Έμπειρος απατεώνας και παραχαράκτης βάζει στο μάτι πλούσια νεαρή κληρονόμο που ζει σε απομονωμένη έπαυλη μαζί με το θείο της και στέλνει μια συνεργό του να δουλέψει ως προσωπική καμαριέρα της για την κάνει να τον ερωτευτεί. Όμως τα πράγματα στραβώνουν...
Ο σκηνοθέτης του «Old boy» επιλέγει το μυθιστόρημα «Fingersmith» της Σάρα Γουότερς και μεταφέρει τη δράση από τη βικτοριανή Αγγλία στην Κορέα του 1930, που βρίσκεται υπό ιαπωνική κατοχή. Αντίθετα με ό,τι φαντάζεται κανείς, το φιλμ μόνο «δαντελένιο» δράμα εποχής δεν είναι. Τολμηρές ερωτικές σκηνές μεταξύ των δύο γυναικών που θυμίζουν τη «Ζωή με την Αντέλ», ντελιριακή σκηνοθεσία, εικαστικές καινοτομίες, ακαταμάχητο χιούμορ, στοιχεία θρίλερ αλλά και ανατροπές βγαλμένες θαρρείς από ένα αυθεντικό φιλμ νουάρ, συνθέτουν τις κινητήριες δυνάμεις ενός έργου που σε κάνει συνένοχό του για πολλές μέρες αφότου το έχεις παρακολουθήσει. Η συναρπαστική ματιά του κορεάτη δημιουργού κεντάει σε πολλά επίπεδα. Αφηγηματικά, επιλέγει το «σπάσιμο» του έργου του σε ένα συμμετρικό τρίπτυχο, με φλας μπακ και διαφορετικές όψεις της ίδιας ιστορίας (αναλόγως τη γωνιά που τη βλέπει ο κάθε πρωταγωνιστής), ενώ χάρη στην ακλόνητη αυτοπεποίθησή του το απογειώνει στα επίπεδα μιας γκροτέσκας ντελιριακής σινε-οπερέτας. Σε επίπεδο ιδεολογίας η ιστορία ακολουθεί αντίστροφη διαδρομή. Υπόγεια τρυφερή, ύπουλα δραματική και χαμηλότονα υπαρξιακή, κινείται γύρω από μια φράση που ακούγεται κάπου στη μέση του φιλμ («Η ομορφιά είναι από τη φύση της σκληρή») και στην οποία ο Παρκ αποδίδει πολιτική χροιά. Ο σκηνοθέτης αναζητάει στα ιδρωμένα κορμιά των δύο γυναικών που κάνουν έρωτα, τις ρωγμές που θα συνταράξουν τα θεμέλια της ταξικής και κοινωνικής τυρανίας στην Κορέα του ’30. Σε έναν κόσμο που η γυναίκα είναι απλό σκεύος ηδονής (καταπληκτική η σεκάνς που η ηρωίδα διαβάζει με ηδυπάθεια... Ντε Σαντ στους ξαναμμένους άρρενες φίλους του θείου της), η αποδόμησή του αρχίζει από τη στιγμή που εκείνη αντιλαμβάνεται τη δύναμή της και αποφασίζει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκντον ξυπνάει σε ένα ιταλικό νοσοκομείο με αμνησία κι ενώνει τις δυνάμεις του με μια γιατρό για να βρει τη λύση μιας σκοτεινής υπόθεσης που σχετίζεται με την καταστροφή της ανθρωπότητας και την «Κόλαση» του Δάντη.
Τρίτη ταινία βασισμένη σε μπεστ σέλερ του Νταν Μπράουν (προηγήθηκαν «Κώδικας Ντα Βίντσι» και «Illuminati: Οι πεφωτισμένοι») με την ίδια συνταγή επιτυχίας από το σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ: ένας κώδικας προς επίλυση, μια καλοστημένη συνωμοσία σιωπής, ένα σενάριο καταστροφολογίας, μια επιχειρηματολογία βασισμένη σε αυθεντικά στοιχεία (ο καλπάζων αριθμός του παγκόσμιου πληθυσμού απειλεί με «ολική καταστροφή την ανθρωπότητα το 2040»). Στη μέση όλων αυτών στέκει ο μετρ των γρίφων καθηγητής Λάνγκτον –με την παρέα μιας όμορφης νεαρής γυναίκας– που λύνει τα μυστηριώδη αινίγματα αρκετών αιώνων με μια ματιά, τη στιγμή που κάθε κανονικός άνθρωπος θα πονοκεφάλιαζε αντικρίζοντας για ώρες –μην πω μέρες– έναν πίνακα! Αφήνοντας στην άκρη πάντως τις όποιες υπερβολές και αναληθοφάνειες, το «Inferno» έχει σφιχτοδεμένη δράση και λειτουργικά ενταγμένα τα κομμάτια της ιστορίας της Τέχνης (Μποτιτσέλι, Δάντης κ.ά.) στην πλοκή, που διαδραματίζεται σε 3 πόλεις-μνημεία: Φλωρεντία, Βενετία και Κωνσταντινούπολη.
Μια αριστούχα μαθήτρια, λίγο πριν από τις κρίσιμες εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, δέχεται την επίθεση ενός άγνωστου άντρα που αποπειράται να τη βιάσει.
Το νέο ρουμανικό σινεμά, με κύριο εκπρόσωπο τον Κριστιάν Μουντζίου, συνεχίζει να κλέβει την παράσταση στα διεθνή φεστιβάλ. Μετά από τον Χρυσό Φοίνικα του «4 μήνες, 3 βδομάδες και 2 μέρες» ο σκηνοθέτης κερδίζει δίκαια άλλη μια διάκριση στην Κρουαζέτ (βραβείο σκηνοθεσίας) με ένα απλό σε σύλληψη αλλά πυκνό σε χαρακτήρες και νοήματα έργο που λειτουργεί ως καθρέφτης της μετά Τσαουσέσκου εποχής. Η αξία του φιλμ, φτιαγμένου από τα γήινα υλικά της αληθινής ζωής, δεν αμφισβητείται. Τα ηθικά διλήμματα, οι ενοχές και τα υπαρξιακά βάρη των ηρώων και κυρίως το αφηγηματικό εύρημα που σφραγίζεται από ένα αδιάκοπο αλισβερίσι, μια διαρκή συναλλαγή μεταξύ κράτους και πολιτών (θυμίζοντας παθογένειες του ...ελληνικού κράτους), με τα φακελάκια, τις προσωπικές χάρες και τα ρουσφέτια στην πρώτη γραμμή, καθιστούν την «Αποφοίτηση» μια χαμηλότονη παραβολή για την οικογένεια και μια πικρή ματιά πάνω στα κομμάτια μιας διαλυμένης χώρας που αναζητάει απεγνωσμένα την ελπίδα.
Ακόμη...
>>> Στο ντοκιμαντέρ του Ρον Χάουαρντ «The Beatles - Eight days a week», μαζί με τις πρωτοφανείς εκδηλώσεις λατρείας για το συγκρότημα που άλλαξε την ιστορία της μουσικής στον 20ό αιώνα, παρακολουθούμε ένα πλούσιο αρχειακό υλικό, ολοκαίνουριες συνεντεύξεις καθώς και άγνωστες στιγμές της παρέας από το Λίβερπουλ, που μας βοηθούν να κατανοήσουμε το μυστικό της επιτυχίας τους.
>>> Το φλύαρο «Πρώτο ραντεβού» (Southside With You) των Ομπάμα σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Ταν έχει μεν την αφοπλιστική γοητεία και τρυφερότητα ενός ιστορικού date (η πρώτη γνωριμία του ζεύγους Ομπάμα το καλοκαίρι του 1989), αλλά λείπει η αθωότητα και ο αυθορμητισμός της πιο juicy ταινίας του Λινκλέιτερ «Πριν το ξημέρωμα» που είχε αντίστοιχο διαλεκτικό χαρακτήρα.
>>> Το «Ρισάλτο» του Βασίλη Βαφέα με τον Νίκο Πουρσανίδη περιγράφει την αγωνία ενός νέου να βρει το δρόμο του ανάμεσα στον έρωτα, τις επαγγελματικές επιλογές και τις οικογενειακές υποχρεώσεις.
>>> Ο «Ενεχυροδανειστής» (The pawnbroker) του Σίντνεϊ Λιούμετ έχει νόημα ακόμη και σήμερα, 52 χρόνια μέτα από την πρώτη προβολή του.
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
