Κάπου στην Ανατολή ένα χαμίνι ονόματι Αλαντίν βρίσκει ένα μαγικό λυχνάρι σε μια μυστική κρύπτη. Το Τζίνι που απελευθερώνεται του δίνει την ευκαιρία της πραγματοποίησης τριών ευχών αλλά και τη συμβουλή να τις χρησιμοποιήσει συνετά. Ο Αλαντίν θα προσπαθήσει να ακολουθήσει την παραπάνω συμβουλή, αλλά μόλις αντικρίζει την Τζάσμιν, την όμορφη κόρη του Σουλτάνου, τα χάνει κι ακολουθεί μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά στην προσπάθειά του να κλέψει την καρδιά της.
Το κινούμενο σχέδιο της Ντίσνεϊ είχε γνωρίσει τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία (2 όσκαρ –μουσικής και τραγουδιού–μεταξύ 5 υποψηφιοτήτων) το 1992. Η απόφαση της εταιρείας να επενδύσει στη live action μεταφορά (όπως συνέβη και με τα «Το βιβλίο της ζούγκλας» και «Η πεντάμορφη και το τέρας») του μύθου με τα ιπτάμενα χαλιά και τα μαγικά τζίνια, εμπεριείχε αρκετή δόση ρίσκου, αλλά το αποτέλεσμα τη δικαιώνει παρότι το τρέιλερ που είχε κυκλοφορήσει πριν από λίγο καιρό δεν μας άφηνε και πολλές υποσχέσεις για κάτι καλό. Όμως η σκηνοθεσία του απρόβλεπτου και δίχως επιτυχία εδώ και καιρό Γκάι Ρίτσι κινήθηκε προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού η αίσθηση του παραμυθιού είναι ισχυρή από κάθε άποψη, χωρίς να γίνεται ούτε καταχρηστική ούτε παράταιρη. Χιούμορ, δράση, γλυκός –αλλά όχι γλυκανάλατος– συναισθηματισμός, εφέ, πρωταγωνιστές… Τα πάντα είναι λειτουργικά δομημένα και υπηρετούν πιστά το αρχικό πνεύμα του «Αλαντίν», ενώ το πλέον θεαματικό στοιχείο του φιλμ είναι το χαβαλετζίδικο Τζίνι του Γουίλ Σμιθ. Θυμίζουμε ότι στην ταινία κινουμένων σχεδίων του 1992 το Τζίνι ήταν η μεγάλη ατραξιόν χάρη στην ανεπανάληπτη φωνητική ερμηνεία του Ρόμπιν Γουίλιαμς. Εδώ ο Σμιθ, λουσμένος στο απόκοσμο μπλε χρώμα και με την ιδιοσυγκρασιακή συμπεριφορά του έγκλειστου για χιλιάδες χρόνια στα στενά όρια του λυχναριού πνεύματος, κάνει τα δικά του κόλπα προσδίδοντας γοητεία, χάρη και αυτοσαρκασμό (η γυμναστική με βάρη μπροστά στο μαγικό καθρέφτη) στην ταινία. Φυσικά ο κακός δεν θα μπορούσε να λείπει κι έχει τη μορφή του βεζίρη Τζαφάρ που ονειρεύεται να αποκτήσει τη θέση του Σουλτάνου, ενώ τα ζώα έχουν το δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη live έκδοση παραμυθιού. Το πιθηκάκι του Αλαντίν είναι καταλύτης για να τη βγάλει καθαρή ουκ ολίγες φορές ο ιδιοκτήτης του, ενώ μόνο ασήμαντοι δεν είναι τόσο ο υποχθόνιος παπαγάλος του βεζίρη όσο και η επιβλητική τίγρης της Τζάσμιν. Μια χαρά είναι λοιπόν ο νέος «Αλαντίν», ενώ ακόμη και οι μουσικοχορευτικές σκηνές (που συνήθως τις βαριέμαι αφόρητα) έχουν επίσης θετικό πρόσημο: εκτός από ελάχιστες είναι και απολαυστικές. Ειδικά το σπαρταριστό χορευτικό του Αλαντίν και της Τζάσμιν βάζει κάτω ακόμη και τα καλύτερα νούμερα του Μπόλιγουντ!
Η Σάντρα, πρώην νικήτρια επαρχιακών καλλιστείων, επιστρέφει στο σπίτι της μητέρας της μετά από απουσία 15 ετών. Πιάνει δουλειά στο τοπικό εργοστάσιο, αλλά δεν τα πάει καλά. Μια μέρα ο προϊστάμενός της αποπειράται να τη βιάσει και κατά λάθος τον… σκοτώνει μπροστά σε δύο συναδέλφους της. Μόλις οι τρεις γυναίκες ανακαλύπτουν ότι ο νεκρός έκρυβε στην τσάντα του αμέτρητα χρήματα αποφασίζουν να τα κρατήσουν.
Μαύρο χιούμορ, κανιβαλισμός με κομμένα πέη και σεξουαλικές κακοποιήσεις, ταξικό προφίλ με ευρηματικές αναφορές στο κίνημα «Metoo» και τη γυναικεία χειραφέτηση. Ο σεναριογράφος Αλάν Μοντουί στην πρώτη σκηνοθετική απόπειρά του καταφέρνει να συνδέσει έξυπνα το μακάβριο χιούμορ, τις ιδιοφυείς ατάκες και τους γραφικούς χαρακτήρες με ένα εμπνευσμένο σχόλιο για την κοινωνική θέση της γυναίκας, παρότι το όχημά του κάποια στιγμή ξεμένει από καύσιμα. Η υπέροχη Σεσίλ ντε Φρανς ξανά σε ένα κόντρα ρόλο καταφέρνει να κλέψει την παράσταση και συνθέτει αχτύπητο δίδυμο με τη Γιολάντ Μορό.
Ο Αμπέλ ξανασυναντά τη Μαριάν οχτώ χρόνια μετά από τον χωρισμό τους με αφορμή την κηδεία του παλιού κολλητού του και συντρόφου της Μαριάν, Πολ. Παρά το πένθος ο Αμπέλ διεκδικεί και πάλι την καρδιά της Μαριάν, μοιάζοντας να τα καταφέρνει ώσπου κάνει την εμφάνισή της η σέξι αδελφή του θανόντα.
Στη δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του ο ηθοποιός Λουί Γκαρέλ υμνεί τα ιψενικά τρίγωνα με τις ατελείωτες ποικιλομορφίες και αμπελοφιλοσοφίες τους. Συνεργαζόμενος στο σενάριο με τον σπουδαίο Ζαν Κλοντ Καριέρ, ο Γκαρέλ θυμίζει παλιές εποχές του γαλλικού σινεμά όπου ο πόλεμος αντρών - γυναικών δεν τελείωνε ποτέ. Όμως σε αυτό το δοκίμιο περί έρωτος ή απιστίας πέραν της παθητικής αντρικής φύσης σε όλα τα κρίσιμα αισθηματικά διλήμματα, τα υπόλοιπα στοιχεία του φιλμ είναι διανθισμένα χωρίς ιδιαίτερο βάθος σκέψης. Ελάχιστες ψυχολογικές διαβαθμίσεις, μια αίσθηση βαρεμάρας, ενδιαφέρον που φθίνει όσο περνά ο χρόνος και κωμικά διαλείμματα που δεν βγάζουν πάντα γέλιο.
Ο παραλίας (The Beach Bum) *1/2 Σκηνοθεσία: Χάρμονι Κορίν
Πρωταγωνιστούν: Μάθιου Μακ Κόναχι, Σνουπ Ντογκ, Ζακ Εφρον, Μάρτιν Λόρενς
Ο Μούντογκ είναι ένας θεοπάλαβος συγγραφέας που ζει χωρίς κανόνες και «πρέπει» και σχεδιάζει να γράψει το «επόμενο μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα».
Η εκκεντρική εμφάνιση του Μάθιου Μακ Κόναχι, το αιρετικό αλλά χοντροκομμένο χιούμορ, η φευγάτη γραφή και μερικές ακόμη ανορθογραφίες στο πειραγμένο σενάριο κάνουν την υπερβολικά άνιση άποψη του Χάρμονι Κορίν (σκηνοθέτης του «SpringBreakers» και σεναριογράφος του «Kids») γύρω από το αμερικανικό όνειρο, την καταπιεστική πολιτική ορθότητα και τη σημασία της Τέχνης να έχει ένα σχετικό ενδιαφέρον. Όμως ο «Παραλίας» δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απλοϊκή εικονογραφία της ματαιότητας και του κυνηγητού της φήμης, που ξεκινά ως σκεπτόμενη φάρσα για να καταλήξει σε κακόγουστο ανέκδοτο.
ΑΚΟΜΗ
▶ Μια τρυφερή βουβή ερωτική ιστορία είναι το«Σουτιέν» (The Bra) (**) του γερμανού Βάιτ Χέλμερ που βάζει τον οδηγό ενός τρένου (Μίκι Μανόλοβιτς) που διασχίζει τους πρόποδες του Καυκάσου να αναζητά την ιδιοκτήτρια ενός χαμένου σουτιέν.
▶ Στην κωμική ταινία του Πιέρ Σαλβαντορί«Το πρόβλημά μου είσαι εσύ»(-), με τις Αντέλ Ενέλ και Οντρέ Τοτού, η χήρα ενός αστυνομικού με έκπληξή της ανακαλύπτει ότι ο άντρας της ήταν διαφθαρμένος.
▶ Στην αισθηματική κομεντί «Everything is wonderful» (-) που αποτελεί σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού Πία Μέχλερ, η Τόνια Σωτηροπούλου και η σκηνοθέτιδα μοιράζονται ξένοιαστες ρομαντικές στιγμές στο Μπρούκλιν.
▶Το«Brightburn: Ζωντανή κόλαση»(-) του Ντέιβιντ Γιαροβέσκι είναι ένα θρίλερ με την Ελίζαμπεθ Μπανκς να αναρωτιέται πότε επιτέλους θα γίνει μητέρα, αλλά όταν συμβαίνει αυτό το μετανιώνει 1.000 φορές.
▶Το «Χοιροστάσιο» (***) του Πιέρ Πάολο Παζολίνι μοιράζει την πολιτική αλληγορία του μεταξύ δύο χρόνων και δύο χαρακτήρων με χτυπητές διαφορές, αμέτρητες αδυναμίες αλλά και κοινή μοίρα.
MUST SEE
Η μεγάλη γιορτή του Ισπανόφωνου Κινηματογράφου στην Αθήνα επιστρέφει για 4η χρονιά με πάνω από 30 ταινίες σε πρώτη πανελλήνια προβολή, αφιερώματα, διεθνείς καλεσμένους και πλούσια events. Από τις 28 Μαΐου έως τις 6 Ιουνίου στους κινηματογράφους Ελληνίς και Νιρβάνα, την Ελληνοαμερικανική Ένωση και το ExileRoom.
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
