Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας

Μαίρη Σέλλεϋ (Mary Shelley)**
Σκηνοθεσία: Χάιφαα αλ-Μανσούρ
Πρωταγωνιστούν: Ελ Φάνινγκ, Ντάγκλας Μπουθ, Μπελ Πόουλι, Τομ Στάριτζ

Tο ειδύλλιο ανάμεσα στον 21χρονο ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ και τη 16χρονη Μαίρη Γουόλστονκραφτ Γκόντγουιν, που είχε ως αποτέλεσμα τη συγγραφή του εμβληματικού μυθιστορήματος«Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας» από την Γκόντγουιν.

Η ταινία έρχεται να μας υπενθυμίσει όχι απλώς ένα από τα πλέον συγκλονιστικά ειδύλλια στην ιστορία της λογοτεχνίας, που είχε σκανδαλίσει τη λονδρέζικη κοινωνία το 1814, αλλά κυρίως τη θέση της γυναίκας στην Ευρώπη του 19ου αιώνα. Κι αν στη γραφή της Χάιφαα αλ-Μανσούρ (η σκηνοθέτιδα από τη Σαουδική Αραβία είχε κερδίσει το 2012 υποψηφιότητα για BAFTA με την πρώτη ταινία της «Το απαγορευμένο ποδήλατο» που αφορούσε στην προσπάθεια μιας 10χρονης να αποκτήσει το ποδήλατο που λαχταρά, παρότι στη Σαουδική Αραβία θεωρείται ανήθικο να κάνει ένα κορίτσι ποδήλατο!) συναντάμε τις παραδοσιακές αγκυλώσεις της ακαδημαϊκής βιογραφίας, υπάρχει τόσο ψαχνό στην ιστορία των Σέλλεϋ - Γκόντγουιν που, αν μη τι άλλο, προσδίδει στην πλοκή τεράστιο ενδιαφέρον. Μπορεί οι περισσότεροι σταθμοί της φλογερής σχέσης να είναι γνωστοί (όταν ο Πέρσι Σέλλεϋ ερωτεύτηκε τη Μαίρη Γουόλστονκραφτ Γκόντγουιν ήταν ήδη παντρεμένος και πατέρας ενός μικρού κοριτσιού ή πώς κατά τη διάρκεια της επεισοδιακής συνύπαρξης των πρωταγωνιστών με τον Λόρδο Βύρωνα και τον γιατρό Πολιντόρι στην έπαυλη του πρώτου στη Γενεύη το 1816 εμπνεύστηκε η Μαίρη τον «Φρανκενστάιν»), αλλά οι λεπτομέρειές της προσφέρουν άφθονη τροφή για σκέψη και αμέτρητες συγκρίσεις με το σήμερα.

Σε μια εποχή, λοιπόν, κατά την οποία οι γυναίκες συγγραφείς δεν χαίρουν και τόσο εκτίμησης από τους ανδροκρατούμενους λογοτεχνικούς κύκλους, η χειραφετημένη Μαίρη Γκόντγουιν αντιδρά με τον πιο ριζοσπαστικό τρόπο: γράφει ένα έργο τρομακτικό και βέβηλο. Έχοντας πάρει τη σωστή ανατροφή από το συγγραφέα πατέρα της (η επίσης λογοτέχνιδα μητέρα της πέθανε λίγο μετά από τη γέννα της) που της εμφύσησε το πνεύμα της ανεξαρτησίας και της αναζήτησης της περιπέτειας –παρότι αρνήθηκε να της συμπαρασταθεί «επειδή ο κύριος Σέλλεϊ δεν σέβεται το παιδί του», όταν έμαθε για το ειδύλλιο της–, η 18χρονη διεκδικεί με πάθος το δικαίωμα στη δημιουργία και την επιλογή να ζει κάποιος σύμφωνα με τα πιστεύω του. Η κάμερα πασχίζει να φέρει σε ένα πειστικό σύνολο την αίσθηση ελευθεριότητας (κυρίως στα ερωτικά ήθη των ηρώων) και τις συγκρούσεις με τον πουριτανισμό της εποχής, κάποιες σκηνές χάνουν έδαφος από τη μελοδραματική υφή του παράφορου έρωτα, ενώ πρόβλημα υπάρχει και στις ερμηνείες. Αν και ικανοποιητική σε γενικές γραμμές η παρουσία της Ελ Φάνινγκ (το πρόσωπό της ταιριάζει απόλυτα και στην εποχή), υπάρχουν σκηνές που της λείπει το πάθος της Γκόντγουιν, ενώ και ο Τομ Στάριτζ (κάκιστος) στον ρόλο του Μπάιρον είναι ο ορισμός της καρικατούρας. 

Κορίτσι (Girl) ***
Σκηνοθεσία: Λούκας Ντοντ
Πρωταγωνιστούν: Βίκτορ Πόλστερ, Άριε Βολτχάλτερ, Όλιβερ Μπόνταρντ

Η 15χρονη Λάρα είναι ένα κορίτσι παγιδευμένο σε αντρικό σώμα. Με την υποστήριξη του πατέρα της και τη συνδρομή της ιατρικής επιστήμης αποφασίζει να διορθώσει αυτό το λάθος της φύσης και να αποκτήσει το γυναικείο σώμα που ονειρεύεται, ενώ ταυτόχρονα είναι αποφασισμένη να γίνει επαγγελματίας μπαλαρίνα.

Δυνατό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον 26χρονο βέλγο Λούκας Ντοντ, που που βραβεύθηκε στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών με ένα τρυφερό φιλμ ύμνο στη διαφορετικότητα, που λειτουργεί και ως μια παραβολή πάνω στην ενηλικίωση, την αναζήτηση ταυτότητας και την εφηβική ευαισθησία. Παρά την αδιαμφισβήτητη αξία της, η ταινία δεν γίνεται ποτέ συναρπαστική. Παραμένει εγκλωβισμένη –όπως και ο βασικός χαρακτήρας του φιλμ στο «ξένο» σώμα– σε ένα σχήμα που εμπεριέχει την ευαισθησία με τον εύκολο συμβολισμό (ο χορός της ελευθερίας), την εσωστρέφεια με τη μονότονη επανάληψη (οι σκηνές στη σχολή χορού), την ενδοσκόπηση με το διφορούμενο φινάλε, που αδυνατεί να δώσει διέξοδο στο προσωπικό δράμα της ηρωίδος. 

Φανταστικά Ζώα: Τα Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ (FantasticBeasts: The Crimes of Grindelwald) **
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γιέιτς
Πρωταγωνιστούν: Εντι Ρέντμεϊν, Κάθριν Γουάτερστον, Νταν Φόγκλερ, Αλισον Σούντολ, Έζρα Μίλερ, Τζουντ Λο, Τζόνι Ντεπ, Τζο Κράβιτζ, Κάλουμ Τέρνερ, Κλαούντια Κιμ, Γουίλιαμ Νέιντιλαμ, Κέβιν Γκάθρι, Κάρμεν Εχόγκο, Πόπι Κόρμπι Τουέκ

Σε μια προσπάθεια να ανατρέψει τα σχέδια του Γκρίντελβαλντ, ο Άλμπους Ντάμπλντορ (Τζουντ Λο) καλεί τον πρώην μαθητή του Νιουτ Σκαμάντερ να τον βοηθήσει, αγνοώντας τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά τους. 

Ok, η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ έχει βρει τη φλέβα χρυσού του «ΧάρυΠότερ» και συνεχίζει να κάνει τα μαγικά της με τη νέα σειρά ονόματι «Wizarding World», που γνωρίζει το δεύτερο κεφάλαιό της. Τα πρώτα «Φανταστικά Ζώα» λειτουργούσαν ως πρίκουελ του «Χάρι Πότερ» κι είχαν την ευθύνη να μας παρουσιάσουν ένα συναρπαστικό νέο κόσμο (με πολλές ομοιότητες πάντως είναι αλήθεια με το Χόγκουαρτς, τοποθετημένες σε ένα πιο μητροπολιτικό περιβάλλον), ενώ εδώ τα ξόρκια απλώνονται σε πολλά επίπεδα. Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γιέιτς έχει πάρει το κολάι της μαγείας (η 6η του ταινία σε στόρι της Ρόουλινγκ, το σενάριο της οποίας συνεχίζει από κει ακριβώς που μας άφησε η πρώτη ταινία), η δράση μεταφέρεται από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι των 20s, το ταξίδι γίνεται πιο εσωτερικό και σκοτεινό, ενώ μερικά μαγικά πασχίζουν για την πρωτοτυπία παρότι αυτή δεν επιτυγχάνεται πάντα. Η φαντασία της Ρόουλινγκ, όμως, έχει κάποιες  στιγμές μεγαλοπρέπειας που μας υποχρεώνει να της βγάλουμε και πάλι το καπέλο, αν και η αίσθηση αρπαχτής δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως. 

Λπ **½
Σκηνοθεσία - σενάριο: Χρήστος Πέτρου
Μοντάζ: Τόλης Αποστολίδης
Παραγωγή: Γιώργος Καρναβάς, Κωνσταντίνος Κοντοβράκης

Πορτρέτο της Λένας Πλάτωνος, της ζωντανής ιστορίας της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής, σε μια συναρπαστική πορεία περισσότερων από τρεις δεκαετίες. 

Με πλούσιο αρχειακό υλικό (κυρίως από την ΕΡΤ), τη συνδρομή φίλων και συνεργατών, τις προσωπικές μαρτυρίες σύγχρονων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, το «λπ» αποτελεί μια εξαιρετική απόπειρα να αποτυπωθεί κινηματογραφικά το πορτρέτο μιας αυθεντικής δημιουργού, σε συνδυασμό με την καταγραφή ενός κόσμου (η ελληνική κοινωνία και η μουσική σκηνή μετά τη μεταπολίτευση μοιάζει με έναν τόπο μαγικό όπου όλα δείχνουν δυνατά) που αλλάζει ριζικά.

Ο Πέτρου εστιάζει στις σημαντικές μουσικές πρωτοπορίες της Πλάτωνος, αναζητά το στίγμα της εκκεντρικότητας, ενστερνίζεται την αγωνία της ευαίσθητης καλλιτέχνιδος που ακροβατεί μεταξύ του κενού και του άπειρου. Ιδιαίτερο, αισθαντικό και απόλυτα προσωπικό το φιλμ, παρά την αδυναμία να κρατήσει απόσταση από το μύθο της Πλάτωνος, καταφέρνει να έχει αξία ειδικά για τους φαν της σπουδαίας καλλιτέχνιδος που θα το λατρέψουν.

ΑΚΟΜΗ

▶ Οι συνεπείς «Κληρονόμοι» (Las Herederas) (**½) του Μαρσέλο Μαρτινέσι από την Παραγουάη, περιγράφουν ένα ανατρεπτικό δράμα γύρω από τη σχέση δύο γυναικών που συμβιώνουν για πάνω από 30 χρόνια, αλλά η άσχημη οικονομική κατάστασή τους τις οδηγεί σε μια σειρά από πρωτόγνωρες δοκιμασίες με αποκορύφωμα τη φυλάκιση της μιας λόγω χρεών. Το φιλμ κέρδισε τη Χρυσή Αθηνά στις τελευταίες «Νύχτες Πρεμιέρας» και είναι η πρόταση της Παραγουάης για το φετινό ξενόγλωσσο Όσκαρ. 

▶ Στη στρατιωτική κωμωδία «Αιγαίο SOS» (0) η αφέλεια και ο κακός εννοούμενος πατριωτισμός περισσεύουν σε μια ιστορία γύρω από ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο που φέρνουν σε αντιπαράθεση Τούρκους και Έλληνες για πολλοστή φορά. Σκηνοθετεί ο Πιέρρος Ανδρακάκος και πρωταγωνιστούν οι Θοδωρής Αθερίδης, Πάνος Βλάχος, Ευαγγελία Συριοπούλου, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Κωνσταντίνος Μπιμπής.