Πώς αντιδράτε όταν βλέπετε μια πολιτική διαφήμιση φτιαγμένη στα πρότυπα προώθησης ενός καταναλωτικού προϊόντος; Με ανθρώπους χαρούμενους και ευτυχισμένους να προβάλλουν μέσω των εικόνων τη ζωή που ευελπιστούν να τους φέρει αν πάρει ένα κόμμα την εξουσία; Πώς θα αντιδρούσατε αν σας έλεγαν ότι πρέπει να αφήσουμε το αρνητικό παρελθόν πίσω για να πιστέψουμε στο καινούργιο; Πώς θα αντιδρούσατε αν σας έλεγαν ότι ακόμα και τη χειρότερη αναποδιά πρέπει να τη δούμε ως μια ευκαιρία για να φανούμε δημιουργικοί; Πώς θα αντιδρούσατε αν σας έλεγαν ότι για να βγει ο κόσμος στους δρόμους χρειάζεται ένα καλό επικοινωνιακό τρικ;
Πριν απαντήσετε, ορμώμενοι από τις ελληνικές και προσωπικές σας προσλαμβάνουσες, αξίζει να δείτε την αριστουργηματική ταινία «ΝΟ» του Πάμπλο Λαρέν. Το 1988 ο δικτάτορας Πινοσέτ, προκειμένου να νομιμοποιήσει το καθεστώς του στα μάτια των ξένων, υποχρεώνεται να προκηρύξει δημοψήφισμα. Οι Χιλιανοί έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ του «ΝΑΙ» (το καθεστώς να παραμείνει) ή του «ΟΧΙ». Η ταινία παρακολουθεί την δημιουργική διαδικασία δημιουργίας της προεκλογικής καμπάνιας του συνασπισμού των κομμάτων της αντιπολίτευσης (και εξ αντανακλάσεως του Πινοσέτ). Κεντρικός ήρωάς της ο ανερχόμενος διαφημιστής Ρενέ Σαβέντρα που προΐσταται της ομάδας του ΝΟ. Η δημιουργία της καμπάνιας που έπεισε τους συμπατριώτες του όχι μόνο να σηκωθούν από τα σπίτια τους και να πάνε να ψηφίσουν, αλλά και να ψηφίσουν ΝΟ, ρίχνοντας έτσι τον Πινοσέτ από την εξουσία, ήταν καθαρά δική του έμπνευση.
Η ταινία θα άξιζε και μόνο για το πληροφοριακό της υλικό. Για τον ψύχραιμο τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ένα τόσο μεγάλης αξίας πολιτικό γεγονός, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και εύκολες αριστερές κορώνες. Για το ότι κατόρθωσε να κάνει κριτικές νύξεις μέσα σε μια φορτισμένη ταινία για κάποια από τα αρνητικά που θα άνθιζαν μετά στην πατρίδα του. Για τον τρόπο που δημιουργεί χαρακτήρες- καθολικά αρχέτυπα. Για τον τρόπο κινηματογράφισής του. Όμως περισσότερο απ’ όλα, γιατί είναι από εκείνες τις ταινίες που σε «υποχρεώνουν» να σκεφτείς και να πάρεις θέση. Να κάνεις αναγωγές. Κάτι που σπάνια συμβαίνει στον κινηματογράφο σήμερα.
(Η ταινία κέρδισε Βραβείο Κοινού στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2012. Βραβείο C.I.C.A.E. στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών, Φεστιβάλ Κανών 2012. Είναι Υποψήφια για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας).
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
