Οι ταινίες ή σειρές τρόμου ανήκουν σε ένα είδος που δύσκολα μπορεί να πετύχει τον σκοπό του. Πολλές φορές καταλήγουν να σε κάνουν να γελάς παρά να τρομάζεις. Τι γίνεται όμως όταν ο τρόμος συνδυάζεται με το animation; Καταλήγεις να βλέπεις ένα παιδικό που σε ανατριχιάζει και σε κάνει να νιώθεις άβολα. Ακολουθούν τρεις σειρές αυτού του είδους, για να μην κοιμάσαι τις κρύες νύχτες του Οκτώβρη.
1. Don’t Hug Me I’m Scared
Μόλις έξι επεισόδια είναι αρκετά για να δημιουργηθούν ένα σωρό θεωρίες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την πλοκή της σειράς. Η μία θεωρία μοιάζει ακόμα πιο σκοτεινή από την άλλη. Η σειρά ξεκινάει με ανθρωπόμορφες κούκλες σαν αυτές του Sesame street και αρχικά νομίζεις πως απευθύνεται σε νηπιακό κοινό. Αφού σε τραυματίσει ψυχικά καταλαβαίνεις ότι σίγουρα δεν απευθύνεται σε μικρές ηλικίες. Όσο προχωράνε τα επεισόδια, το mindfuck γίνεται πιο έντονο αφού οι περισσότερες σκηνές λειτουργούν αλληγορικά, δημιουργώντας ένα μυστήριο για την πλοκή. Θα μπορέσεις να καταλάβεις τι συμβαίνει;
2. Salad Fingers
To San Francisco Chronicle την κατέταξε στα τοπ 10 φαινόμενα της ποπ κουλτούρας για το 2005. Ακόμη πιο σουρεαλιστική και ανατριχιαστική από το Don’t Hug Me I’m Scared. Πρωταγωνιστής της σειράς είναι ο Salad Fingers, μία ανθρωποειδής φιγούρα με περίεργα δάχτυλα, που αδυνατεί να ξεχωρίσει τις άψυχες κούκλες του από τα διάφορα πτώματα τα οποία συναντά. Τα στοιχεία για το ποιoς είναι ή ποιoς μπορεί να ήταν ο Salad Fingers δίνονται με πολύ διακριτικό τρόπο μέσα στη σειρά. Για τον λόγο αυτό, με ένα απλό search μπορεί κανείς να βρει ένα σωρό θεωρίες για την πλοκή. Αν θες να μην κλείσεις μάτι ή να νιώσεις πολύ άβολα δες την.
To Happy Tree Friends είναι μία μαύρη κωμωδία με σκηνές ακραίας βίας. Πρωταγωνιστές είναι διάφορα ζώα του δάσους που θα μπορούσες κάλλιστα να έχεις σε λούτρινα στο παιδικό σου δωμάτιο. Ωστόσο, αν θες να καταστρέψεις την παιδική σου ηλικία μπορείς να δεις αυτά τα ζωάκια να μπλέκουν σε διάφορες περιπέτειες που τα αφήνουν διαμελισμένα, ακρωτηριασμένα ή νεκρά με πολύ βίαιο τρόπο. Αν και συνήθως πεθαίνουν από κάποια γκάφα (οι σεναριογράφοι προσπαθούν να κρατήσουν έντονο το χιουμοριστικό στοιχείο), μετά από μερικά επεισόδια μοιάζει λίγο ανατριχιαστική η ιδέα της σειράς.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
