Σε μια ειδυλλιακή παραλία (αυτή του τίτλου) κοντά στο Μπόρνμουθ, φτάνει το καλοκαίρι του 1962 ένα ερωτευμένο, φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι. Ο Έντουαρντς και η Φλόρενς είναι μόλις 6 ώρες παντρεμένοι και ανυπομονούν να ξεκινήσουν να γεύονται τη ζωή που ονειρεύονται. Όμως ένα ανεπιθύμητο συμβάν στο γαμήλιο κρεβάτι θα τους φρενάρει την ορμή και θα αποκαλύψει τους πιο έντονους φόβους τους.
Παρά τη σχετικά συμβατική υπόθεση που μόλις διαβάσατε, δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο ερωτικό δράμα το φιλμ, το οποίο βασίζεται στην «Ακτή» του Ίαν Μακ Γιούαν (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη). Έχοντας αναλάβει ο ίδιος ο συγγραφέας την προσαρμογή του βιβλίου του στις σεναριακές ανάγκες της ταινίας, εστιάζει στις στιγμές που γέννησαν το νεανικό έρωτα, ακολουθεί τις εικόνες της γλυκιάς ανεμελιάς, περιγράφει το δέσιμο μιας ισχυρής αγάπης που ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Εδώ κάπου βάζουμε μια άνω τελεία γιατί το ζευγάρι έχει πολλά που πρέπει να αντιμετωπίσει μέχρι να βρει την ευτυχία του. Δυσλειτουργικές οικογένειες (ο λαϊκός και άξεστος Έντουαρντς με την προβληματική ζωγράφο μάνα τουλάχιστον έχει έναν πατέρα και δύο αδελφές που τον αγαπούν, σε αντίθεση με την άτυχη Φλόρενς που αν και πλουσιοκόριτσο με ταλέντο στη μουσική εισπράττει μόνο αδιαφορία – η μάνα της θεωρεί το παίξιμο στο αγαπημένο της βιολί ως…γρατζούνισμα- ή ακόμη και οργή από τον εργοστασιάρχη πατέρα της), κοινωνικές συνθήκες που «διατάζουν» την αναζήτηση της ευτυχίας μέσω του σεξ και του επαγγελματικής καταξίωσης, μια γενιά συγχυσμένη και αποπροσανατολισμένη που ψάχνει να βρει τη δική της αλήθεια. Η αφήγηση που τεμαχίζεται σε διάφορα φλας μπακ τα οποία πηγαινοέρχονται στο χρόνο, η εσωτερική ένταση, η φυσικότητα στις ερμηνείες (όπου ξεχωρίζει και πάλι η ηθοποιός-κόσμημα Σίρσα Ρόναν) και οι διακριτικές αλλά καίριες συνθέσεις χρώματος- μοντάζ- μουσικής, αποτελούν το συνεκτικό ιστό μιας μικρής ιστορίας που καταδεικνύει πως μπορεί ένας μεγάλος έρωτας να «εξαφανιστεί» πριν καν ακόμη γεννηθεί. Η φαντασία ενός τόσο σπουδαίου συγγραφέα όπως του Μακ Γιούαν έχει όλες τις αποστομωτικές απαντήσεις του έργου, που μπορεί να μην γεμίζει με την πρώτη το μάτι αλλά να είστε βέβαιοι ότι αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά του.
Borg / McEnroe: Όλα για τη Δόξα(Borg vs McEnroe) (***) Σκηνοθεσία: Γιάνους Μετζ
Πρωταγωνιστούν: Σβέριρ Γκούντνασον, Σάια ΛαΜπεφ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ
Το καλοκαίρι του 1980 το κοινό αγωνιά για την έκβαση που θα έχει ο τελικός του Γουίμπλεντον ανάμεσα στους δύο κορυφαίους τενίστες στον κόσμο, τον 24χρονο Σουηδό Μπγιορν Μποργκ, ο οποίος διεκδικεί τον πέμπτο του τίτλο, και τον οξύθυμο αλλά και δυναμικό 20χρονο Αμερικανό Τζον ΜακΕνρό που αμφισβητεί την κυριαρχία του Μποργκ.
Συναρπαστικό αθλητικό biopic που καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή την ένταση και το σασπένς που είχαν οι αναμετρήσεις μεταξύ Τζον Μακ Ενρό και Μπγιορν Μποργκ και καθήλωναν εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο (ακόμη κι αν δεν ήταν φαν του τένις) μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες του. Η αγαπημένη και τόσο δημοφιλής τελευταία eight-ίλα συναντά το point του πρωταθλητισμού (και τα συνεπαγόμενο τίμημα του) μέσω της στιλάτης, νευρώδους και ισορροπημένης σκηνοθεσίας του δανού Μετζ («Armadillo»). Ο σκηνοθέτης δίνει το παρασκήνιο της μυθικής κόντρας, με το βάρος της ματιάς του να πέφτει στην ψυχαναλυτική διάσταση του αυστηρά προγραμματισμένου Σουηδού (ο οποίος παθαίνει κρίσεις πανικού στην διαρκή προσπάθεια του να αγγίξει το τέλειο) παρά στον πιο ανθρώπινο αλλά πιο αντιπαθητικό αμερικανό που περιφρονούσε πρόσωπα, κοινό και θεσμούς, προκαλώντας την οργή της κερκίδας. Σούπερ ερμηνείες, δραματικά ενσταντανέ από την παιδική ηλικία – που αποδεικνύουν τις ομοιότητες τελικά που είχαν οι δύο τενίστες- και μια σκηνοθεσία που θα έπρεπε να μελετήσουν οι ιθύνοντες του σπορ για μελλοντικές μεταδόσεις.
H ιστορία του ενός γάλλου διαρρήκτη χρηματοκιβωτίων που κατηγορείται άδικα για έναν φόνο και τελικά καταδικάζεται να εκτίσει ισόβια σε απάνθρωπη φυλακή της Γαλλικής Γουινέας.
Χωρίς έμπνευση και μάλλον με διεκπεραιωτική διάθεση το ριμέικ της κλασικής ταινίας του Σάφνερ με τον Τσάρλι Χάναμ στο ρόλο του Στιβ ΜακΚουίν και τον Ράμι Μάλεκ στο ρόλο του Ντάστιν Χόφμαν, βλέπεται μεν άνετα αλλά όσοι έχουν δει το πρωτότυπο φιλμ του 1973 θα αναρωτηθούν ποιος ο λόγος δημιουργίας της νέας βερσιόν. Ok, για να το μάθουν και οι νεότερες γενιές αλλά για αυτό υπάρχει και το dvd ή το ίντερνετ. Ένας άλλος λόγος για να δει κάποιος το νέο «Πεταλούδα» είναι η παρουσία του Ράμι Μάλεκ ο οποίος θα μας απασχολήσει έντονα από τον Οκτώβρη όταν βγει στις αίθουσες το «Bohemian Rapsody» όπου υποδύεται τον Φρέντι Μέρκιουρι. Αλλά και πάλι η τηλεόραση δίνει διέξοδο και μάλιστα με μια δυνατή σειρά που o αμερικανο-αιγύπτιος ηθοποιός παίρνει πάνω του και η οποία προφανώς έδωσε την αφορμή στους παραγωγούς του «Bohemian Rapsody» για να τον προσέξουν. Μιλάμε φυσικά για το «Mr Robot».
Όταν μιλάμε για τον Τζέισον Στέιθαμ μιλάμε για τρελό fun και χορταστική δράση. Ως ένα βαθμό τα παραπάνω ισχύουν στον «Meg, o κυρίαρχος του βυθού»(*1/2) όπου ο action star τα βάζει με τεράστιους καρχαρίες αλλά εδώ οι σεναριογράφοι το παράκαναν με τις υπερβολές τους.»»» Ο τρόμος στο «Slender man»(*1/2) είναι ιντερνετικός – και δυστυχώς όχι αποτελεσματικός παρά τη σχετικά ικανοποιητική δημιουργία ατμόσφαιρας- αφού μια παρέα μαθητριών αναζητά ένα διάσημο μπαμπούλα του διαδικτύου, χωρίς πρόσωπο, ψιλόλιγνο και με χέρια-κουπιά, ο οποίος θεωρείται υπαίτιος για τις εξαφανίσεις παιδιών.»»». Εβδομάδα χωρίς κωμωδία δεν γίνεται: το «Δεν θα συμπεθεριάσουμε ποτέ»(*1/2) φέρνει κοντά δύο αταίριαστους ενήλικες με αφορμή τη φιλία των παιδιών τους και εμάς αντιμέτωπους με μια σειρά απόλυτα προβλέψιμων και αφελών κλισέ της σύγχρονης ιταλικής φαρσοκωμωδίας.»»» Ο παλιός «Πεταλούδας» (***) με τους Στιβ Μακ Κουίν και Ντάστιν Χόφμαν είναι μια καλή πρόταση για όσους δεν το έχουν δει, ενώ και ο παιδικό «Μια πάπια μα ποια πάπια» απεικονίζει την οδύσσεια που ζουν δύο ορφανά παπάκια μέχρι να ξαναβρούν το χαμένο σμήνος τους.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
9°
