Κινηματογραφος

Τι είναι το σινεμά του Βέντερς;

Η περιπλάνηση. Η άσκοπη περιπλάνηση, το χάσιμο μέσα σε δαιδαλώδεις ευρωπαϊκούς μητροπολιτικούς ιστούς είτε σε άνυδρες εκτάσεις της αμερικανικής ενδοχώρας. Αυτό είναι το σταθερό μοτίβο του Βιμ Βέντερς, ο καμβάς όπου οι ήρωές του παλεύουν μόνοι και με μονίμως απόντα τον άλλο, μέσω του οποίου έρχεται η κάθαρση, ή αναγεννάται η ζωή και αποκτά προορισμό. Νεκροί χρόνοι, άδεια πλάνα, αποστασιοποίηση και αποξένωση, λες και καθοδηγούν την κάμερα του ο «Ξένος» του Καμύ και ο Αντονιόνι - ναι, ο πειραγμένος τίτλος «Επάγγελμα Υπαρξιακός Ρεπόρτερ» του δεύτερου, ιδωμένος μέσα από την εσωτερική αγωνία που κατατρύχει εμμονικά την πλειοψηφία των βεντερικών ηρώων, του πάει γάντι.

Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι

Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι

Και είναι μια καλή ευκαιρία φρεσκαρίσματος της μνήμης αλλά και μάθησης, μιας και αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της Ταινιοθήκης της Θεσσαλονίκης, το αφιέρωμα που γίνεται στον «πανίσχυρο Βιμ». Θλίψη, απόγνωση, μελαγχολία, αυτοκαταστροφή, παθιασμένες ενδοοικογενειακές αναμετρήσεις, προσωπικές τραγωδίες, εξαίσια ροκ σάουντρακ από Νικ Κειβ, Ντέιβιντ Μπερν, R.E.M - ενδεικτικές οι αναφορές, μιας και το ροκ εν ρολ ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη και είναι δεκάδες οι συνεργασίες του με υπερμουσικούς.

Η Αλίκη στις πόλεις

Η Αλίκη στις πόλεις

Φορέας και γέννημα θρέμμα της φιλολογικής Ευρώπης αλλά και με τεράστια αγάπη και σέβας προς τη μυθολογία της αμερικάνικης εικόνας, ο Βέντερς αναμετράται και αντιπαρατίθεται διαρκώς με τη λήθη και τη μνήμη. Με την Ιστορία δηλαδή. Με τρόπο καθαρά προσωπικό, με μια κινηματογραφική γλώσσα όπου η ποίηση του Ρίλκε και η ζωγραφική του Χόπερ, οι άγγελοι δηλαδή της μέρας και τα δαιμόνια της νύχτας, εμπλέκονται σπαρακτικά και την ίδια ώρα υπέρτατα ουμανιστικά. Σημειολόγος και εξπρεσιονιστής, Φριτζ Λανγκ και Λιούις Κάρολ, καθόλου τυχαία μέσω του τελευταίου, δεν είναι που προσδίδει στις περισσότερες γυναίκες ηρωίδες του χαρακτηριστικά από την αρχετυπική Αλίκη ενώπιον του καθρέφτη. Να ένα κλειδί για τη σκηνή όπου η Ναστάζια Κίνσκι του «Παρίσι – Τέξας» αντικρίζει το είδωλό της. Τερματοφύλακες ενώπιον της διαδικασίας των πέναλτι, υπέρτατη στιγμή αναμέτρησης με τον άλλο και πέρα από την ποδοσφαιρική διαδικασία, έρωτες προϊόντα «κακής σποράς», τείχος και τοίχοι παντού όπου κατ' ουσία δεν μπορείς να χαθείς, αφού τα πάντα θα είναι ορατά. Αόρατα θα στέκονται τα εμπόδια. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα κορυφαία σπλιν αυτού του τεράστιου δημιουργού. Αξίζει να «ξοδέψετε» τον χρόνο σας, για να χρησιμοποιήσω και τη γλώσσα του συνεργάτη του και συνοδοιπόρου του συγγραφέα Πίτερ Χάντκε, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου θα λάβει χώρα τούτη η τελετή μύησης στη βεντερική ενηλικίωση.

Τα φτερά του έρωτα