The Equalizer 2

Η φιγούρα του «καλόγερου» τιμωρού που ζει ταπεινά με τα βιβλία και τις καθημερινές τελετουργίες του έγινε αναπάντεχο χιτ πριν από λίγα χρόνια, προσφέροντας στον Ντένζελ Γουάσιγκτον την ευκαιρία να γίνει ίνδαλμα και στη νέα (στις παλιότερες ήταν ήδη) γενιά. Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής ταιριάζουν απόλυτα (η πρώτη συνεργασία τους ήταν η «Ημέρα εκπαίδευσης» που χάρισε το όσκαρ Α΄ ρόλου στον ηθοποιό) και στο νέο «Equalizer» το αποδεικνύουν περίτρανα.  Σφιχτοδεμένη περιπέτεια, με φροντισμένη παραγωγή, δυναμικό σασπένς και ικανοποιητική για το είδος δραματουργία. Πάνω από όλα όμως το φιλμ πέφτει πάνω στις πλάτες του αποτελεσματικού και πάλι Ντένζελ Γουάισιγκτον, που αποδίδει εξίσου καλά και στο αισθαντικό κομμάτι (η σκηνή με τον πιτσιρικά που «αρπάζει» από τη συμμορία) και στις χορογραφίες δράσης. Ακόμη και το σχετικά αδύναμο φινάλε έχει την κινηματογραφική αξία του, αφού η καταιγίδα που ξεσπά στην άδεια πόλη αποκτά συμβολικό ρόλο.