Υπάρχει άραγε νόημα στο να αποπειραθείς να μιλήσεις για τον βιτριολικό συγγραφέα με συμβατικό τρόπο; Συνοπτικά, γεννήθηκε στο Λούισβιλ. Γιος ξεπεσμένων μεσοαστών, έχασε νωρίς τον πατέρα του, απέτυχε να τελειώσει το σχολείο, πρωτογνωρίστηκε με τα κελιά των φυλακών στην εφηβεία, κατατάχτηκε στην αεροπορία, κατέληξε δημοσιογράφος.
Τραβήχτηκε με τους Hell’s Angels, περιπλανήθηκε σε όλο τον κόσμο, με εκτεταμένη παραμονή στο Πουέρτο Ρίκο και τη Βραζιλία, εγκαταστάθηκε στο Κολοράντο, όπου και ο θάνατος του χτύπησε την πόρτα. Τίναξε τα μυαλά του στον αέρα στην ηλικία των 67, στις 20 Φεβρουαρίου του 2005, σε μια από τις λιγότερο απρόβλεπτες πράξεις αυτοχειρίας του λογοτεχνικού στερεώματος. Οι στάχτες του τινάχτηκαν από κανόνι, κατά τη διάρκεια μιας τελετής της οποίας προΐστατο ο φίλος του, Τζόνι Ντεπ και με παρόντες, μεταξύ άλλων, τον γερουσιαστή Τζον Κέρι και τον Τζακ Νίκολσον.
Α, ναι: στο μεσοδιάστημα, και μονίμως υποκείμενος της παραισθησιογόνας αχλής του ντοπαρισμένου μυαλού του, επινόησε μια αυθεντική, ολοδική του πρόζα, που του απέφερε μυριάδες αναγνωστών και ταξινομήθηκε υπό το λήμμα «gonzo» από τον κολλητό του, Bill Cardoso –του Μπενίσιο Ντελ Τόρο ως Dr. Gonzo, δηλαδή, στο «Fear and Loathing in Las Vegas», του Τέρι Γκίλιαμ.
Όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις για τον Χάντερ Τόμσον, πέρα από το σχετικό κείμενο του Δημήτρη Αθανασιάδη, περιέχονται στα αυτοβιογραφικά του βιβλία. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν τα «Μεθυσμένο ημερολόγιο», (εκδόσεις Οξύ), και «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας», από τις εκδόσεις Πατάκη, αμφότερα σε μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά. Και αν ένα τσιτάτο τον περιγράφει κατά γράμμα, είναι το ακόλουθο: «Δεν θα ήθελα να συνηγορήσω υπέρ των ναρκωτικών, του οινοπνεύματος, της βίας ή της τρέλας. Απλά, πάντοτε λειτουργούσαν για μένα».
Το animation του θέματος, με τίτλο «The Εdge» δημιουργήθηκε από τον σπουδαίο visual artist, Piotr Kabat, προφανώς επηρεασμένου από την αισθητική κομιστών σαν τον Carlos Sampayo. Βασίζεται σε ένα απόσπασμα του ντοκιμαντέρ «Gonzo: The Life and Work of Dr. Hunter S. Thompson», σε αφήγηση Τζόνι Ντεπ. Αν σου αρέσει, αξίζει να παρακολουθήσεις κατόπιν και ένα παρεμφερές φιλμάκι, το σποτ του μη κερδοσκοπικού βιβλιοπωλείου Good Books, βασισμένου στην τεχνοτροπία του Τόμσον και με το ανεπανάληπτο λογύδριο στο 2΄:07΄΄: «And my tea vomited itself, over my fly»! Γιατί όχι; Είναι και αυτός ένας τρόπος να βλέπεις τον κόσμο. Ο τρόπος του Χάντερ.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
14°
