Το 2011 ύμνησαν τη φιλία και τη χαρά της ζωής με την ταινία «Άθικτοι» οδηγώντας σχεδόν 20 εκατομμύρια Γάλλους στο σινεμά, σπάζοντας τα ταμεία, σκοράροντας επτά χρόνια μετά με 8.5 στο IMDb. Oι Ολιβιέ Νακάς και Ερίκ Τολεντανό στο «Έτσι είναι η Ζωή», το φιλμ που έριξε την αυλαία στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2017 και προτάθηκε για 10 υποψηφιότητες στα Βραβεία Σεζάρ 2018, επιστρέφουν με μια κωμωδία που υπόσχεται πολύ γέλιο και κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη 5 Ιουλίου.
Το στόρι; Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη «ο Μαξ ασχολείται με την τροφοδοσία εδώ και 30 χρόνια. Έχει οργανώσει εκατοντάδες πάρτι στη ζωή του. Σήμερα, έχει αναλάβει έναν πανέμορφο γάμο, ακόμη έναν, σε ένα κάστρο του 17ου αιώνα, όπου θα ενωθούν με τα ιερά δεσμά του ο Πιέρ και η Ελένα. Ως συνήθως, ο Μαξ έχει συντονίσει τα πάντα: Έχει προσλάβει μία στρατιά σερβιτόρων και σεφ, έχει προτείνει φωτογράφο στο ζευγάρι, έχει κλείσει την ορχήστρα, έχει κανονίσει τον ανθοστολισμό. Με λίγα λόγια, υπάρχουν όλα τα συστατικά για να είναι επιτυχημένο το μυστήριο… Σύντομα, όμως, οι ισορροπίες θα διαταραχθούν και κάθε στιγμή ευτυχίας θα μετατραπεί σε χαοτική καταστροφή».
«Με τον Ολιβιέ ήμασταν κάπως στενοχωρημένοι και αισθανόμασταν την ανάγκη να κάνουμε κάτι πιο ευχάριστο. Χρειαζόμασταν να γελάσουμε και να περάσουμε καλά καθώς περιγράφουμε τις ατέλειες της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Ταυτόχρονα θέλαμε να κάνουμε μια ταινία με κεντρικό πρωταγωνιστή τον Ζαν-Πιέρ Μπακρί που είναι ένας από τους κορυφαίους Γάλλους ηθοποιούς», σχολιάζει ο Ερίκ Τολεντανό, για την ιδέα της ταινίας που σκαρφίστηκαν μετά το «Samba» του 2014.
«Το δίδυμο Ολιβέ Νακάς-Ερίκ Τολεντανό είναι σήμα κατατεθέν. Όταν διάβασα το σενάριο, ανακάλυψα από την αρχή όλα όσα αγαπώ σε αυτούς και στις ταινίες τους: το ατόφιο χιούμορ που σε κάνει να γελάς με την ψυχή σου και αυτήν τη σύνδεση με τους χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν πάντα μια ανθρώπινη προσέγγιση που με συγκινεί», αναφέρει ο βραβευμένος με Σεζάρ Ζαν-Πιέρ Μπακρί, που υποδύεται τον τελειομανή διοργανωτή εκδηλώσεων Μαξ που, όπως λέει στην ταινία, ρισκάρει την καριέρα του σε κάθε γάμο προκειμένου να πάνε όλα τέλεια.
Ο γάμος της χρονιάς
Σε αυτόν τον γάμο όμως που θα γίνει στο επιβλητικό κάστρο, που ανήκε στον Λουδοβίκο XIII και βρίσκεται κοντά στο Φοντενεμπλό, τίποτα δεν θα πάει τέλεια. Για την ακρίβεια όλα θα πάνε στραβά.
Ο Μαξ καλείται να λύσει κάθε τι που ετοιμάζεται να πάει στραβά και οι άνθρωποι που θα εργαστούν στη μεγαλεπίβολη τελετή είναι ένας κι ένας: από τον τραγουδιστή Ετιέν (Dj James) που προσελήφθη τελευταία στιγμή και έχει απύθμενη αλαζονεία, την Αντέλ που είναι το δεξί χέρι του Μαξ και δεν σταματάει να μαλώνει με τον Ετιέν, τον παντελώς άπειρο Σαμί με τα φτωχά γαλλικά, τον πρώην δάσκαλο γαλλικών Ζουλιέν που δεν αντέχει το λεξιλόγιο του Σαμί, τον λιχούδη φωτογράφο Γκι που πιο πολύ τρώει παρά φωτογραφίζει, τη Ζοσιάν, με την οποία ο Μαξ έχει παράνομη σχέση και η οποία φλερτάρει στα μούτρα του χωρίς ντροπές..
«Για ενάμιση χρόνο κάναμε έρευνα πάνω στο θέμα της οργάνωσης ενός γάμου. Σε αυτό βοήθησε πολύ η εμπειρία που είχαμε εγώ και ο Ερίκ, καθώς στο παρελθόν είχαμε δουλέψει και οι δύο ως σερβιτόροι σε γάμους. Ενώ γράφαμε το σενάριο, αποφασίσαμε να μελετήσουμε πώς λειτουργεί το συγκεκριμένο επάγγελμα σήμερα προκειμένου να δούμε τι γίνεται backstage, κατά την προετοιμασία μιας τόσο μεγάλης και απαιτητικής εκδήλωσης. Εκεί αρχίσαμε να σκιαγραφούμε και τους χαρακτήρες» αναφέρει ο σεναριογράφος Ολιβιέ Νακάς.
Η πρόκληση του τεράστιου καστ
Επιστρατεύοντας ένα μεγάλο θίασο καταξιωμένων ηθοποιών του γαλλικού κινηματογράφου, οι δημιουργοί της ταινίας έπρεπε να κάνουν τους παιδονόμους όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης Ερίκ Τολεντανό.
«Το πρόβλημα είναι ότι όταν τόσοι πολλοί ηθοποιοί δουλεύουν μαζί και μάλιστα το διασκεδάζουν, σύντομα το πλατό μετατρέπεται σε παιδική χαρά…» εξηγεί.
«Το συναρπαστικό σε αυτό είναι ότι πρέπει να καταφέρεις να δώσεις ύπαρξη σε κάθε ένα χαρακτήρα, έτσι ώστε να αποτελεί καθοριστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής. Για να γίνει αυτό, είναι πολύ σημαντικό να χτίσεις αληθινές σχέσεις με τους ηθοποιούς», συμπληρώνει.
Ένα φιλμ - καθρέφτης της Γαλλίας σήμερα
Για τη δημιουργία της ταινίας, σημαντική επιρροή ήταν το «Waiter!» (1983) του Κλοντ Σοτέ, όπως εξηγεί ο ταλαντούχος κινηματογραφιστής.
«Η ταινία αυτή μας βοήθησε να δούμε πώς αλληλοεπιδρούν η ‘’κουζίνα’’ και η ‘’τραπεζαρία’’, ποιες είναι δηλαδή οι σχέσεις του προσωπικού και των πελατών σε ένα μεγάλο παριζιάνικο εστιατόριο», λέει ο Νακάς.
Εξίσου σημαντική επιρροή ήταν και το «Ιστορίες για Αγρίους» (2014) του Νταμιάν Σιφρόν, μια ταινία που αποτελεί ακτινογραφία της σύγχρονης αργεντίνικης κοινωνίας. «Με τον ίδιο τρόπο το ‘’Έτσι Είναι η Ζωή’’ είναι ένας καθρέφτης της Γαλλίας σήμερα», υπογραμμίζει ο Τολεντανό.
Τζαζ μουσική σε μια τζαζεμένη ταινία
Τη μουσική του «Έτσι Είναι η Ζωή» συνέθεσε ο διάσημος Ισραηλινός βιρτουόζος μπασίστας, συνθέτης και τραγουδιστής Αβισάι Κοέν. Ο παγκοσμίου φήμης τζαζίστας δέχτηκε με χαρά την πρόκληση της σύνθεσης μουσικής για ταινία, κάτι που έκανε για πρώτη φορά.
«Τον συναντήσαμε μετά από μια συναυλία και του ζητήσαμε να το δοκιμάσει κι εκείνος συμφώνησε αμέσως. Ήταν μια υπέροχη έκπληξη και μια απίθανη συνάντηση», σημειώνει ο Ολιβιέ Νακάς.
«Η τζαζ είναι το μουσικό είδος που μας συναρπάζει περισσότερο επειδή, όπως στο σινεμά, όλα πρέπει να είναι συγχρονισμένα προκειμένου να παραχθεί συναίσθημα. Η τζαζ του Αβισάι Κοέν αποτελεί ξεχωριστό χαρακτήρα στην ταινία. Η πολυσύνθετη μουσική του, με κρουστά όπως η νταρμπούκα, διπλό μπάσο, πιάνο, και όλα αυτά σε ακανόνιστο ρυθμό, απεικονίζει εξαιρετικά μια βραδιά γεμάτη εκπλήξεις και απρόοπτα, όπως αυτή στην ταινία», προσθέτει ο Τολεντανό.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
10°
