Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας

Το Κορίτσι στον ιστό της αράχνης (The Girl in the Spider’s Web) (**1/2)
Σκηνοθεσία: Φέντε Άλβαρεζ
Πρωταγωνιστούν: Κλερ Φόι, Σβέριρ Γκούντνασον, Λακίθ Στάνφιλντ, Σίλβια Χεκς

Όταν ένας επιστήμονας της αναθέτει μία ριψοκίνδυνη αποστολή, η χάκερ Λίζμπεθ Σαλάντερ βρίσκεται παγιδευμένη σε μια θανάσιμη πλεκτάνη, όπου άγνωστες δυνάμεις θέλουν μεταξύ άλλων και τη δική της εξόντωση. Μαζί με το δημοσιογράφο Μίκαελ Μπλόμκβιστ θα ξεκινήσει ένα επώδυνο ταξίδι προκειμένου να εντοπίσει εκείνους που της επιτέθηκαν και στο τέλος της διαδρομής θα έρθει αντιμέτωπη με το σκοτεινό παρελθόν της.

To «Κορίτσι στον ιστό της αράχνης» είναι μια ταινία της εποχής μας, που στο μέλλον θα αναφέρεται ως ένας κρίκος της αλυσίδας ταινιών που έσπασε ένα ταμπού αιώνων και αφορά στην κακοποίηση της Γυναίκας. Το γραμμένο πριν από περίπου 15 χρόνια τρίτομο «Millennium» από τον Στιγκ Λάρσον μας σύστησε μια περιθωριακή γυναίκα, η οποία έχοντας βιώσει στο πετσί της την ανδρική βία, αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε μια αμείλικτη σκίνχεντ, βαμμένη στα τατουάζ  της εκδίκησης και του θανάτου, που πληρώνει με το ίδιο νόμισμα τους βασανιστές της. Η εξέλιξη εκείνης της ιστορίας μάς οδηγεί στο σήμερα και το σκηνικό ενός κατάλευκου καμβά, με το χιόνι να σκεπάζει τα ίχνη κάποιων αποτρόπαιων εγκλημάτων. Εδώ η μοναχική Λίσμπετ Σαλάντερ επιχειρεί να επιβάλει όχι μόνο τον αυστηρό νόμο της αλλά τη σκληρή τιμωρία σε κάποια αδιόρθωτα αρσενικά, τα θύματα των οποίων είναι ανήμπορες γυναίκες, πριν παγιδευτεί στην πλεκτάνη που έχει αφετηρία το παρελθόν της και πρόσχημα την τεχνολογική εξέλιξη. Σκοτεινό μεν αλλά όχι και αποστασιοποιημένο, το νέο φιλμ εκδίκησης της Σαλάντερ έχει το δείγμα γραφής του Λάρσον ενταγμένο όμως στο προσωπικό ύφος του σουηδού συγγραφέα Νταβίντ Λάγκερκραντζ, ο οποίος ανέλαβε να φέρει (μετά από τον ξαφνικό θάνατο του δημιουργού του «Millennium») τη Λίσμπετ στη νέα εποχή, ξεκινώντας πολύ σωστά από το παρελθόν της. Χωρίς την αμφισημία της γραφής ή το αιχμηρή αλληγορία  για τη σημερινή δυτική κοινωνία του Φίντσερ («Κορίτσι με το τατουάζ»), ο Άλβαρεζ του «Μην κουνηθείς» φτιάχνει τη δική αξιοπρεπέστατη εκδοχή, βαμμένη στο μαύρο και το κόκκινο, που συντηρεί το μύθο της Λίσμπετ με δυνατό ρυθμό και σφιχτοδεμένο μοντάζ, παρότι στις ώρες κρίσης απουσιάζει μια πιο στιβαρή μελέτη της πραγματικότητας. Έχει όμως την τύχη να διαθέτει μια Σαλάντερ που δεν υστερεί σε τίποτα από τις προηγούμενες εκδοχές των Ρούνι Μάρα και Νούμι Ράπας. Η θαυμάσια Κλερ Φόι γεμίζει με υποδόρια ένταση την κάθε σκηνή της, μαγνητίζοντας κυριολεκτικά το φακό του σκηνοθέτη. 

Η κοιλάδα των σκιών (Valley of Shadows)(**)
Σκηνοθεσία: Γιόνας Μάτζοφ, Γκιουλμπράντσεν
Πρωταγωνιστούν: Αντάμ Εκελί, Καθρίν Φάγκερλαντ, Γιούργκεν Λάνγκελε

Σε ένα μικρό χωριό της Νορβηγίας, ο Ασλάκ ζει με τη μητέρα του Αστρίντ. Οι φρικιαστικοί φόνοι κάποιων προβάτων και οι μακάβριες ιστορίες γύρω από τα συμβάντα που ακούει, θα οδηγήσουν τον Ασλάκ σε μια συναισθηματική και ψυχολογική σύγχυση όπου φαντασία και πραγματικότητα αλληλοεπιδρούν.

Το μεγάλο όπλο του φιλμ είναι η ατμοσφαιρική φωτογραφία του Μάριους Μάτζοφ Γκιουλμπράντσεν (πρόκειται για τον αδελφό του σκηνοθέτη) και η μουσική του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ. Το φιλμ, φτιαγμένο σαν απόκοσμο παραμύθι, φέρνει κάπως στο νου την αίσθηση του αριστουργηματικού «Το πνεύμα του μελισσιού» του Βίκτορ Αρίθε, με την αχαλίνωτη φαντασία του πιτσιρικά ήρωα να δίνει το στίγμα της ιστορίας, χωρίς πάντως τη στιβαρή φαιά ουσία εκείνου του φιλμ. Γυρισμένο σε φιλμ 35 mm, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιούνας Μάτσοφ αποτελεί μια εφιαλτική, γοτθική εκδοχή του παραμυθιού «Ο Πέτρος και ο Λύκος» που υπαινίσσεται πάντως πολλά περισσότερα από ό,τι μπορεί να δικαιολογήσει στον σκοτεινό κόσμο του. Είναι εικονοκλαστικά άψογο, αλλά χωρίς τη δραματική βαρύτητα που έχει συνθέσει η σύγχρονη σκανδιναβική σχολή τρόμου.

Ληστεία στο Μουσείο (Museo) (**1/2)
Σκηνοθεσία: Αλόνσο Ρουιζπαλάθιος
Πρωταγωνιστούν: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Σάιμον Ράσελ Μπιλ, Λιν Ζιλμάρτιν

Δύο 30άρηδες, τακτοποιημένα αδέλφια που ζουν ακόμη με τους γονείς τους σε μια «καλή» συνοικία του Μέξικο Σίτι, σχεδιάζουν να κλέψουν σπάνια αντικείμενα από το Εθνικό Ανθρωπολογικό μουσείο και ως εκ θαύματος –καθότι ερασιτέχνες– τα καταφέρνουν! Όμως γρήγορα συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να πουλήσουν το θησαυρό τους και μπλέκουν σε μια περίεργη περιπέτεια.

Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία του Αλόνσο Ρουιζπαλάθιος απέσπασε την Αργυρή Αρκτο Καλύτερου Σεναρίου στο 68ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Θεωρητικά το ρεαλιστικό στοιχείο θα έπρεπε να είναι το ισχυρό ατού του φιλμ, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει απόλυτα. Η ταινία παραμένει προβλέψιμα συμβατική για μεγάλα διαστήματα (τα 128 λεπτά της διάρκειας δεν βοηθούν την κατάσταση) και μένει μόνο η περιέργεια να δούμε το φινάλε της –αυτοκτονικής σχεδόν– απόπειρας να αλλάξουν οι ήρωες τη μοίρα τους. Ευτυχώς που το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι απολαυστικά ταιριαστό και ο ερασιτεχνισμός της ληστείας δημιουργεί περαιτέρω εντάσεις και προσδοκίες, προσφέροντας ταυτόχρονα την αίσθηση μιας ιλαροτραγικής περιπέτειας που οδηγείται στο τρυφερό κι ανθρώπινο φινάλε. 

Μη με αγγίζεις (Touch me Not) (***)
Σκηνοθεσία: Αντίνα Πιντίλιε
Πρωταγωνιστούν: Λόρα Μπένσον, Τόμας Λεμαρκίς, Ντερκ Λανζ

Μία ώριμη γυναίκα που νιώθει άδεια από συναισθήματα και αδυνατεί να βρει την ικανοποίηση στο σεξ επισκέπτεται διάφορους σεξουαλικούς θεραπευτές.

Μια ταινία τολμηρή και πρωτότυπη ήταν ο μεγάλος θριαμβευτής (Χρυσή Αρκτος) στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Η ρουμάνα σκηνοθέτρια Αντίνα Πιντίλιε βάζει στο ίδιο κάδρο τους κεντρικούς χαρακτήρες του φιλμ (επαγγελματίες ηθοποιοί και ερασιτέχνες) αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό, σε μια ιδιότυπη σύζευξη μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Πρόκειται για μια απέραντα θαρραλέα ταινία που μπορεί να ξενίσει τον μέσο θεατή με τα επώδυνα κομμάτια των προσωπικών εξομολογήσεων, που πάντως έχουν τη διαύγεια ενός υπαρξιακού μανιφέστου –ίσως ό,τι πιο σπαραχτικό θα δείτε φέτος στην οθόνη να είναι οι διάλογοι του ανάπηρου άντρα με τον μοναχικό φροντιστή του– το οποίο πρώτα σοκάρει, στη συνέχεια προβληματίζει και στο τέλος συγκινεί με την αφτιασίδωτη ειλικρίνεια και αμεσότητά του.

ΑΚΟΜΗ

»»» Η ταινία του Χάιμε Ροζάλες «Το μυστικό της Πέτρα» (**) είναι μια αξιόπιστη κι ενδιαφέρουσα οικογενειακή τραγωδία που φέρνει σε πρώτο πλάνο την αγάπη για τη ζωγραφική, τα παιχνίδια της μοίρας αλλά και τα μυστικά από τις ζωές κάποιων ανθρώπων, που διακρίθηκε στο «15ήμερο των Σκηνοθετών» του τελευταίου Φεστιβάλ των Καννών.
»»» Το πολεμικό σπλάτερ «Overlord» (**) του Τζούλιους Έιβερι είναι μια καλογυρισμένη και με αρκετές έξυπνες ιδέες παραγωγή του Τζ.Τζ. Έιμπραμς που μεταφέρει το κλίμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (η πλοκή εντοπίζεται σε ένα γαλλικό χωριό που έχουν καταλάβει οι Γερμανοί μόλις λίγες ώρες πριν από την απόβαση στη Νορμανδία, όπου μια ομάδα αμερικανών αλεξιπτωτιστών αναλαμβάνει μια αποστολή ζωτικής σημασίας) στα επίπεδα του αιματοβαμμένου τρόμου, που μερικές φορές δοκιμάζει τις αντοχές των θεατών με την ακραία γραφή της.