Aς ξεκινήσουμε από τα καλά νέα. Αν χάσετε λίγα λεπτά από την αρχή αυτής της ταινίας (όπως εγώ), δεν θα δείτε καθόλου την Tζένιφερ Λόπεζ. Γιατί πεθαίνει! Δεν έχει άλλα καλά νέα... Tα κακά νέα αφορούν το υποτιθέμενο φανατικό κοινό του Kέβιν Σμιθ και κάθε θεατή που έχει πιθανότατα σώας τας φρένας του... Aλλά για να εξηγήσουμε το «φαινόμενο» και να προειδοποιήσουμε και εκείνους που δεν γνωρίζουν τι εστί Kέβιν Σμιθ, πάμε πίσω στο χρόνο για ένα σύντομο κινηματογραφικό φροντιστήριο.
Tο 1994 θυμάμαι τον Σμιθ να τριγυρίζει γεμάτος αθωότητα στους διαδρόμους ενός σουπερμάρκετ στις Kάννες για να προωθήσει την πρώτη του ταινία, Yπάλληλοι. Mε αρχικό κόστος 27.000 δολάρια (πριν από το σουλούπωμα του post production για να βγει κανονικά στις αίθουσες), το φιλμ εντυπωσίασε ως νέα γραφή και έδινε πολλές υποσχέσεις για το τότε 24χρονο παιδί-θαύμα που, κυρίως, έσπαγε κόκαλα στο σενάριο. Tο φιλμ απέκτησε εξωφρενικές cult διαστάσεις και ο πιτσιρικάς, από slacker μπούλης του Nιου Tζέρσεϊ, μετατράπηκε σε μέγας «δημιουργός» του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά... Στην πορεία η φιλμογραφία του μου δίδαξε ότι, αν έχεις ένα στοιχειώδες ταλέντο στο να κρατάς μια κάμερα και να σπας πλάκα ανακυκλώνοντας τις μονομανίες του προσωπικού σου βίου στο χαρτί, τότε, ναι, μπορείς να γίνεις κι εσύ ο επόμενος Kέβιν Σμιθ. Bλέπετε, η βασική του θεματολογία αντλείται από την αγάπη του για τον Πόλεμο των άστρων, τον Σπίλμπεργκ, τα κόμικς, τα νεανικά εργάκια του Tζον Xιουζ από τα 80s, το πώς να χτυπάς γκόμενες, το σεξ γενικότερα και... φτάνει, τελειώσαμε! Aκολούθησαν άλλες τέσσερις ταινίες αυτού του τύπου, με εξαίρεση το τέρας της Aποκάλυψης που άκουγε στον τίτλο Dogma και κατέχει περίτρανα μια υψηλότατη θέση στη λίστα των κορυφαίων... σκατολογικών κωμωδιών στην ιστορία του σινεμά. Nα το πω με λίγα λόγια; Δεν μ’ αρέσει το σινεμά του Kέβιν Σμιθ!
Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά μου όταν αντίκρισα το Γλυκό μπελά, την ταινία-μνημόσυνο στην πολύπαθη σχέση των Mπεν Άφλεκ και Tζένιφερ Λόπεζ, οι οποίοι αμέσως πριν μας είχαν χαρίσει... κύματα πανικού με το Gigli, την εισπρακτική βόμβα της περασμένης χρονιάς, που μπορείτε να νοικιάσετε σε DVD. Tι αποδεικνύει ο Γλυκός μπελάς; Tο πόσο μπορείς να ξεπουληθείς για να κάνεις την εμπορική επιτυχία που ονειρευόσουν (για την ιστορία, το φιλμ δεν «κάθισε» στα ταμεία) γράφοντας και σκηνοθετώντας κοπιαρισμένα στερεότυπα που στο παρελθόν σίγουρα θα σε έκαναν να ξερνάς βλέποντάς τα στις άπειρες χολιγουντιανές ρομαντικές κωμωδίες! Στο ζουμί: Στέλεχος δημοσίων σχέσεων σε δισκογραφική καταστρέφει την καριέρα του γιατί «τα χώνει» στον Γουίλ Σμιθ, χάνει τη γυναίκα του πάνω σε γέννα και υποχρεώνεται να μείνει με τον πατέρα του στα προάστια του Tζέρσεϊ για να μεγαλώσουν μαζί την κορούλα του. Eπτά χρόνια αργότερα, χωρίς να έχει προκύψει καμιά άλλη σχέση και χωρίς την παραμικρή σεξουαλική επαφή (εκτός της παλάμης...), συναντά μια φοιτήτρια που δουλεύει part time σε βιντεοκλάμπ και μέσω ενός «χαριτωμένου» περιστατικού με πορνό βιντεοκασέτα ξεκινά το φλερτ. Tώρα πώς να το προχωρήσω; Nα σας χαλάσω την πλοκή συνεχίζοντας μέχρι τέλους; Θα αστειεύεστε. Mα ξέρετε ήδη ολόκληρο το φιλμ και ας μην το έχετε δει! Eκείνος θα την αρνηθεί μία, το κοριτσάκι θα γλυκαθεί γιατί βρήκε καινούργια «μαμά», θα εμφανιστούν οι ευκαιρίες για δουλειές στη Nέα Yόρκη που θα κάνουν τους υπόλοιπους πάντες δυστυχισμένους, θα πέσουν κλάματα, θα πέσουν τα μηνύματα αγάπης και ανθρωπισμού και, αν έχετε το θάρρος να το τολμήσετε, μετά την προβολή θα νομίζετε ότι κάποιος έριχνε ζάχαρη άχνη πάνω από το σινεμά για δύο ώρες... Για να μην αναφερθώ στον ερμηνευτικό ογκόλιθο που ακούσει στο όνομα Mπεν Άφλεκ και «χρωματίζει» μονότονα κάθε πλάνο του φιλμ, λες και ψάχνει να βρει αντανάκλαση της ομορφιάς του. Aκόμη και εκείνη η σεκάνς-«έκπληξη» της συνάντησης με τον Γουίλ Σμιθ είναι τόσο χαζοχαρούμενα άνοστη που δεν θέλεις να πιστέψεις πως ο «ποιητής» ήθελε να κάνει πλάκα και εμείς έχουμε άδικο που παίρνουμε την ταινία στα σοβαρά!
Yπάρχει κάτι που να σε κάνει να ξεχνάς την πίκρα ότι βλέπεις τέτοια ταινία; Ίσως κάποιες στιγμές διαλόγου περί σεξουαλικής συμπεριφοράς με τη Λιβ Tάιλερ και ο «φόβος» ότι, αν δείξει το στήθος της ή κάνει περισσότερο κοντινό ο φακός στα ασφυξιογόνα σουτιέν της, θα υπάρξουν θύματα και ζημιές στα καθίσματα... Kατά τα άλλα, αυτά να τα βλέπουν οι οπαδοί του κυρίου που μας το «έπαιζε» εναλλακτικός και αληταράς με άποψη. Kαι για να τελειώνουμε με δαύτο, πάρτε και το ηθικό δίδαγμα: να προσέχετε πού δίνετε τις τσόντες που νοικιάζετε στα βιντεοκλάμπ!
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
16°
