120 χτύποι το λεπτό

Συγκίνηση, κοινωνική ένταση, πολιτικοποιημένη δράση, κινηματογραφική δύναμη, λεπτότητα και ακρίβεια. Τα στοιχεία της ταινίας του Καμπιγιό που έκαναν μέχρι και τον πρόεδρο Πέδρο Αλμοδοβάρ να «λυγίσει» στο πρόσφατο φεστιβάλ Καννών κάτω από το συναισθηματικό πλούτο και την πολιτική βαρύτητα της αφήγησής της. Από τις σπάνιες ταινίες που η συλλογικότητα συναντά με τέτοια ευκολία το προσωπικό υπαρξιακό δράμα, χωρίς το δεύτερο να δείχνει παράταιρο ή εκβιαστικό. Μπορεί σήμερα μερικά θέματα όπως η πληροφόρηση ή η κοινωνικοποίηση σε ομάδες δράσης μέσω του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων να δείχνει –και να είναι– εύκολο πράγμα, αλλά στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν κάτι τέτοιο απαιτούσε διαρκή αγώνα και εντατική προσπάθεια. Ο Καμπιγιό κάνει μια ορμητική «πολεμική» ταινία όπου η συλλογική προσπάθεια βρίσκεται απέναντι στη θεσμική αλλά και κοινωνική αδιαφορία, που θριάμβευσε στις Κάννες αποσπώντας το δεύτερο σημαντικότερο βραβείο στο Διαγωνιστικό Τμήμα, το Μέγα Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής.