Οίκτος

Αν σας φαίνεται ότι η ταινία… «λανθιμίζει» επικίνδυνα είναι επειδή πίσω από το σενάριο κρύβεται το όνομα του Ευθύμη Φιλίππου (σε συνεργασία με τον Μακρίδη). Πρόκειται για μια ταινία που κουβαλά όλα τα καλά αλλά και τα κακά του «greek weird cinema». Αυτιστικές ερμηνείες, αφασικές συμπεριφορές, ψυχρά και αποστειρωμένα περιβάλλοντα, έμφαση στον μισανθρωπισμό, τελετουργικές επαναλήψεις, πολιτικές αιχμές, η οικογένεια και οι μεγαλοαστοί (εδώ) στο στόχαστρο. Ο Μακρίδης μετά από το «L» κάνει μια εξίσου περίεργη αλλά πιο καλοφτιαγμένη ταινία, γύρω από την απατηλή λάμψη της μπουρζουαζίας (το χρήμα δεν φέρνει πάντα ευτυχία) και τις νοσηρές εμμονές κάποιων ανθρώπων που προφανώς χρειάζονται ιατρικής βοήθειας, αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει. Ίσως γιατί και ο περίγυρός τους είναι μια από τα ίδια.