Ο άτρωτος Ντέιβιντ Νταν (Μπρους Γουίλις) καταδιώκει και αντιμετωπίζει το παντοδύναμο Κτήνος του πολυσχιδή Κέβιν Γουέντελ Κραμπ (Τζέιμς ΜακΑβόι) σε μια αμφίρροπη μονομαχία, τα νήματα της οποίας φαίνεται να κινεί ο αινιγματικός κύριος Γκλας (Σάμιουελ Τζάκσον). Αυτοί οι τρεις χαρακτήρες που φλερτάρουν ανοιχτά με το υπερηρωικό σύμπαν, θα φυλακιστούν στην ίδια ψυχιατρική πτέρυγα υψίστης ασφαλείας υπό την επίβλεψη της δρος Έλι Σταμπλ (Σάρα Πόλσον).
Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που ο 29χρονος τότε Μ. Νάιτ Σιάμαλαν συντάραξε τα θεμέλια του ψυχολογικού θρίλερ με την «Έκτη αίσθησή» του. Έκτοτε η ιστορία αυτή –ή, καλύτερα, η τεχνική της που αφορά σε μια ανατριχιαστική ιστορία μεταφυσικού τρόμου η οποία οδηγείται σε μια ισχυρή ανατροπή– επιχειρήθηκε να αναπαραχθεί ουκ ολίγες φορές από τον ινδό σκηνοθέτη. Άλλοτε με θετικές εντυπώσεις («Σκοτεινό χωριό», «Ο διχασμένος») κι άλλοτε με… καταστροφές («Lady in the water», «Το συμβάν»), ο Σιάμαλαν αποδείκνυε κάθε φορά πως είναι καλύτερος σκηνοθέτης από ό,τι σεναριογράφος. Έτσι κι εδώ, παρότι εμπνέεται από μια εξαίσια ιδέα που συνδέει έντεχνα το προπέρσινο «Διχασμένο» με τον «Άφθαρτο» του 2000, το αποτέλεσμα είναι και πάλι άνισο. Ουσιαστικά το «Glass» είναι ένα άτυπο σίκουελ εκείνων των ταινιών (ίσως να πρόκειται για παγκόσμια πρωτιά στην ιστορία του κινηματογράφου, η ταυτόχρονη συνέχεια όχι ενός αλλά δύο φιλμ) που ο Σιάμαλαν τοποθετεί στον ίδιο χωροχρόνο και επιχειρεί να εισάγει στη μυθολογία των σούπερ ηρώων νέα δεδομένα. Ναι, το «Glass» είναι μια ταινία για τρεις υπερ-ήρωες με διαφορετικό στιλ και γειωμένες συνθήκες δράσης, που θέλει να μιλήσει για διαφορετικά πράγματα. Όμως ο ουμανισμός του σεναρίου (ο Σιάμαλαν ουσιαστικά μιλάει για την πίστη του κάθε ανθρώπου στις ξεχωριστές δυνάμεις του) βρίσκει τοίχο, όταν επιχειρεί να συνδέσει την ψυχολογική διάσταση των κόμικ ηρώων του με τις θεωρίες συνωμοσίας που θέλουν ένα σκοτεινό εχθρό να ελέγχει τη βούληση και την ατομική ελευθερία των απλών ανθρώπων. Τελικά η παραληρηματική κρίση μεγαλείου που σημαδεύει τους ήρωες («αν υπάρχουν σούπερ ήρωες τότε γιατί είστε μόνο τρεις;» τους ρωτά η ψυχολόγος δρ Σταμπλ, πριν αρχίσει να τους αποδεικνύει με χειροπιαστές αποδείξεις ότι κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό τους) αγγίζει και τον σκηνοθέτη, που παρά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στον χειρισμό της κάμερας και τη δημιουργία ατμόσφαιρας, όταν οι ιστορίες του απαιτούν περαιτέρω σκέψη και βαθύτερο προβληματισμό, τότε τα κάνει… σαλάτα!
Όταν ο ντροπαλός Κρίστιαν βρίσκει δουλειά στο τοπικό σούπερ μαρκετ αρχίζει να ερωτεύεται τη γλυκιά Μάριον, υπεύθυνη του τομέα των γλυκών. Στη μηχανή του καφέ που συναντιούνται καθημερινά αρχίζουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, όμως εκείνη είναι παντρεμένη κι ο έρωτας του Κρίστιαν δείχνει αδιέξοδος.
Μια ιστορία αγάπης, τρυφερή και λιτή, που κερδίζει τοn θεατή με τις ανεπαίσθητες αλλά σημαντικές λεπτομέρειές της. Ο μικρόκοσμος των εργαζομένων του καταστήματος, ανθρώπινος και χαμηλών τόνων, είναι ο καθρέφτης μιας κοινωνίας σε βαθιά κρίση. Θέμα του γερμανικού φιλμ δεν είναι μόνο το love story που γεννιέται στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ (εξαιρετικές οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών και κυρίως της Σάντρα Ούλερ του «Τονι Έρντμαν»). Το καλογραμμένο σενάριο μιλάει ακόμη για την έλλειψη επικοινωνίας –υπέροχα δοσμένη η οικειότητα που αναπτύσσουν σταδιακά ο ήρωας με τον οδηγό του λεωφορείου–, ενώ δεν λείπουν τα δηκτικά σχόλια για τις κοινωνικές μεταλλάξεις (τα ληγμένα προϊόντα που πετιούνται παρότι «τρώγονται ακόμη» ή το φως που λείπει από τη ζωή του ήρωα) σε μια ιστορία με σπάνια κοινωνική ευαισθησία. Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο φεστιβάλ Βερολίνου, καθώς και βραβείο σεναρίου στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Η ζωή και το έργο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ με έμφαση στα χρόνια που έζησε στην Αρλ της Γαλλίας, τότε που μαγεμένος από το γαλλικό τοπίο και φως δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του, όπως η «Eναστρη νύχτα», το «Υπνοδωμάτιο στην Αρλ» και τη σειρά «Ηλιοτρόπια».
Ο Τζούλιαν Σνάμπελ δεν είναι τυχαίος σκηνοθέτης. Έχοντας αφηγηθεί στο παρελθόν βιογραφίες καλλιτεχνών («Μπασκιά», «Πριν πέσει η νύχτα» με θέμα την ιστορία του κουβανού ποιητή Ρεϊνάλντο Αρένας) έχει το know how της εναλλακτικής κινηματογραφικής βιογραφίας. Η ιστορία του Βίνσεντ Βαν Γκογκ δεν είναι εξαίρεση. Ο νεοϋορκέζος Σνάμπελ απομονώνει την ιστορία στο τελευταίο κεφάλαιο της ζωής του κι ακολουθεί τον πυρετώδη ρυθμό με τον οποίο ζωγράφιζε ο Βαν Γκογκ τα έργα του. Ο τιμημένος με το βραβείο ερμηνείας στη Βενετία, υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα αλλά και φαβορί για τα φετινά Όσκαρ Γουίλεμ Νταφόε δίνει μια αψεγάδιαστη ερμηνεία, συνεισφέροντας πολύτιμη βοήθεια στον Σνάμπελ για να φτιάξει με την κάμερά του εικόνες ανείπωτης ομορφιάς (βγαλμένες θαρρείς από τον καμβά του ζωγράφου) αλλά και συγκινητικές σεκάνς τρομερής σύγχυσης, όπου ο καλλιτέχνης δεν μπορούσε να βρει την ησυχία παρά μόνο όταν ζωγράφιζε. Στα εξαιρετικά προσεγμένα κάδρα βρίσκουμε σημάδια τόσο από το καλλιτεχνικό σύμπαν του Βαν Γκογκ (αδυναμία του ο Γκόγια και ο Ντλεκρουά), τις σκέψεις του για τον Θεό, αλλά και τη σχέση του με τον Γκογκέν και τον αδελφό του Τεό, που επέδρασαν καθοριστικά στη ζωή του.
Αστερίξ: Το μυστικό του μαγικού ζωμού (Asterix: Le Secret de la Potion Magique) **½
Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Αστιέρ, Λουί Κλισί Με τις φωνές των: Κριστιάν Κλαβιέ, Γκιγιόμ Μπριάτ, Άλεξ Λουτζ, Αλεξάντρ Αστιέρ
Έπειτα από μια πτώση κατά τη συγκομιδή του γκι, ο δρυΐδης Πανοραμίξ αποφασίζει πως είναι καιρός να εξασφαλίσει το μέλλον του χωριού. Μαζί με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ ξεκινά ένα ταξίδι στον γαλατικό κόσμο, αναζητώντας έναν νεαρό, ταλαντούχο δρυΐδη, για να του μεταδώσει το μυστικό του μαγικού ζωμού.
Η συνέχεια του φιλμ κινουμένων σχεδίων του 2014 «Αστερίξ: Η κατοικία των θεών» με ήρωες τους κατοίκους του πιο διάσημου γαλατικού χωριού στον κόσμο, έχει τα συστατικά μιας συμπαθητικής, ευπρεπούς και κατάλληλης για όλες τις ηλικίες ταινίας, που ταυτόχρονα είναι απόλυτα εναρμονισμένη στο πνεύμα των σκίτσων των Γκοσινί-Ουντερζό. Το απλόχερο χιούμορ και το χορταστικό, τρισδιάστατο σχέδιο συνοδεύουν την αλά road movie περιπέτεια των ηρώων, όπου ο κακός αυτή τη φορά δεν είναι μόνο οι Ρωμαίοι ή οι κακομοίρηδες πειρατές, αλλά το αντίπαλο δέος του Πανοραμίξ, ένας σατανικός δρυίδης που έρχεται από το μακρινό παρελθόν του.
ΑΚΟΜΗ
▶ Η νέα κωμωδία του Νίκου Ζαπατίνα («Ένας κι ένας») με τίτλο «Περιμένοντας τη νονά» (*) περιγράφει την ιστορία δύο φίλων (Θανάσης Τσαλταμπάσης, Λευτέρης Ελευθερίου), που ζουν με την προσδοκία επικείμενης κληρονομιάς και εγκαταλείπουν την Αθήνα για τη Νάξο. Εκεί ζουν μια όχι και τόσο κωμική περιπέτεια.
▶ Το «Κάτω από το δέντρο» (**½) είναι μια ισλανδική μαύρη κωμωδία, όπου δύο γειτονικές οικογένειες πλακώνονται με μεσογειακό ταμπεραμέντο (μιλάμε για τέτοια οργή και μανία που αγγίζει τα όρια της φάρσας) για το αν θα κοπεί ή όχι το δέντρο που μοιράζονται στις αυλές τους!
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
7°
