Τζάνγκο, Ο Βασιλιάς του Σουίνγκ

Παρίσι, 1943. Ο τσιγγάνος βιρτουόζος της κιθάρας Τζάνγκο Ράινχαρτ  βρίσκεται στον κολοφώνα της δόξας του, όταν οι  γερμανοί κατακτητές του ζητούν να ταξιδέψει στο Βερολίνο για συναυλίες.

Ο Ετιέν Κομάρ στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του καταφέρνει να πλάσει μια ενδιαφέρουσα βιογραφία έχοντας ως βασικό ατού την ακατέργαστη ερμηνεία του Ρεντά Κατέμπ (ο πρωταγωνιστής του «Προφήτη» είναι ένας υποδειγματικός Τζάνγκο), την πειστική ανάπλαση της εποχής –δυνατές εικόνες της  «παράνομης» νυχτερινής ζωής στο Παρίσι με την τζαζ και τη σάτιρα των χιτλερικών επικαίρων–, αλλά και την κριτική διάθεση απέναντι στον ήρωα που σε καμιά περίπτωση δεν αγιοποιείται αφού στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται με σαφήνεια η αδιαφορία και εγωπάθεια του μουσικού που το μόνο που τον νοιάζει είναι να παίζει τη μουσική του «ασχέτως από ποιος βρίσκεται στο κοινό». Βέβαια όλα αυτά μέχρι να μπει και ο ίδιος στο μάτι του κυκλώνα.