Χειρότερα δεν γίνεται

Η αφορμή για να θυμηθεί τα παλιά ο Μπραντ είναι το ταξίδι που θα κάνει ο γιος του για να περάσει από συνέντευξη στο Χάρβαρντ, όπου στοχεύει να πραγματοποιήσει τις μουσικές σπουδές του. Με μια πίκρα ανάμεικτη με απωθημένα για τη ζωή που δεν έζησε, ο 47άρης Μπραντ βλέπει το μέλλον να του χτυπάει δυνατά την πόρτα και να συνειδητοποιεί ότι του έχουν μείνει «λίγα καλά χρόνια ακόμη στη ζωή του». Το μεγάλο πλεονέκτημα του φιλμ είναι η αυθεντικότητα από το συναισθηματικό ζόρι που τραβά ο ήρωας, τον οποίο υποδύεται με σπάνια εγκράτεια ο Στίλερ, ενώ η ιδανική ισορροπία της χαρμολύπης δεν διαταράσσεται ποτέ άκομψα ή άστοχα. Ο ικανότατος Γουάιτ μάς εκπλήσσει ευχάριστα σε τούτη την απρόβλεπτα εύστοχη δραμεντί, όταν αντί του προβλέψιμου ηθικοπλαστικού φινάλε προβαίνει σε μια λιτή αλλά γενναιόδωρη σκηνή που περικλείει όλο το νόημα γύρω από τη σχέση πατέρα-γιου, καθώς και το μυστικό για να μπορέσει να αφήσει πίσω του ο ήρωας την υπαρξιακή  του κρίση.