Ο διπλός εραστής

Ο Φρανσουά Οζόν του «5x2» (παραμένει η καλύτερη ταινία του) κατασκευάζει ένα τολμηρό και φωτογενές ερωτικό θρίλερ με ψυχολογικές διαβαθμίσεις που ξεκινάει δυνατά αλλά καταλήγει στη μετριότητα. Ο λόγος είναι πως ο γάλλος σκηνοθέτης δεν μπορεί να εντάξει ομαλά στο κορμό της ιστορίας μια πληθώρα ιδεών –έξυπνων στην πλειονότητά τους– που σχετίζονται με την ενοχή του σεξ. Όπως η Κλοέ βρίσκει την ηδονή στο πρόσωπο του δίδυμου αδελφού του φίλου της και την υπερβολή, έτσι κι ο Οζόν διασκεδάζει να παίζει με το θεατή σε τούτη τη γυαλιστερή, ανατρεπτική και παιχνιδιάρικη αποδόμηση όλων των κλισέ του ερωτικού θρίλερ. Η γατοφιλία, η πρόκληση του σοκ (η εναρκτήρια σεκάνς με το ζουμ στο αιδοίο), το μυστικό που κρύβεται πίσω από κάθε ψυχοσωματικό –η ηρωίδα πάσχει μονίμως από έντονο στομαχόπονο– επεισόδιο, ο κανιβαλισμός στα έμβρυα των διδύμων, ο ρόλος της ψυχιατρικής, η έννοια της ομορφιάς είναι στοιχεία του σεναρίου που ο Οζόν χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, δείχνοντας πάντως σε πολλά σημεία ανοικονόμητος. Το σενάριό του αποτελεί διασκευή του βιβλίου της Τζόις Κάρολ Όουτς, «Lives of the Twins», και θυμίζει τρενάκι τρόμου όπου η σωματική διαστροφή του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ συναντά τις πιο σκοτεινές εμμονές του Χίτσκοκ και του Λιντς. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό.