«Γιατί πηγαίνουν οι άνθρωποι στον κινηματογράφο; Τι τους οδηγεί σε μια σκοτεινή αίθουσα όπου παρατηρούν επί δύο ώρες το παιχνίδι των σκιών πάνω σε ένα άσπρο πανί; Η αναζήτηση της διασκέδασης; Η ανάγκη για κάποιο «παραισθησιογόνο;»…..
Νομίζω ότι ο λόγος που πάει κάποιος στο κινηματογράφο είναι ο χρόνος –χρόνος χαμένος, σπαταλημένος ή προσδοκώμενος. Πηγαίνει κανείς στον κινηματογράφο για ζωντανή εμπειρία, διότι ο κινηματογράφος, αντίθετα από τις άλλες τέχνες, διευρύνει και πυκνώνει την εμπειρία αλλά και την επεκτείνει σημαντικά. Αυτή είναι και η δύναμη του κινηματογράφου. Οι «σταρ», η πλοκή του έργου και η διασκέδαση δεν έχουν καμία σχέση μαζί του».*
Ο Ρώσος σκηνοθέτης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού καθώς κατάφερε κάτι σπάνιο: να δώσει τον δικό του θεωρητικό ορισμό στην τέχνη -του σινεμά- και να τον ακολουθήσει εμπράκτως. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Ταρκόφσκι μιλά για την τέχνη και την ζωή. Λόγος λιτός, ακριβής και ουσιαστικός από τον δημιουργό που κατανόησε νωρίς ότι η τροχοπέδη του σινεμά ήταν –και ίσως εξακολουθεί να είναι- το γεγονός ότι αμέσως μετά τη ανακάλυψή του, χρησιμοποιήθηκε για να μεταφερθούν η παγκόσμια λογοτεχνία και το θέατρο, στην οθόνη, πριν καν γίνει αντιληπτό ποια είναι τα πλεονεκτήματά του σε σχέση με τις τέχνες που χρησιμοποιεί.
Πρόκειται για ταινία του 1999 που κυκλοφόρησε και στη χώρα μας όμως εύλογα δεν είχε απήχηση. Σκηνοθέτης από το Τατζικιστάν είναι στοιχείο εχθρικό για την πλειονότητα των θεατών, παρά το γεγονός ότι στην ταινία πρωταγωνιστούσε και ο γνωστός Γερμανός ηθοποιός, Moritz Bleibtreu. Η συγκεκριμένη κομεντί είναι μια έκφραση του -κατά Ταρκόφσκι- ιδεώδους σινεμά. Έξυπνο σενάριο με χιούμορ και ουσία, εξαιρετικός σκηνοθετικός ρυθμός ενώ η εικόνα του δεν χρειάζεται τον λόγο για να «μιλήσει». Επίσης περιέχει την πιο μαγική και παθιασμένη σκηνή έρωτα στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Δείτε ολόκληρη την ταινία:
Φέτος ήταν η χρονιά του αφού επανήλθε μετά από 12 χρόνια με το Holy Motors, που αποτέλεσε το σινεφίλ κινηματογραφικό γεγονός της χρονιάς. Είναι γνωστό ότι ο Γάλλος σκηνοθέτης είναι εκκεντρικός αλλά η απάντηση που έστειλε για την βράβευση του στην ένωση κριτικών του L.A. μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους και μας προκαλεί εντύπωση που στο Variety την αποκαλούν εκκεντρική και σουρεαλιστική. Διαβάστε την μίνι ομιλία ως έχει καθώς και την απόδοση της:
«Γεια, είμαι ο Leos Carax, σκηνοθέτης ξενόγλωσσων φιλμ. Κάνω ξενόγλωσσα φιλμ σε όλη μου την ζωή. Ξενόγλωσσα φιλμ γυρίζονται σε όλο τον κόσμο, εκτός φυσικά από την Αμερική. Στην Αμερική κάνουν μόνο μη ξενόγλωσσα φιλμ. Τα ξενόγλωσσα φιλμ είναι δύσκολο να γίνουν προφανώς γιατί πρέπει να εφεύρεις μια ξένη γλώσσα αντί να χρησιμοποιείς την συνηθισμένη. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο κινηματογράφος είναι ξένη γλώσσα, μια γλώσσα που δημιουργήθηκε γι’ αυτούς που έχουν την ανάγκη να ταξιδεύουν στην άλλη πλευρά της ζωής. Καληνύχτα».
"Hello, I'm Leos Carax, director of foreign-language films. I've been making foreign-language films my whole life. Foreign-language films are made all over the world, of course, except in America. In America, they only make non-foreign-language films. Foreign-language films are very hard to make, obviously, because you have to invent a foreign language instead of using the usual language. But the truth is, cinema is a foreign language, a language created for those who need to travel to the other side of life. Good night.".
Ο Ταρκόφσκι θα συμφωνούσε…
* Από το βιβλίο "Σμιλεύοντας το χρόνο" των εκδ. Νεφέλη
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
13°
