Ready Player One (***) Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ
Πρωταγωνιστούν: Τάι Σέρινταν, Ολίβια Κουκ, Μπεν Μέντελσον, Τ.Τζ. Μίλερ, Σάιμον Πεγκ, Μαρκ Ράιλανς
Το 2045 οι μεγαλουπόλεις της Γης έχουν μετατραπεί σε χαοτικές αστικές ζούγκλες με κτίρια-τροχόσπιτα χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο και τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα ονόματι OASIS. Όταν ο εκκεντρικός δημιουργός του OASIS πεθαίνει, αφήνει μια σειρά γρίφων στους αμέτρητους πιστούς του προκαλώντας τους να ξεδιαλύνουν ώστε να φτάσουν σε τρία μαγικά κλειδιά. Η απόκτησή τους θα ξεκλειδώσει όλα τα μυστικά του OASIS και θα καταστήσουν τον νικητή σε απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού. Ο νεαρός Γουέιντ Όουενς, από τους ικανότερους χρήστες, έχει τα φόντα για να τα καταφέρει όπως και μια χούφτα ακόμη περιθωριακών ανταγωνιστών του, όμως όλοι τους θα πρέπει να τα βάλουν πρώτα με τους πολυάριθμα ταλέντα που στρατολογεί μια πανίσχυρη διαδικτυακή εταιρεία.
Ο παλιός καλός στρατιώτης… Σπίλμπεργκ. Ακομπλεξάριστος, περιπετειώδης και με ενθουσιασμό μικρού παιδιού διασκευάζει το μπεστσέλερ «Αν είσαι έτοιμος, πάτα enter» του Έρνεστ Κλάιν (εκδ. Πατάκη) και μας καλεί σε ένα μέλλον που μοιάζει εφιαλτικό αλλά και ελκυστικό μαζί. Ένα μέλλον εύκολα αναγνωρίσιμο, με οικείες αναφορές (όλη η μυθολογία των 80s, μουσική, τηλεοπτική και κινηματογραφική, παρελαύνει στην οθόνη) που μοιάζει να έρχεται με φόρα καταπάνω μας. Από τις πρώτες κιόλας σκηνές γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικότητας που καθηλώνει. Άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε τρύπες αντί σπιτιών, παραγγελίες φαγητών και προϊόντων που παραδίνονται από ιπτάμενα ρομποτάκια courier και η νεολαία δέσμια κάποιων παλαιών οικογενειακών χρεών που συνεχώς διογκώνονται. Η μόνη διέξοδος σε όλα αυτά είναι η εικονική πραγματικότητα του OASIS, που δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη του να κάνει ό,τι θέλει, να ταξιδέψει σε κόσμους που έχει ονειρευτεί και κυρίως να μεταμορφωθεί σε όποιον ήρωα επιθυμεί. Το μήνυμα αποκτά ανατριχιαστικές ιδιότητες (άλλοι κατακτούν τεράστια κύματα σε ειδυλλιακές θάλασσες κι άλλοι κατακτούν ανθρώπους και τόπους), το δυστοπικό μέλλον τονίζεται με κάθε τρόπο –η κάμερα διασχίζει κλειστά διαμερίσματα μοναχικών ανθρώπων που φορούν τα ειδικά γυαλιά και ζουν το «όνειρο»–, η ανάγκη για επικοινωνία έχει προ πολλού μεταλλαχτεί σε διαδικτυακά ραντεβού όπου οι ψεύτικες ταυτότητες οργιάζουν και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ποιος. «Ανυπομονώ να τη γνωρίσω» λέει ο Γουέιντ για την αινιγματική «Art3mis» και η απάντηση του κολλητού του: «Πώς είσαι σίγουρος ότι αυτή η γκόμενα που θα συναντήσεις δεν είναι ένας υπέρβαρος μαύρος;». Μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια εδώ: ούτε οι δύο φίλοι που έχουν τον παραπάνω διάλογο γνωρίζουν ο ένας την αληθινή ταυτότητα του άλλου. Μια οπτική πανδαισία, γνήσιος fan κινηματογράφος, ατόφια συγκίνηση δεμένη με μια vintage νοσταλγία και κυρίως ένας φόρος τιμής στα 80s με προεξάρχουσα αναφορά στην κιουμπρική «Λάμψη» ως το «πιο τρομακτικό θρίλερ όλων των εποχών» με τρομερή κωμική αναπαραγωγή των σημαντικότερων σκηνών του!
H Τζίνα μετά από ένα ατύχημα χάνει την όρασή της και εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον άντρα της Τζέιμς που την λατρεύει. Όλα κυλούν ήσυχα μέχρι τη στιγμή που η Τζίνα αρχίζει να αποκτά ξανά την όρασή της και συνειδητοποιεί πως η ζωή της είναι διαφορετική απ’ ό,τι πίστευε.
«Με προτιμούσες περισσότερο όπως ήμουν πριν;» Το ερώτημα που απευθύνει η ηρωίδα στον άντρα της μετά από τις πρώτες μέρες που ξαναβρήκε αμυδρά την όρασή της, δίνει το κέντρο βάρους μιας ιστορίας που πίσω από το δεξιοτεχνικά δοσμένο μυστήριο (μέχρι και το τέλος το βραδύκαυστο δράμα κρύβει τις πραγματικές αιτίες του) σκεπάζει ερωτικά απωθημένα, συναισθηματικές ανασφάλειες και ηθικά διλήμματα. Όχι τόσο ένα αυθεντικό θρίλερ αλλά μια μυστηριώδη ερωτική ιστορία από τον Μαρκ Φόρστερ («Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ», «Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ», «Ο Χορός των Τεράτων») που αποκτά ισχυρή ρεαλιστική βάση χάρη στην παρουσία της πειστικότατης και σέξι Μπλέικ Λάιβλι.
Πρόσφατα χωρισμένη, χωρίς χρήματα και με μόνη παρέα μια γάτα (που τη «δανείστηκε» από τον πρώην της), η νεαρή ονειροπόλα Πόλα περιπλανιέται στο «αφιλόξενο» Παρίσι και γνωρίζει διάφορους ανθρώπους που τη φέρνουν σε επαφή με την αληθινή ζωή.
Ένα θετικό ντεμπούτο και μια δίκαιη νίκη (Χρυσή Κάμερα) στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του 70ού Φεστιβάλ Καννών για τη Σεράιγ, που ευστοχεί στο πορτρέτο της Πόλα. Μιας μοντέρνας κοπέλας που δυσκολεύεται να βρει τον δρόμο της σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όπου η διαφορετικότητα είναι κουσούρι (αν όχι ένδειξη πνευματικής αστάθειας) και η αγάπη για την ελευθερία θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα. Κι όμως, η Πόλα είναι ο πιο ζωντανός και αυθεντικός χαρακτήρας στην κινηματογραφική περιπέτεια που παρακολουθούμε. Ένας θηλυκός «Πιερό» του σήμερα, που μέσα από τυχαίες και μη συναντήσεις θα έρθει σε επαφή με τις πραγματικές επιθυμίες και ανάγκες της και θα επιχειρήσει να ξαναστήσει την ατίθαση ζωή της στους δικούς της όρους. Αφοπλιστική η ερμηνεία της καταπληκτικής Λετισιά Ντος.
Μια 16χρονη κοπέλα εξαφανίζεται σε ένα χωριό των Ιταλικών Άλπεων. Ο επιθεωρητής Βόγκελ φτάνει εκεί για την έρευνα της υπόθεσης και συνειδητοποιεί πως για να φτάσει στην αλήθεια πρέπει να χρησιμοποιήσει κάποιες ανορθόδοξες μεθόδους.
Το ομότιτλο ιταλικό μπεστσέλερ προσφέρει την αρχική ύλη ενός πυκνογραμμένου στόρι που δεν πρωτοτυπεί ακριβώς, αλλά καταφέρνει να γίνει συναρπαστικό και αποτελεσματικό σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Οι αναπάντεχες ανατροπές φυσικά δεν λείπουν και βοηθούν τα μάλα ως προς την αίσθηση του ανυπέρβλητου μυστηρίου, ενώ η συνεργασία Σερβίλο - Ρενό εκτός από αρτιότητα έχει κάτι κι από τα παλιά κλασικά νουάρ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Σημαντική και η συμβολή του διευθυντή φωτογραφίας Φεντερίκο Μασιέρο στη δημιουργία ατμόσφαιρας αυτού του στιλάτου αστυνομικού θρίλερ.
ΑΚΟΜΗ
»»» Συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων στο «Πίτερ Ράμπιτ» (**), ιδανική πρόταση αυτής της βδομάδας για όλη την οικογένεια.
»»» Το νέο φιλμ της Κλιό Μπάρναρντ «Σκοτεινός ποταμός» (**) είναι καλών προθέσεων αλλά ισχνό οικογενειακό δράμα, δοσμένο μέσα από τη ματιά μιας γυναίκας (Ρουθ Γουίλσον) που επιστρέφει στη γενέτειρά της ύστερα από 15ετή απουσία με αφορμή τον θάνατο του πατέρα της.
»»» Το βραβευμένο στο φεστιβάλ Βερολίνου «Εντός ορίων» (**) του Φίλιπ βαν Λέου με την περίφημη Χιάμ Αμπάς είναι ένα ενδιαφέρον αλλά αδύναμα σκηνοθετημένο (θεατρικής κοπής) αντιπολεμικό δράμα που διαδραματίζεται στην κατεστραμμένη Δαμασκό με μια χούφτα ανθρώπων να βρίσκονται παγιδευμένοι στο διαμέρισμά τους.
»»» Η συνέχεια του γνωστού θρίλερ «Κλείδωσες;» έχει τον πιο επεξηγηματικό τίτλο «The Strangers - Ματωμένη νύχτα» (*1/2) και μερικές αξιοπρεπείς σκηνές τρόμου που καταφέρνουν να σε καρφώσουν στο κάθισμα σου.
MUST Ελληνικά Ντοκιμαντέρ στην Τεχνόπολη
Το 4ο Αφιέρωμα στο Ελληνικό Ντοκιμαντέρ που συνδιοργανώνουν η Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, έχει τίτλο «Με τα μάτια ανοιχτά» και διεξάγεται από τις 29 Μαρτίου μέχρι και την 1η Απριλίου. Θα προβληθούν 15 παλιά αλλά και νέα ντοκιμαντέρ (από τη «Μεγάλη Ουτοπία» του Φώτου Λαμπρινού έως το πρόσφατο «Εγώ και ο ίσκιος μου» για τον Νίκο Παπάζογλου) ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται το masterclass του δανού μοντέρ Νιλς Παγκ Άντερσεν που ανοίγει το Αφιέρωμα.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
