Γιώργος Σαββίδης: Ο σκηνοθέτης μιλάει για την πρώτη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «7 rounds»
Και φέτος οι Κάννες θα έχουν ελληνικό χρώμα. Όχι λόγω Λάνθιμου ή Φιλίππου. Ούτε από κάποιον μικρομηκά που έχει φτιάξει ήδη όνομα με τα προηγούμενα φιλμ του. Ο Γιώργος Σαββίδης επιλέχτηκε από τους ιθύνοντες του κορυφαίου παγκοσμίως φεστιβάλ να ταξιδέψει ως την Κρουαζέτ για να δείξει την πρώτη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «7 rounds» (βασίζεται σε ένα αληθινό περιστατικό βίας στις ΗΠΑ του Τραμπ) στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ. Τις λεπτομέρειες αυτής της αναπάντεχης διάκρισης αφηγείται ο ίδιος ο σκηνοθέτης.
Giorgos Savvidis
Εδώ και τρία χρόνια ζείτε, σπουδάζετε και εργάζεστε παράλληλα στο Λος Άντζελες. Η γνώμη σας για τους Αμερικανούς και τις ΗΠΑ έχει αλλάξει όλο αυτό το διάστημα σε σχέση με το τι πιστεύατε πριν; Ποιο στερεότυπο που έχει ο Έλληνας γύρω από τον Αμερικανό θεωρείτε ότι δεν ισχύει;
Ναι, σίγουρα έχει αλλάξει, ή μάλλον έχει ωριμάσει. Πάντα πίστευα ότι οι Αμερικανοί είναι φιλόξενοι άνθρωποι. Ως Έλληνα με αντιμετώπισαν πολύ θερμά. Έχοντας ταξιδέψει και σε πιο συντηρητικές πολιτείες της Αμερικής (Αριζόνα, Τέξας) μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά ότι όλοι μου φέρθηκαν φιλόξενα και, όταν έσπαγε ο πάγος, ακόμα και οι πιο απόμακροι άνθρωποι μου εξέφραζαν την επιθυμία τους μια μέρα να ταξιδέψουν στην Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια κατά τα οποία έχει οξυνθεί το κλίμα, είναι ένας πόλεμος κατά των μεταναστών από την κυβέρνηση Τραμπ. Αυτός ο πόλεμος καθοδηγείται από μια ιδεολογία που βασίζεται στην ξενοφοβία και βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε Αμερικανούς που βλέπουν την οικονομία τους να υποβαθμίζεται και ψάχνουν να βρουν κάποιον να κατηγορήσουν. Είναι γνωστό ότι η Αμερική έχει χτιστεί από μετανάστες και οι Αμερικανοί έχουν βαθιά ριζωμένες μέσα τους τις έννοιες της φιλοξενίας, της ισότητας, της δημοκρατίας. Αυτό όμως που είναι ακόμη πιο επικίνδυνο είναι η μαζική υστερία τον ακροδεξιών μίντια που τρομοκρατούν και σοκάρουν τους ανθρώπους των εργατικών πολιτειών.
Για ποιο λόγο ψήφισαν τον Τραμπ πρόεδρό τους; Θεωρείτε ότι η δημοφιλία του έχει υποστεί ζημιά στο διάστημα της διακυβέρνησής του και ποιες είναι οι αιτίες της φθοράς του;
Για τον ίδιο λόγο που εμείς έχουμε τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Όχι ότι συγκρίνονται, αλλά οι ίδιες δυνάμεις τον σχημάτισαν. Όταν μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική ύφεση, οι άνθρωποι δεν βρίσκουν δουλειές και το ηθικό τους είναι χαμηλό, αυτό γίνεται εύκολα εκμεταλλεύσιμο από πολιτικά κόμματα αφού το μόνο που χρειάζεται να κάνουν για να πάρουν την ψήφο του κόσμου με το μέρος τους είναι να πουν ότι δεν φταίνε οι καλοί πατριώτες αλλά οι μετανάστες που τους παίρνουν τις δουλειές. Στο τέλος οι άνθρωποι πιστεύουν πως αν διώξουμε τους μετανάστες θα γίνουν όλα καλύτερα. Τους φανατίζουν και λίγο –«είμαστε Αμερικάνοι πατριώτες και δεν σηκώνουμε τέτοια»– και είναι όλοι έτοιμοι να παλέψουν. Άλλα ποιον; Αυτή η προεδρία έχει διχάσει την Αμερική. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ο Τραμπ αλλά και η Αριστερά, που απλά ασκεί κριτική και διαφωνεί χωρίς να βοηθάει την κατάσταση ή να έχει κάποια εποικοδομητική πρόταση.
Ποιο στοιχείο στην ταινία σας θεωρείτε ότι επηρέασε τα στελέχη του φεστιβάλ των Καννών ώστε να συμπεριλάβουν το φιλμ στο επίσημο πρόγραμμα των μικρομηκάδων; Ξέρετε τον αριθμό των ταινιών που υποβλήθηκαν στην κατηγορία σας και εκείνων που τελικά επιλέχτηκαν;
Σίγουρα το θέμα της ταινίας είναι επίκαιρο και άξιο στοχασμού. Αλλά πιστεύω ότι κυρίως είδαν μια παραγωγή που αποτελείται από κάθε λογής εθνικότητες και μια αξιόλογη προσπάθεια με αληθινό μήνυμα. Νομίζω το αρχικό στάδιο αφορά 500 ταινίες που παίρνουν μέρος. Από αυτές τις 500 οι καλύτερες θα μπουν σε διαγωνισμό και οι καλύτερες πάνε για βραβεία. Για να δούμε.
7 rounds
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές σε πρόσωπα και έργα;
Ο Ταραντίνο και ο Γκάι Ρίτσι στο σινεμά. Μεγαλύτερη επιρροή από λογοτέχνες θα έλεγα ο Χάντερ Σ. Τόμσον και ο Καββαδίας. Από έργα βλέπω τα πάντα, κοιτώ τις ταινίες και σκέφτομαι γιατί ο σκηνοθέτης αποφάσισε να το κάνει έτσι ή αλλιώς, γιατί η κάμερα κουνήθηκε έτσι και τι σημαίνει αυτό. Πώς ένας σκηνοθέτης βρίσκει τρόπο να αναδείξει το συναίσθημα της σκηνής κάνοντας κάποιες δημιουργικές επιλογές που θα αναδείξουν το νόημα και τη θεματολογία. Πλέον σπάνια βλέπω ταινίες με το ίδιο μάτι που τις έβλεπα παλιά.
Τι ακριβώς θέλετε να πείτε ή να θίξετε μέσω της ταινίας σας;
Θέλω να δείξω ποιες είναι οι συνέπειες και το κόστος της κουλτούρας της τρομοκρατίας. Υπάρχουν αληθινά θύματα και δεν πιστεύω ότι μόνο οι νεκροί και οι τραυματίες είναι θύματα. Το μεγαλύτερο θύμα είναι η λογική και η ψυχική υγεία τον αμερικανών πολιτών.
Αθήνα - Λος Άντζελες, Ελλάδα - ΗΠΑ: ομοιότητες και διαφορές. Πού νιώθετε καλύτερα ως πολίτης και ως καλλιτέχνης;
Η Αθήνα έχει πολλά κοινά με το Λος Άντζελες. Ο καιρός, το έδαφος και η φύση θυμίζουν πολλές φορές την Ελλάδα. Αλλά φτάνει μια βόλτα για να καταλάβει κανείς τη διαφορά μεγέθους. Το Λος Άντζελες είναι τόσο μεγάλο που κάνει την Αθήνα να δείχνει χωριό. 19 εκατομμύρια άνθρωποι σε μια πόλη που είναι πάντα στο πόδι. Καταλαβαίνετε ότι η αγορά και οι ευκαιρίες που υπάρχουν δεν έχουν καμία σχέση με αυτά της Ελλάδας. Μπορώ να πω ότι στο Λος Άντζελες οι άνθρωποι είναι πιο φιλελεύθεροι από άλλα μέρη της Αμερικής. Είναι επίσης αρκετά ευγενικοί. Ως πολίτης αισθάνομαι άνεση και ασφάλεια στην Ελλάδα. Ως καλλιτέχνης, δυστυχώς, στην Αμερική.
Γυρνάμε τον χρόνο πίσω και πάμε στην εποχή που αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το σινεμά. Ποια ήταν η αντίδραση των δικών σας;
Από τα 14 τριγυρνούσα με μια κάμερα στο χέρι και κατέγραφα ό,τι πίστευα πως άξιζε. Στην πλειοψηφία τα βίντεο εκείνα που έφτιαχνα με τους φίλους μου ήταν επικίνδυνα αστεία που σκαρφιζόμασταν και τα κατέγραφα. Μιλάμε για το 2004. Αφού λοιπόν μάζευα υλικό, έκοβα τις σκηνές, μόνταρα, έβαζα μουσική και τα βλέπαμε με τους φίλους μου και διασκεδάζαμε με τους εαυτούς μας στην οθόνη. Νομίζω, δεν ήρθε σε κανέναν ως έκπληξη. Και δεν ήταν η χειρότερη απόφαση που με είχαν δει να παίρνω. Ίσως μάλιστα να ήταν και η καλύτερη. Είμαι πολύ τυχερός που έχω τους γονείς μου δίπλα μου. Και δεν νομίζω να μπορούσα να είμαι εδώ, αν εκείνοι δεν ήταν περήφανοι για αυτό που κάνω και αν δεν ήταν εκεί να υποστηρίζουν τα όνειρά μου και να φροντίζουν να μη μου λείψει τίποτα. Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε να δοκιμάσω πολλά πράματα και να μη βιαστώ να διαλέξω. Και η μητέρα μου ότι δεν έχει σημασία τι δουλειά κάνεις, άλλα φρόντισε να είσαι καλά με τον εαυτό σου.
Κάτι άσχετο που θέλω να σχολιάσετε, βλέποντας κάποιες σκηνές: το μούσι στους άντρες. Μόδα ή μήνυμα και για ποιο λόγο άφησες εσύ το δικό σου μούσι;
Είναι αστείο που με ρωτάς γιατί στον πρωταγωνιστή μας, που έχει επίσης μούσι, όλοι του λένε πως είναι καλύτερα να το ξυρίσει διότι δεν είναι καλή εποχή ένας μελαψός άντρας να έχει μούσι στην Αμερική! Παρόλα αυτά ο σεναριογράφος, ο ηθοποιός μου και εγώ έχουμε μακρύ μούσι. Και θέλαμε να είναι μέρος της ιστορίας μας γιατί είναι κάτι που όλοι έχουμε παρατηρήσει: ο κόσμος μάς κοιτάει διαφορετικά με το μούσι και διαφορετικά χωρίς αυτό. Εγώ το δικό μου το αφήνω επειδή μου αρέσει και έτσι πρέπει να κάνει ο οποιοσδήποτε. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το μούσι στις μέρες μας είναι και μια δήλωση ενάντια στην εκφύλιση του ανδρικού φύλου. Αρκεί να μην ασχολείσαι πολύ μαζί του. Μετά γίνεται κάπως περίεργο.
12°
