Ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του Πολωνικού σινεμά έφυγε χτες Δευτέρα απ’τη ζωή και στην Αθήνα θα έχουμε την ευκαιρία να (ξανα)δούμε δύο σημαντικές του ταινίες , καθώς και δύο που δεν έχουν προβληθεί ποτέ μέχρι στιγμής στην Ελλάδα.
Πρόκειται για τις: “Η Γη της Επαγγελίας “ και “Το Δάσος Τις Σιμύδες” και τις “ The Dead Class” και “Roly Poly”.
Συγκεκριμένα, οι δύο πρώτες ταινίες θα προβληθούν από την εταιρεία New Star στα Ζέφυρος New Star και Studio New Star Art Cinema ενώ οι ημερομηνίες για τις δύο δεύτερες θα ανακοινωθούν σύντομα.
Ακολουθούν οι μέρες και οι ώρες προβολής καθώς και τα σχετικά σημειώματα της εταιρείας διανομής:
1)«Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ» από Πέμπτη 13/10 έως Κυριακή 16/10, στις 17.30
Ένα πολυβραβευμένο αριστούργημα του πολωνικού κινηματογράφου, από τα κορυφαία έργα του σπουδαίου Αντρέι Βάιντα. «Η Γη της επαγγελίας» , αποτελεί επική μεταφορά στην μεγάλη οθόνη, του μυθιστορήματος του βραβευμένου με Νόμπελ Πολωνού λογοτέχνη, Βλαντίσλαφ Σ. Ρέιμοντ. Η ταινία στην πρωτότυπη, πλήρη έκδοσή της και μας βυθίζει στην ατμόσφαιρα της πόλης Λοτζ του 19ου αιώνα. Η Πολωνική βερσιόν του «Όσα παίρνει ο άνεμος» όπου προσπαθεί να αποτυπώσει την αύρα μιας ολόκληρης εποχής.
Απέσπασε σωρεία βραβείων, περισσότερα από 25, μεταξύ των οποίων : Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ του Σικάγο 1975, Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Πολωνικού Κινηματογράφου στο Gdansk 1975, Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Μόσχας 1975, Α΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ της Kartagena 1977, Μεγάλο Βραβείο στο ΦεστιβάλValladolid 1977 καιμε υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 1976.
Ο Βάιντα, αντικατοπτρίζει την μετάβαση της Πολωνίας του 19ου αιώνα, από τον φεουδαλισμό στον καπιταλισμό, μία ταινία για την ανεξέλεγκτη βιομηχανική ανάπτυξη. Η ψαλίδα μεταξύ εργοστασιαρχών, συνήθως Γερμανών, Εβραίων, Πολωνών, και εργατικής τάξης, ολοένα και μεγαλώνει. Τρεις ενθουσιώδεις νέοι, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους: να ανοίξουν το δικό τους εργοστάσιο. Όμως ο άγριος καπιταλισμός τους καταπίνει και τους αναγκάζει να πράξουν ενάντια στις ηθικές αρχές τους. Ως είθισται, η συσσώρευση του κεφαλαίου συνοδεύεται από αισθητή ηθική κατάπτωση. Τα τελευταία 10’ της ταινίας, υπό τους ήχους της τυμπανοκρουσίας, δείχνουν ξεκάθαρα το αδίστακτο πρόσωπο του καπιταλισμού, που βάζει το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1976, το οποίο έχασε από το «Dersu Uzala» του Ακίρα Κουροσάουα
STUDIO new star art cinema Δευτέρα έχως Τετάρτη στις 18.30
ΖΕΦΥΡΟΣ new star art cinema Πέμπτγ έως Κυριακή στις 20.00 και 22.00
Μια ταινία μεστή, φιλοσοφικού νοήματος κι αισθητικής τελειότητας. Η αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, συνυφασμένη με τον θάνατο και την αγάπη να μάχεται κατά του φόβου του τέλους. Ένα σπάνιο κλασικό έργο που βραβεύτηκε με ΧΡΥΣΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΜΟΣΧΑΣ και ΧΡΥΣΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΔΡΙΚΟ ΡΟΛΟ με τον κορυφαίο πολωνό Ντανιέλ Ολμπρίνσκι. Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που έρχεται μέσα από ατυχείς συνθήκες, μια ταινία που θα μας κάνει να εκτιμήσουμε το δώρο της ζωής.
Τα γεγονότα της ταινίας διαδραματίζονται στις αρχές του 20ου αιώνα, στο χαμένο στο δάσος με τις σημύδες σπίτι του δασολόγου Μπολεσλάβ. Ο θάνατος της συζύγου του έχει αλλάξει εντελώς τη ζωή του, και μονάχα η παρουσία της κόρης του Όλιας και της οικονόμου δεν μας επιτρέπουν να τον χαρακτηρίσουμε ως ερημίτη. Μια μέρα στο σπίτι του τον επισκέπτεται ο αδερφός του ο Στανισλάβ, ο οποίος είναι άρρωστος με φυματίωση. Ξέρει, ότι σύντομα θα πεθάνει, θέλει όμως να γευθεί τη ζωή του στο έπακρον. Η γοητεία της απελπισίας του και η δίψα του για τη ζωή έρχονται σε αντίθεση με την πνευματική νάρκη του Μπόλεσλαβ. Έτσι, αρχίζει μια υποσυνείδητη συναισθηματική αντιπαλότητα ανάμεσα στα δυο αδέρφια...
Παρουσιάζοντας την αργή διαδικασία του θανάτου, ο Βάϊντα δεν κάνει μία απαισιόδοξη ταινία γεμάτη πόνο και λύπη. Ο θάνατος του Στανισλάβ εγγράφεται στον αέναο κύκλο της ζωής αλλά και της φύσης. “Το Δάσος με τις Σημύδες” αρχίζει μέσα σ’ ένα σκοτεινό και χιονισμένο τοπίο αλλά καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο χειμώνας αντικαθίσταται από μία όμορφη ανθούσα άνοιξη. Η φύση πεθαίνει με την ίδια της την αναγέννηση, φέρνοντας μία νέα εποχή. Μετά τον θάνατο του Στανισλάβ, ο Μπολεσλάβ αναζωογονείται έχοντας ξανά ενδιαφέρον για την ζωή. Όλος ο συμβολισμός της αναγέννησης συμπίπτει με τη δράση να λαμβάνει χώρα την περίοδο κοντά στο Πάσχα.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Daniel Olbrychki, Olgierd Lukaszewicz, Emilia Krakowsk
Η ταινία “ THE DEAD CLASS” (1976), αφιερωμένη στην ομότιτλη θεατρική παράσταση του μεγάλου Πολωνού σκηνοθέτη Ταντέους Κάντορ (Tadeusz Kantor), θεωρείται μία από τις πιο καινοτόμες ταινίες, με επιρροή από θεατρικά έργα, του εικοστού αιώνα. Βασίζεται στα έργα των Βικάτσι. (ψευδώνυμο του Στάνισλαβ Ιγκνάσι Βιτκιέβιτς) και Μπρούνο Σούλτς και κινηματογραφήθηκε το 1976 από τον Βάιντα. Η παράσταση είναι ένα κολάζ φτιαγμένο από έντονες εικόνες, γκροτέσκες και ζοφερές, κινητικές και σταθερές, με τον Κάντορ να βρίσκεται επί σκηνής και να σκηνοθετεί σαν μαέστρος τους ηθοποιούς του.
Δράμα ,Πολωνία 1976, 70΄.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Tadeusz Kantor, Maria Kantor, Zofia Kalinska.
4) “ROLY POLY”
Μια κωμωδία επιστημονικής φαντασίας του Αντρέι Βάιντα. Το σενάριο με τίτλο «Przekladaniec» (Layer Cake, Roly-Poly) γράφτηκε από τον ίδιο τον Στάνισλαβ Λεβ. Βασίστηκε σε διήγημά του " Czy pan istnieje, Mr. Johns?;" ( "Μήπως υπάρχει, ο κ Johns;») Ο κύριος χαρακτήρας είναι ένας οδηγός αγώνων ο Richard Fox. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, μια σειρά από εσωτερικά όργανά του έχουν αντικατασταθεί με μεταμοσχεύσεις, ως συνέπεια μιας συντριβής ράλι και φαίνεται ότι ο Fox αρχίζει να παρουσιάζει μερικές από τις προσωπικότητες των δωρητών. Αυτό δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με το νομικό καθεστώς και την ταυτότητά του.
Το γκροτέσκο όραμα του μέλλοντος, που επιτρέπει απεριόριστες μεταμοσχεύσεις οδηγεί στη διάχυση της προσωπικότητας. Η ιστορία που κινείται σε ένα ζωντανό ρυθμό θέτει ένα διεισδυτικό ερώτημα: πόσος Richard Fox παρέμεινε στον Richard Fox ;
Η ταινία είναι μία από τις ελάχιστες προσαρμογές, από τα έργα του Lem που πραγματικά του άρεσε: "Ένιωσα απόλυτα ικανοποιημένος με το" Roly-Poly " του Βάιντα - δήλωσε στην «Tako rzecze ... Lem »(σελ 161).
17°
