Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας

Φύλακες του γαλαξία 2 (Guardians of the Galaxy, vol. 2) (***)

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γκαν

Παίζουν: Κρις Πρατ, Ζόι Σαλντάνα, Λι Πέις,Ντέιβ Μπαουτίστα, Σιλβέστερ Σταλόνε, Κερτ Ράσελ

Οι πιο-δυσλειτουργικοί-δεν-γίνεται Φύλακες του Γαλαξία, παρότι έχουν μαλώσει και χωριστεί σε στρατόπεδα, αναγκάζονται να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους για να σώσουν και πάλι το γαλαξία. Ένας ακατανίκητος εχθρός, που σχετίζεται με το μυστήριο της καταγωγής του Πίτερ Κουίλ, εμφανίζεται και απειλεί την ούτως ή άλλως εύθραυστη ενότητα της ομάδας.

Το 2014 ήταν η πρώτη ταινία που μας σύστησε αυτούς τους περίεργους φύλακες που βασίζονται σε άλλο ένα κόμικ της Marvel που φαίνεται να έχει βρει φλέβα χρυσού σε αυτούς. Μακριά από extra large μύες, ευφυΐα που θα έκανε τον Αϊνστάιν να τα χάσει ή φανταχτερά γκατζετάκια που θα οδηγούσαν τον Σταρκ να αλλάξει «φαμίλια», οι ήρωες αυτοί δεν είναι και οι πλέον κατάλληλοι για την περίφημη «ταύτιση» του θεατή. Ο τυπικά αρχηγός τους Πίτερ Κουίλ είναι ένα τυχοδιώκτης της συμφοράς που το παίζει ερωτύλος στην εξωτική Γκαμόρα (η Ζόι Σαλντάνα ξανακοπιάρει το ρόλο της στο «Avatar») η οποία φυσικά δεν έχει όρεξη για πολλά-πολλά  αφού τα υπαρξιακά θεματάκια της είναι βουνό, με τον απόλυτο κακό του φιλμ να είναι ο πατέρας της… Θάνος! Όμως το αντιηρωικό προφίλ αυτής της απροσάρμοστης παρέας που συμπληρώνεται επίσης από ένα ρακούν, ένα ανθρωποειδές δέντρο, ένα μασίστα και ένα… κομμάτι ξύλου, έρχεται σε απόλυτη σχεδόν ρήξη με τη γενικότερη αντίληψη που έχει το κοινό για τους υπερήρωες. Αυτή είναι και η μαγιά που βάζει στο μπλέντερ του ο σκηνοθέτης (ο Τζέιμς Γκαν τα κατάφερε περίφημα στην πρώτη ταινία και κέρδισε τα εύσημα των παραγωγών δίνοντάς του το πράσινο φως για να συνεχίσει στη θέση του σκηνοθέτη και της δεύτερης ταινίας), προσφέροντας μια σπινθηροβόλου χιούμορ διαγαλαξιακή περιπέτεια με τη συνοδεία άλλης μιας… awesome κασέτας με classic ποπ και ροκ άσματα, που σχολιάζουν κατάλληλα τη δράση. Το κόλπο γκρόσο όμως εντοπίζεται αλλού. Σε μια ξεκάθαρη αλληγορία γύρω από την έννοια της οικογένειας και τη σημασία της φιλίας, οι σεναριογράφοι κάνουν την υπέρβαση βάζοντας τον Κερτ Ράσελ σε ρόλο αρνητικής πατρικής φιγούρας, που οφείλει να καταρρίψει ο διάδοχός του Πίτερ Κουίλ. Κι αυτό γίνεται όχι τόσο για να αποδειχτεί πως στην πάλη Καλού-Κακού οι πιθανότητες γέρνουν μονίμως προς τον… άσο (και την ηθική δικαίωση των θετικών ηρώων), αλλά για να μπορέσει ο μπερδεμένος και ψυχολογικά εύθραυστος γιος να βρει επιτέλους το δρόμο –και τη θέση– του στον αχανές Γαλαξία, μόνο όταν γκρεμίσει το πατρικό τοτέμ... 

Το δίχτυ (The net) (***)

Σκηνοθεσία: Κιμ Κι Ντουκ

Παίζουν: Ρίου Σέουνγκ-μπουμ, Λι Γουόν-τζουν, Κιμ Γιανγκ-μιν

Βορειοκορεάτης ψαράς που βλέπει τη μηχανή της βάρκας του να χαλάει, βρίσκεται εγκλωβισμένος στα χωρικά ύδατα της Νότιας Κορέας, με τις αρχές να τον υποψιάζονται ως κατάσκοπο.

Ο παγιδευμένος στα δίχτυα της παράνοιας και του πολεμικού κλίματος φτωχός ήρωας προσπαθεί να αποδείξει με κάθε τρόπο την αθωότητά του αλλά η ψυχροπολεμική πραγματικότητα τον ξεπερνάει. Σε ένα καφκικό σκηνικό όπου η αλήθεια θάβεται κάτω από τις πολιτικές υποψίες, τα κατασκοπικά σκοτεινά σχέδια και το θρίαμβο του παραλόγου, ο Κιμ Κι Ντουκ («Pieta», «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και Άνοιξη», «Ολομόναχοι Μαζί», «Κροκόδειλος») στην πιο πολιτική ταινία του, πετυχαίνει διάνα το στόχο του. Ειρωνικός, δραματικός, ανατριχιαστικός, ανθρώπινος και απόλυτα εύστοχος στους περισσότερους στόχους του, κατασκευάζει με όπλα του την καρτερικότητα και την ιώβεια υπομονή ένα πολιτικό θρίλερ δηκτικό και εμπνευστικό γύρω από τα σύνορα, τις πολιτικές ιδεολογίες και το αποτρόπαιο πρόσωπο ενός κόσμου παραδομένου στη διχόνοια και το σκοταδισμό. Και από τις δύο πλευρές…

Άγρια όνειρα (Mean dreams) (**1/2)

Σκηνοθεσία: Νέιθαν Μορλάντο

Παίζουν: Σοφί Νελίς, Μπιλ Πάξτον, Τζος Ουίγκινς

Ο νεαρός Τζόνας και η φίλη του Κέισι το σκάνε από τα σπίτια τους προκειμένου να γλιτώσει η κοπέλα από το βίαιο σερίφη πατέρα της. Όμως ο Τζόνας κάνει το λάθος να κλέψει από τον τελευταίο μια τσάντα τίγκα στα δολάρια. 

Το φιλμ που έπαιξε για τελευταία φορά ο Μπιλ Πάξτον είναι ένα σκληρό χρονικό ενηλικίωσης, ένα αγωνιώδες θρίλερ και μαζί ένα λυρικό νεανικό love story, θαμμένο στην φαινομενικά ειδυλλιακή –αλλά στην πραγματικότητα σκοτεινή και γεμάτη βία– αμερικανική ενδοχώρα. Δυνατή ατμόσφαιρα, θαυμάσιες ερμηνείες κι από τους τρεις πρωταγωνιστές, σε ένα σχηματικό πάντως road movie, που χρησιμοποιεί το ταξίδι ως μέσο για την πραγματοποίηση του ονείρου τους. Όμως οι δύο νέοι σχεδιάζουν την απόδραση με εφόδια την αθωότητα και τη δύναμη της θέλησης, αλλά η αφέλεια τούς δυσκολεύει στη σωστή κρίση τους. Επιπλέον ένας λανθάνων χριστιανικός τόνος γεμάτος παραβολές γύρω από δαίμονες και αγγέλους ή για την πίστη στη δύναμη του Καλού («μας αξίζει να τα καταφέρουμε γιατί έχουμε την καλοσύνη μέσα μας» λέει κάποια στιγμή ο Τζόνας στην Κέισι) αφήνει κάποια στυφή γεύση στο θεατή.

Όταν τελειώσει ο έρωτας (After Love/ L’ Économie du Couple) (**1/2)

Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Λαφός

Παίζουν: Μπερενίζ Μπεζό, Σεντρίκ Καν

Μετά από 15 χρόνια γάμου και έχοντας αποκτήσει δύο κόρες, ένα ζευγάρι χωρίζει με σημείο αντιπαράθεσης το σπίτι τους.

Ο Βέλγος Γιοακίμ Λαφός (Our Children) δεν μασάει τα λόγια του. Είναι σχεδόν βέβαιο, μας λέει, πως ακόμη κι όταν ένα ζευγάρι έχει αγαπηθεί με πάθος, θα βιώσει κάποτε το τέλος της σχέσης τους με τρόπο που δεν φανταζόταν ποτέ. Στην αρχή του φιλμ η αδιόρατη ένταση υπάρχει στην καθημερινότητα αλλά η υπεράνω στάση και των δύο γονιών δεν αφήνει να επηρεάσει ο επικείμενος χωρισμός τους το μεγάλωμα των παιδιών. Αυτό βέβαια είναι ένα ψέμα που γρήγορα αφήνει την ιστορία να δείξει τα πιο άγρια ένστικτα και τις μύχιες σκέψεις των δύο πλευρών. Αντιθέσεις, διαφορετική άποψη ζωής, αλλιώτικη σχέση με τα παιδιά (το κλισέ του πατέρα «μεγάλου παιδιού» σε αντίθεση με την πιο αυστηρή μητέρα) αλλά και μια σημάδια επανάληψης, βαρεμάρας σε κάποιες στιγμές ή απλώς αδιέξοδες καταστάσεις, κάνουν το χρονικό ερωτικής διάλυση του Λαφός να πιάσει το αληθινό νόημά του όταν η κουβέντα πάει στο οικονομικό. Εκεί οι δύο γονείς τρώγονται με τις σάρκες τους και αποδεικνύουν πως όταν τελειώνει ο έρωτας είναι καλύτερα να βρίσκεσαι κάπου αλλού!

Ακόμη…

»»»Το ιρανικό «Ένας δράκος έρχεται» (**) στοχεύει στην αναπαράσταση μιας μυστηριώδους εξαφάνισης και την κατασκευή ενός σκηνικού τρόμου αλλά η ιστορία δεν γίνεται ποτέ τρομακτική με το σενάριο –που κάνει κάπως κοιλιά– να μην μπορεί να υποστηρίξει με επιχειρήματα τα όσα ακραία ή μεταφυσικά παρακολουθούμε.

»»» Στους «Αγγέλους» (*1/2) η αίσθηση πως παρακολουθούμε μια συνέχεια του «Twilight» είναι πιο έντονη από κάθε τι άλλο στο φιλμ με τη διαφορά πως αντί για λυκανθρώπους και βαμπίρ, η ηρωίδα έχει να κάνει με έρωτες χιλιάδων ετών που διανθίζονται από ξίφη, σταυρούς και… φτερά (αγγέλων φυσικά).

»»» Ο «Μαθητευόμενος» (**1/2) είναι μια ταινία γύρω από τη θανατική ποινή με ήρωα ένα βοηθό δημίου που παλεύει να ξεπεράσει την τραυματική απώλεια του πατέρα με όχημα ένα πολυεπίπεδο δραματουργικά και σε επίπεδο συμβολισμού σενάριο.

»»» Το γαλλικό δράμα της Κατέλ Κιλεβερέ με τον Ταχάρ Ραχίμ «Δύο καρδιές» θα σας κάνει να κλαίτε για μέρες (ένα ζευγάρι βλέπει το γιο του να έχει φρικτό ατύχημα στο σέρφινγκ.

»»» Η «Κορυφή του κόσμου» είναι ένα περιπετειώδες animation που διαδραματίζεται στον παγωμένο ευρωπαϊκό Βορρά του 19ου αιώνα.