Χαρά Μάτα Γιαννάτου. Μισή Eλληνίδα, μισή Γερμανίδα. Ένα πρόσωπο με βόρεια κατατομή και χρώματα αλλά πλημμυρισμένo από μεσογειακή εκφραστικότητα. Φυσιογνωμία σοβαρή, τρυφερή αλλά και δυναμική που αποπνέει ποιότητα. Ένα νέο πρόσωπο στην πόλη για το οποίο ακούμε μόνο καλές ειδήσεις.
Η Χαρά Μάτα γεννήθηκε στο Βερολίνο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2013, συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Μαρμαρινό στην παράσταση «Insenso» στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, με τον Ακύλλα Καραζήση που υπήρξε και δάσκαλός της στις παραστάσεις «Πενθεσίλεια», «Ο σεισμός στη Χιλή» και τώρα στον «Ματωμένο γάμο» που παίζεται στη Γερμανία με γερμανικό θίασο. Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με τον Τάσο Μπουλμέτη στην ταινία «Νοτιάς» και με τον Christian Zübert στην ταινία «Μια ανάσα» που θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από αυτή την Πέμπτη 17/3.
Πρόκειται για μια ελληνογερμανική συμπαραγωγή που πήρε εξαιρετικά σχόλια στα φεστιβάλ του Τορόντο και της Θεσσαλονίκης, και έχει ήδη προβληθεί στη Γερμανία και την Ισπανία. Στην ταινία, η Χαρά Μάτα υποδύεται τη νεαρή Έλενα η οποία αποφασίζει να μεταναστεύσει στη Γερμανία σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής εν μέσω της οικονομικής κρίσης, αφήνοντας πίσω το σύντροφό της. Χωρίς να έχει τις απαραίτητες γνώσεις, πιάνει δουλειά ως παιδαγωγός ενός μικρού κοριτσιού. Μια μέρα, όμως, ενώ είναι υπό την επίβλεψη της Έλενας, η μικρή εξαφανίζεται. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά η μεγάλη περιπέτεια της Έλενας, η οποία πανικόβλητη επιστρέφει στην Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία θεωρείται ύποπτη για απαγωγή και καταζητείται. Παράλληλα, η απεγνωσμένη Γερμανίδα μητέρα του μωρού, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις της αστυνομίας και του συζύγου της, αποφασίζει και εκείνη να ταξιδέψει στην Ελλάδα προκειμένου να εντοπίσει την Έλενα.
Η ταινία φέρνει κοντά, αλλά και αντιμέτωπες, δύο γυναίκες. Ένα παιδί που έχει χαθεί και μία ανάσα που θα τις ενώσει σε ένα ταξίδι που θα τους αποκαλύψει τον πραγματικό τους εαυτό. Οι γυναίκες στη σύγχρονη κοινωνία αλλά και η διαφορά νοοτροπίας ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Ευρώπη.
Ο σκηνοθέτης Κρίστιαν Τσούμπερτ δήλωσε ότι ήθελε να κάνει μία ταινία που θα μπλέκει τα συναισθήματά μας, θα μας κάνει να γελάμε αλλά και να κλαίμε, ή ακόμη και να μας προκαλεί σοκ. Είναι μια ιστορία για την ενοχή, τη συγχώρεση και τη λύτρωση.
«Μια ανάσα» πριν βγει η ταινία στους κινηματογράφους, ζητήσαμε από τη Χαρά Μάτα Γιαννάτου να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μας.
Ποια είναι η ιστορία της ταινίας και ποια είναι η κοπέλα που υποδύεστε εσείς;
Μια νέα Ελληνίδα, η Έλενα, φεύγει από την Ελλάδα και πάει να δουλέψει στη Γερμανία. Στην πορεία μαθαίνει ότι είναι έγκυος. Τελικά δουλεύει ως νταντά σε μια γερμανική οικογένεια. Από την άλλη, η Τέσα, η Γερμανίδα μαμά, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του να είσαι εργαζόμενη μητέρα. Δύο διαφορετικές γυναίκες που παλεύουν και οι δυο για τα παιδιά τους. Εγώ υποδύομαι την Έλενα.
Τι ήταν αυτό που σας προσέλκυσε σε αυτό το σενάριο και σε αυτό το χαρακτήρα;
Είναι μια έντονη ιστορία με έντονα συναισθήματα. Στο χαρακτήρα που υποδύομαι με προσέλκυσαν πολλά, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι νομίζω πως είναι ότι αυτός ο ρόλος μιλούσε τις δυο μητρικές μου γλώσσες.
Ποια είναι η ηρωίδα που υποδύεστε σαν χαρακτήρας μέσα στη σημερινή Αθήνα; Υπάρχει ή είναι μία υπερβολή για την κινηματογραφική σύμβαση;
Η υπερβολή χρειάζεται στην αφήγηση ακραίων γεγονότων. Αυτό που καθιστά το χαρακτήρα υπερβολικό είναι αυτά που του συμβαίνουν. Η Έλενα στη σημερινή Αθήνα μπορεί να είναι μια κόπελα που ψάχνει μια καλύτερη ζωή, μια κοπέλα που διψάει για ζωή, μια κοπέλα που αποφασίζει να φύγει από την Αθήνα, μια κοπέλα που ψάχνει να βρει τι θέλει, μια κοπέλα που όταν βρει τι θέλει θα παλέψει με όλο της το είναι για αυτό. Κι όλα αυτά είναι χαρακτηριστηκά που συναντάμε συχνά στη σημερινή Αθήνα.
Η πορεία της Έλενας, της ηρωίδας σας, είναι μία ιστορία ενηλικίωσης ή επιβίωσης; Πώς βγαίνει μετά από αυτήν;
Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης από την οποία η Έλενα βγαίνει πληγωμένη αλλά και πιο δυνατή.
Στην προσωπική σας ζωή πώς βλέπετε να συνδυάζονται η γερμανική με την ελληνική κουλτούρα; Υπάρχουν στ’ αλήθεια κοινά σημεία;
Πολύ αρμονικά. Νομίζω μόνο καλά μου έχει δώσει αυτός ο συνδυασμός. Φαινομενικά είναι δύο αντίθετες κουλτούρες και έχουν όντως πολλές διαφορές αλλά φυσικά και υπάρχουν κοινά σημεία. Ειδικά στις μέρες μας.
Τι συμβολίζει για εσάς η ταινία; Και ο τίτλος της;
Όσο διαφορετικές και να είναι ίσως κάποιες κουλτούρες, τα συναισθήματα είναι πάντα τα ίδια. Μια ανάσα είναι δύο ζωές που μοιράζονται κάτι κοινό.
Τι είναι η επανάσταση για την ηρωίδα σας; Και τι για εσάς την ίδια;
Επανάσταση για την Έλενα είναι να κρατήσει το παιδί της, παρά τις δυσκολίες και το νεαρό της ηλικίας της. Ξεχνάει τη λογική και η απόφαση είναι με γνώμονα το συναίσθημα. Αυτό είναι επανάσταση.
Πώς θα βλέπατε την Αθήνα μετά από δέκα χρόνια;
Θέλω να βλέπω την Αθήνα με πιο χαρούμενους ανθρώπους.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
15°
