Tully: Τα παιδιά είναι ευτυχία;

Η Σαρλίζ Θερόν πήρε 15 κιλά για τον ρόλο θυμίζοντας την περίπτωση του «Monster», που της είχε χαρίσει και το μοναδικό της όσκαρ. Η ταινία είναι ακριβώς το αντίθετο εκείνης της σκληρής δημιουργίας, όπου η σχεδόν παραμορφωμένη σταρ υποδυόταν μια δολοφόνο. Εδώ η μητρότητα μπαίνει στο στόχαστρο του σκηνοθέτη που χρησιμοποιεί αγαπημένα μωρουδίστικα κλισέ (το ξενύχτι, τα κλάματα κ.ά.) για να περιγράψει με ακρίβεια το σπάσιμο των νεύρων και την υποψία του «τέλους εποχής» για τον νέο άνθρωπο που έχει καλομάθει στην ξενοιασιά και το ραχάτι.  Ο Ράιτμαν φτιάχνει ένα δελεαστικό πακέτο από κωμικές σκηνές, εικόνες απελπισίας, αλλά και κάποια στιγμιότυπα τραβηγμένα κάπως από τα μαλλιά. Η θεματική της θυμίζει το «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» (με την Τίλντα Σουίντον) βλέπεται άνετα αλλά όχι και τόσο ευχάριστα μερικές φορές, καθώς η υπερβολή που επιστρατεύει ο Ράιτμαν ξενίζει και δεν βρίσκει εύκολα τον στόχο της.