αμιγώς πολιτική, ενώ μαθαίνεις αρκετά πράγματα για την ιστορία της Κύπρου. Το καλό με αυτή την ταινία είναι πως ο δημιουργός της, ο Μάριος, που έχει γράψει και το σενάριο, μιλάει για τη σημερινή πολιτική κατάσταση στην Κύπρο χωρίς όμως να παίρνει ξεκάθαρη θέση, που για μένα είναι πολύ θετικό. Εκείνο που ουσιαστικά λέει το φιλμ είναι πως σε τελική ανάλυση είμαστε όλοι άνθρωποι που θέλουμε τα ίδια πράγματα. Υπάρχει μια φοβερή σκηνή που λέει και ο ένας και ο άλλος πρωταγωνιστής την ίδια ατάκα: «Μα αυτό είναι το σπίτι μου». Σημασία λοιπόν έχει η ουσιαστική επαφή μεταξύ μας. Και μέσω αυτής αξίζει να αναδειχτεί η κατανόηση, ο αλληλοσεβασμός και, στο τέλος, η αγάπη. Όσα δηλαδή έχουν πραγματική αξία στη ζωή.
Η πολιτική σας ενδιαφέρει; Ψηφίσατε στις εκλογές;
Φυσικά. Είμαι πολιτικοποιημένη αλλά δεν ανήκω σε κάποιο κόμμα. Ψηφίζω πρόσωπα κυρίως. Από τη στιγμή που έχω αυτό το δικαίωμα θεωρώ κρίμα να μην το εξασκώ προκειμένου να στηρίξω κάποιους που, κατά τη γνώμη μου πάντα, αξίζουν κι έχουν το όραμα ή τη θέληση για να προσφέρουν.
Σε μια παλιά συνέντευξή σας μιλούσατε για τη δυσκολία τού να ζεις στην Αθήνα ειδικά στην εποχή της κρίσης. Πώς αντιμετωπίζετε τις καθημερινές αυτές δυσκολίες;
Προσπαθώ να βρίσκω την ηρεμία που θα μου επιτρέψει να είμαι δημιουργική και να φτιάχνω με θετικά σημεία την κάθε μέρα κόντρα σε όλες τις δυσκολίες.
Πώς το πετυχαίνετε αυτό;
Με πάρα πολύ κόπο. Όμως θεωρώ ότι το σημαντικότερο είναι αυτό και σε γενικές γραμμές το πετυχαίνω. Να έχω βρει δηλαδή τον τρόπο να εκφράζω αυτό που αισθάνομαι χωρίς να προσβάλλω τον συνάνθρωπό μου. Και κυρίως να παραμένω ψύχραιμη. Είναι, νομίζω, μια σημαντική κατάκτηση αυτή.
Ποια είναι η γειτονιά σας;
Γεννήθηκα, μεγάλωσα κι εξακολουθώ να ζω στο Χαλάνδρι. Μου αρέσει πολύ η περιοχή, λατρεύω να κάνω βόλτες στη Ρεματιά και να έχω τα αγαπημένα μου μαγαζιά εδώ. Αν και οι περισσότεροι φίλοι μου ζουν και κινούνται στο κέντρο οπότε αρκετές φορές ακολουθώ κι εγώ.
Αναζητώντας τον Χέντριξ
Info: Η ταινία «Αναζητώντας τον Χέντριξ» του Μάριου Πιπερίδη με τους Αδάμ Μπουσδούκο, Βίκυ Παπαδοπούλου και Φατίχ Αλ κυκλοφορεί στις 30 Μαΐου στους κινηματογράφους από τη Seven Films
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
