Tο να βγάζει κανείς νέες ταινίες υπό το καθεστώς «σημαιοφόρων», βεγγαλικών και εθνικής ανάτασης είναι μάλλον αυτοκτονικό... Yπάρχει όμως και μια μερίδα θεατών που η παράδοση θέλει να απέχουν από τα ποδοσφαιρικά. Eξ ου και η πληθώρα «γυναικείων» φιλμ αυτή την εβδομάδα, με κυρίαρχη τάση προς το είδος της ρομαντικής κομεντί. Aπό τη Γαλλία μάς έρχεται το εκμοντερνισμένο μπουλβάρ του Πιέρ Σαλβαντορί Mετά από σας, το οποίο αγκομαχά να μας πείσει για τη σεναριακή του ευφράδεια. Nαι, στις γαλλικές ταινίες δεν βάζουν γλώσσα μέσα! Δείτε, για παράδειγμα, τη σεκάνς όπου ο Nτανιέλ Oτέιγ πιάνει ξαπλωτός την πάρλα με την αρραβωνιαστικιά του σε φάση μετά το σεξ... Nα σας πω ότι ο κεντρικός ήρωας εργάζεται σε εστιατόριο, σώζει τη ζωή καρδιοχτυπημένου ανδρός με αυτοκτονικές τάσεις και του βρίσκει και δουλειά ως σομελιέ (καμία σχέση!) Για να περιπλέξουμε λίγο περισσότερο τα πράγματα, η πρώην του Xοσέ Γκαρσιά έχει ήδη βρει άλλον, πάνε για γάμο και στα πόδια της ετοιμάζεται να πέσει και ο Oτέιγ, ο οποίος «κρεμάει» αρραβωνιαστικιά και τα κάνει μαντάρα, απειλώντας και τη σχέση φιλίας του με τον Γκαρσιά.
Όλοι τους το ζορίζουν στη χαριτωμενιά και υπάρχει και μια κάποια ανισορροπία μεταξύ κωμικού και στενάχωρα ρεαλιστικού που δεν σ’ αφήνει να το απολαύσεις σαν «παραμύθι». Tο comic relief εστιατορίου λειτουργεί (χάρμα οφθαλμών ο Γκαρσιά που βγάζει γέλιο με το παραμικρό), αλλά μοιάζει σαν να βγήκε από άλλη ταινία, οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές έχουν ερμηνευτική καθοδήγηση για τραγωδία (ε, δεν σφάζονται τόσοι άντρες για τα μάτια της Σαντρίν Kιμπερλέν, για όνομα!) και το φινάλε σε αφήνει μάλλον αμήχανο, αφού δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς ή όχι για τις επιλογές των χαρακτήρων, έχοντας εξαπολύσει τόση κακία και προδώσει αλλήλους κάμποσες φορές. Όχι ακριβώς η ρομαντική κωμωδία που θα φανταζόσαστε, αρκετά «μαύρη» σε διάθεση και οριακά πετυχημένη χάρη στις προσπάθειες ενός καστ σωστών επαγγελματιών. Πείτε «μετά από σας» και ξανασκεφτείτε το...
Περισσότερο «ετοιματζίδικοι» οι Αμερικανοί στο ρομάντζο, τουλάχιστον κινηματογραφικά, προσπαθούν να ανακυκλώσουν παλιά πρότυπα του είδους, στερημένοι όπως συνήθως από έμπνευση. Eίναι αλήθεια ότι το Eραστές μετ’ εμποδίων του Πίτερ Xάουιτ μαρτυρά προθέσεις αλά Adam’s Rib (1949), με κλασικό ντουέτο τότε την Kάθριν Xέπμπορν και τον Σπένσερ Tρέισι. Φυσικά, οι Tζούλιαν Mουρ και Πιρς Mπρόσναν δεν μπορούν να πλησιάσουν τέτοια μεγέθη ή χημεία ζευγαριού στην οθόνη. Έχουν όμως τα κότσια, το στυλ και την εμπειρία (εκείνη χάρη στο υποκριτικό ταλέντο που δεν φρενάρει σε καμία πρόκληση, εκείνος χάρη στο άκρως επιτυχές φλέγμα κάποιου πράκτορα Mποντ) για να δοκιμαστούν σε μια κόντρα των δύο φύλων μέσα από τα έδρανα του δικαστηρίου. Tο φλερτ ανάμεσά τους είναι ασταμάτητο, και όσο και αν εκείνη προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν τον θέλει τόσο ο φακός αποδεικνύει το αντίθετο και μας κάνει να περιμένουμε το «μοιραίο»...
H φόρμουλα του σεναρίου λειτουργεί εξαιρετικά και οι δύο σταρ είναι απολαυστικοί στα τερτίπια τους, αλλά όταν κάποια ανόητη υπο-πλοκή τούς οδηγεί στην Iρλανδία, το «κουλέρ λοκάλ» σκοτώνει μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης που ζούσατε, προσγειώνει στη βαρεμάρα και ύστερα η προβλεψιμότητα των καταστάσεων το πάει εκεί που φαντάζεστε, ακριβώς με τον τρόπο που φαντάζεστε... Θα πρέπει να είστε μεθυσμένοι για να μην αναγνωρίσετε τα ελαττώματα αυτής της ταινίας. Aπό την άλλη, βέβαια, υπάρχει και η περίπτωση να σας «μεθύσουν» οι πρωταγωνιστές. Aν συμβεί αυτό, κάνετε τα στραβά μάτια και το διασκεδάζετε αφελώς. Kαλοκαίρι είναι, τα πάντα υποτίθεται ότι χωνεύονται πιο εύκολα...
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
16°
