Oscar 2016: Ταχύρυθμα φροντιστήρια ξένων γλωσσών

85 χώρες για ένα Όσκαρ. Η πρώτη μυρωδιά για τα φετινά 89α βραβεία που θα δοθούν στις 26 Φεβρουαρίου 2017, μας έρχεται από την πλέον απρόβλεπτη κατηγορία του θεσμού, αυτής της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Ανάμεσα στις υποψήφιες ταινίες των 85 χωρών συναντάμε και μερικά διαμάντια που άνετα μπορούν να παίξουν και σε άλλες κατηγορίες (όπως είχε συμβεί το 2011 με το «Ένας χωρισμός» του ιρανού Ασγκάρ Φαραντί που κέρδισε το ξενόγλωσσο Όσκαρ ενώ ήταν υποψήφιο και στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου που το έχασε από το «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Άλεν), ενώ θυμίζουμε πως η πρόταση της Ελλάδας είναι το «Chevalier» της Αθηνάς Τσαγγάρη.

Ηχηρά ονόματα, βετεράνοι δημιουργοί, πρωτοεμφανιζόμενοι, αγαπημένοι των Κανών, φεστιβαλικοί ακόμη και ...μακαρίτες (η τελευταία ταινία του Αντρέι Βάιντα είναι η επίσημη πρόταση της Πολωνίας) κοσμούν την λίστα των «85» από την οποία θα επιλεχτούν αρχικά εννιά στις 17 Ιανουαρίου 2017 για να προκύψει μια βδομάδα αργότερα η τελική πεντάδα που θα ανακοινωθεί στις 24 Ιανουαρίου. Ανάμεσα στις ταινίες που θα δώσουν ντέρμπι για να μπουν αρχικά στις καλύτερες εννιά- με βλέψεις κι ακόμη ψηλότερα- είναι κάποια μεγάλα φαβορί αλλά και μερικά δυνατά αουτσάιντερ. Ας τα δούμε:

1)ΕΚΕΙΝΗ (Γαλλία)

 Το ερωτικό θρίλερ του Πολ Βερχόφεν με την Ιζαμπέλ Ιπέρ που παίζεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας με μεγάλη επιτυχία (περισσότεροι από 12.000 θεατές το έχουν ήδη δει στην πρώτη βδομάδα προβολής του) είναι η ηχηρότερη ταινία της κατηγορίας. Είναι τέτοια η απήχηση της σε κοινό και κριτική που συζητείται ήδη και για άλλες κατηγορίες με ισχυρότερη υποψηφιότητα φυσικά εκείνη της Ιπέρ για το βραβείο γυναικείας ερμηνείας. 

2)JULIETTA (Ισπανία)

 Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μπορεί να μην έχει κρατήσει στα χέρια του ποτέ ένα Χρυσό Φοίνικα αλλά με τα Όσκαρ έχει καλύτερη σχέση. Ήταν το 2002 όταν το «Μίλα της» κέρδισε την κατηγορία καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου ενώ ο σκηνοθέτης έπαιξε και στην πεντάδα των κορυφαίων σκηνοθετών χάνοντας το βραβείο από τον Πολάνσκι και τον «Πιανίστα» του. Στην κατηγορία του ξενόγλωσου Όσκαρ δεν είχε βρεθεί εκείνη τη χρονιά (νικητής το γερμανικό «Πουθενά στην Αφρική») ενώ την πρώτη φορά που είχε βρεθεί ταινία του στη συγκεκριμένη κατηγορία ήταν το 1989 με το «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» (το είχε χάσει από το «Πέλε ο κατακτητής») ενώ το κέρδισε 11 χρόνια αργότερα με το «Όλα για τη μητέρα μου». Η «Julietta» βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 20 Οκτώβρη.

3)ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ (Γερμανία)

Είναι η ταινία που αποθεώθηκε στις Κάνες και θεωρήθηκε σκανδαλώδης η απόφαση της επιτροπής -όπου προέδρευσε ο Τζορτζ Μίλερ, ο σκηνοθέτης του «Μαντ Μαξ»- να μην της απονέμει κάποιο βραβείο. Η μαύρη κωμωδία της Μάρεν Αντε, αφηγείται την ακραία, συγκινητική (αλλά και τόσο αστεία) ιστορία της σχέσης ενός πατέρα με την κόρη του. Στις ελληνικές αίθουσες από τις 27 Οκτωβρίου.

4) AFTERIMAGE (Πολωνία)

Το τελευταίο φιλμ του πρόσφατα εκλιπόντα Αντρέι Βάιντα διηγείται τα τελευταία χρόνια της ζωής ενός αβάν-γκαρντ ζωγράφου και θεωρητικού της τέχνης, του Βλαντισλάβ Στρεμίνσκι, που πολέμησε το σταλινικό καθεστώς. Το φιλμ  χρησιμοποιείται ως παραβολή για τη σύγχρονη πολιτική κατάσταση της Πολωνίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα ορισμένων κριτικών της χώρας.

5)SIERANEVADA (Ρουμανία)

Ο Κρίστι Πουίου μαζί με τον Κριστιάν Μουντζίου θεωρούνται τα μεγάλα ονόματα του σύγχρονου ρουμανικού κινηματογράφου. Το «Sieranevada» ήταν στο φετινό διαγωνιστικό των Κανών (όπως και η «Αποφοίτηση» του Μουντζίου που κέρδισε μάλιστα και το βραβείο σκηνοθεσίας) και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις για το πυκνογραμμένο και ανθρώπινο στόρι που εξυφαίνεται γύρω από μια συνταρακτική οικογενειακή τραγωδία.

6)ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ (Βενεζουέλα)

 Η ταινία του Λορέντζο Βίγκας (παίχτηκε στη χώρα μας τον περασμένο Μάιο) από τη Βενεζουέλα που κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας είναι ένα αργόσυρτο, λιτό αλλά και περιεκτικό υπαρξιακό δράμα, με πρωταγωνιστή ένα πλούσιο μεσήλικα, που αναζητά την ηδονή με περίεργο τρόπο: πληρώνει νεαρούς να γδύνονται μπροστά τους και τους κοιτά δίχως να τους αγγίζει, από μακρινή απόσταση, όπως λέει εύστοχα κι ο τίτλος του φιλμ.

7)IT’S THE END OF THE WORLD (Καναδάς)

Το φοβερό παιδί από το Μόντρεαλ, ο Ξαβιέ Ντολάν (“Mommy”) δίχασε ως συνήθως τις Κάνες με ένα φιλμ αψεγάδιαστο όσον αφορά τη φόρμα του (κέρδισε το Μεγάλο βραβείο της Επιτροπής) αλλά συζητήσιμο σε σχέση με το ιδεολογικό περιεχόμενο του, αν και υποψιαζόμαστε ότι η αντιπάθεια των περισσοτέρων κριτικών έχει να κάνει με το αλαζονικό υφάκι και όχι με την πραγματική καλλιτεχνική αξία του καναδού. Η ιστορία της ταινίας αφορά στην επιστροφή ενός νεαρού άντρα στην οικογένεια του μετά από αρκετό καιρό απουσίας για να τους ανακοινώσει τον επικείμενο θάνατο του και να ξανανοίξει με αυτό τον τρόπο τα τραύματα μιας ζωής για όλα τα μέλη της οικογένειας.   

8)Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΒΕ (Σουηδία)

ια τρυφερή δραμεντί, χτισμένη γύρω από την προσωπικότητα του «δύστροπου» κυρίου Όβε, που έσπασε τα ταμεία στη Σουηδία είναι το φιλμ του Χάνες Χολμ  («Διακοπές στην Ελλάδα»)  που βγήκε στις αίθουσες μας τον περασμένο Ιούνιο.​

​​​​9) ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (Ιταλία)

 Ο Τζιανφράνκο Ρόσι κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου με ένα ντοκιμαντέρ πιο επίκαιρο από ποτέ καθώς καταγράφει με ιδιαίτερο στυλ (ένα κράμα τρυφερότητας αλλά και χιούμορ) την καθημερινότητα στη Λαμπεντούζα, το ιταλικό νησί που τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί στο κέντρο της δημοσιότητας λόγω της αμείωτης εισροής προσφύγων που φτάνουν σε αυτό προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και, κυρίως, των άψυχων κορμιών από τα ναυάγια που ξεβράζει η θάλασσα του.

10) ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΕΡΑΓΙΕΒΟ (Βοσνία)

Ο Βόσνιος Ντάνις Τάνοβιτς βασίζεται στο θεατρικό έργο του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί «Hotel Europa», για να μεταφέρει όλη την αγωνία για το μέλλον του οικοδομήματος που λέγεται «Ευρώπη» στα στενά και σκοτεινά δωμάτια ενός ξενοδοχείου. Ο Βόσνιος είχε κερδίσει το ξενόγλωσσο Όσκαρ το 2002 με το «No Man's Land».

Στα φαβορί ανήκουν ακόμη το χιλιανό «Neruda» του Πάμπλο Λαραΐν, το «Ma Rosa» του Μπριγιάντε Μεντόζα από τις Φιλιππίνες, το αιγυπτιακό «Clash» του Μοχάμεντ Ντιάμπ, ο βραβευμένος στις Κάνες «Εμποράκος» του ιρανού Ασγκάρ Φαραντί, το ισραηλίτικο «Sand Storm» του Ελίτ Ζεξέρ, το αυστριακό «Stefan Zweig: Farewell to Europe» της Μαρία Σρέιντερ, μια διασκευή του έργου του Στεφάν Τσβάιχ, το κολομβιανό «Alias Maria» κα. Στα αουτσάιντερ της λίστας συναντάμε εκτός του «Chevalier» της Τσαγγάρη, την πρόταση της Υεμένης ("I Am Nojoom, Age 10 and Divorced" σε σκηνοθεσία Χαντίτζα αλ-Σαλάμι), το γιο του γνωστού σκηνοθέτη Αλφόνσο Κουαρόν, τον Χονάς Κουαρόν που θα εκπροσωπήσει το Μεξικό με το θρίλερ "Desierto", το φιλμ κινουμένων σχεδίων "Ma vie de courgette" του Κλοντ Μπαράς που εκπροσωπεί την Ελβετία, το αλβανικό «Chromium» του Μπουγιάρ Αλιμανί στο οποίο ο Θάνος Αναστόπουλος είναι συμπαραγωγός, το «House of others» του πρωτοεμφανιζόμενου γεωργιανού Ρούσουνταν Γκλουρίτζε, το φινλανδικό «The Happiest Day in the Life of Olli Mäki» του Γιούχο Κουοσμάνενπου κέρδισε το πρώτο βραβείο στο «Ένα κάποιο βλέμμα» των φετινών Κανών κ.α.

Θυμίζουμε ότι η περσινή νικήτρια ταινία του θεσμού ήταν η ουγγρική "Ο γιος του Σαούλ" του Λάζλο Νέμες.