Μόνος στο Βερολίνο

Στον απλό γερμανικό λαό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν αναφερθεί ελάχιστοι δημιουργοί στο σινεμά. Με αφορμή το βιβλίο του Χανς Φαλάντα, ο Πέρεζ καλύπτει αυτό το κενό αφηγούμενος μια ιστορία θάρρους (το μεσήλικο ζευγάρι που ζει φτωχικά στο διαμέρισμά του γράφει την αλήθεια για το ρωσικό μέτωπο και την εξέλιξη του πολέμου σε κάρτες τις οποίες  αφήνει σε δημόσιους χώρους) που βασίζεται σε πραγματικό γεγονός. Η αξία της ταινίας εντοπίζεται στους χαρακτήρες, καθώς τίποτα το ηρωικό δεν έχει πάνω του το απλό ζευγάρι (εξαίρετοι ο Μπρένταν Γκλίζον και η Έμα Τόμσον, αν και θα τους προτιμούσαμε να μιλούν... γερμανικά), ενώ ακόμη και ο αστυνομικός του μαϊντανού Ντάνιελ Μπριλ, που ερευνά την υπόθεση, έχει βάθος και δραματουργική υπόσταση. Ο σκηνοθέτης σχεδιάζει μεθοδικά και έντεχνα το καλοκουρδισμένο, χαμηλόφωνο θρίλερ του, αποφεύγοντας τις μεγαλοστομίες και την επιδειξιομανία.