Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις στην Αθήνα

Ο βραβευμένος με 3 όσκαρ βρετανός ηθοποιός ήρθε στην Αθήνα για πολλοστή φορά καλεσμένος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών «Πόρτα Ανοιχτή» και της προέδρου της Δάφνη Οικονόμου για την πρεμιέρα της ταινίας «Αόρατη κλωστή» (θα δοθεί απόψε το βράδυ Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος) και έδωσε συνέντευξη Tύπου.

Γοητευτικός, αυθεντικός, δίχως ίχνος βεντετισμού και με μεστές κουβέντες, ο 60χρονος ηθοποιός μίλησε για τη νέα του ταινία, το σινεμά που τον έσωσε αλλά και την απόφασή του να το εγκαταλείψει οριστικά. Ιδού τα κυριότερα σημεία από τη σημερινή ομιλία του:

► Ο λόγος που εγκαταλείπει το σινεμά: «Ούτε κι εγώ δεν ξέρω ποιες είναι οι αιτίες. Είναι περισσότερο μια πεποίθηση, μια απόφαση που νιώθω ότι πρέπει να την υλοποιήσω. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο το μέλλον από δω και πέρα αλλά αναγνωρίζω ότι είναι κάτι που θέλω αυτή την εποχή και δεν θα μιλήσω άλλο για αυτό».

► Για την τέχνη του ηθοποιού: «Δεν έχει ιδιαίτερη κοινωνική σημασία ή ουσιαστικό αντίκτυπο σε εποχές κρίσης όπως αυτή που ζούμε σήμερα. Ποτέ δεν ξεκίνησα μια ταινία για να προσφέρω στην κοινωνία. Γενικά θεωρώ τις κοινωνικές σταυροφορίες επικίνδυνες, πονηρές. Η ηθοποιία λειτουργήσει ευεργετικά μόνο για τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Είναι καθαρά εγωιστική πράξη. Όμως πάντα εύχεσαι κι  ελπίζεις ένας ρόλος σου να καταφέρει να επηρεάσει θετικά όσο πιο πολλούς ανθρώπους γίνεται. Αλλά δεν αλλάζει ζωές».

► Για τις χειρωνακτικές εργασίες: «Με ηρεμούν. Ησυχάζουν τους δαίμονές μου. Μικρός ασχολήθηκα την ξυλουργική. Ήρθαν κάποιοι επιπλοποιοί στο σχολείο και ζήλεψα τη γαλήνη τους. Ήθελα να γίνω σαν αυτούς αλλά ο δάσκαλος μου είπε πως δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα μου αυτά τα επαγγέλματα. Έγινα έξαλλος».

► Για την «Αόρατη κλωστή»: «Είχα την τύχη να ανταλλάξω ιδέες με τον σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον για το ρόλο μου στις οποίες συμπίπταμε απόλυτα. Ήταν κάτι μοναδικό. Τρομερή εμπειρία. Συνήθως ο Πολ έχει έτοιμα τα σενάριά του (είναι καταπληκτικός σεναριογράφος) όμως αυτή τη φορά η ιστορία εξελίχτηκε διαφορετικά. Πήραμε την αρχική ιδέα και αποφασίσαμε να ρισκάρουμε μέχρι να δούμε πού θα μας βγάλει».

► Για τα νεανικά του χρόνια: «Ήμουν ένας οργισμένος χούλιγκαν που δεν έβρισκε διέξοδο για την οργή του. Το σινεμά με βοήθησε να βρω τη λύτρωση. Κυριολεκτικά με έσωσε μέσω της υποκριτικής. Βρήκα κάτι που είχε νόημα».

► Για τους ρόλους που έχει μετανιώσει: «Φυσικά και έχω μετανιώσει για 2-3 ταινίες που θα προτιμούσα να μην τις είχα κάνει. Όμως αυτό δεν αλλάζει. Ό,τι έγινε δεν ξεγράφει. Φυσικά δεν θα σας πω ποιες είναι αυτές».

► Για τη μέθοδο Στανισλάφσκι: «Ο κόσμος νομίζει ότι είμαι τρελός όταν μαθαίνει τι γίνεται στις πρόβες και τα γυρίσματα. Όμως πιστέψτε με δεν είναι έτσι. Είναι μεγάλη τύχη και χαρά να μπορείς να διεισδύεις στους χαρακτήρες που υποδύεσαι με αυτή την τεχνική. Όταν πρωτοξεκίνησα ως ηθοποιός η Μέθοδος ήταν εκείνη που μου ταίριαζε. Έδειχνε να έχει νόημα. Η βρετανική παράδοση δεν μου έλεγε τίποτα με τη μεταμόρφωση από τα εξωτερικά γνωρίσματα του ρόλου. Μπορεί όμως να κάνω λάθος. Υπάρχουν αριστουργηματικές σωματικές ερμηνείες όπως του Μοντκγόμερι Κλιφτ, του Μπράντο, του Ντε Νίρο.

► Για τον Γκάρι Όλντμαν: «Το αξίζει το όσκαρ. Είναι εξαιρετικά αδικημένος ηθοποιός. Ξέρετε, μέναμε σε κοντινές γειτονιές του Ν. Λονδίνου, είχαμε κοινούς φίλους κι ήμασταν χούλιγκαν της ίδιας ομάδας (σ.σ. Μίλγουολ) αλλά δεν γνωριζόμασταν. Αλλά αν την βραδιά των όσκαρ κερδίσει το βραβείο θα τον χειροκροτήσω με χαρά».