Στην ερημιά της αχανούς Αμερικής του 1823 ένας κυνηγός γούνας δέχεται επίθεση από μια αρκούδα και όταν εγκαταλείπεται από τους συντρόφους του να πεθάνει εκείνος θα επιβιώσει πέρα από τις προβλέψεις και θα ζητήσει εκδίκηση.
Βλέποντας την ταινία του Ινιαρίτου δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στο μεγαλείο των εικόνων της και στη φιλοδοξία της παραγωγής της που αγγίζει σχεδόν τα όρια της τρέλας. Γυρισμένο στις πιο αφιλόξενες περιοχές της Αμερικής, το φιλμ είναι γεμάτο από εικόνες της φύσης που κόβουν την ανάσα και τις οποίες η κάμερα του Εμάνουελ Λουμπέζκι ανυψώνει στο σημείο της αληθινής ποίησης. Δεν μπορείς παρά να χειροκροτήσεις τη δυναμική, γεμάτη ενέργεια σκηνοθεσία του Ινιαρίτου που στήνει σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα ή τη θαρραλέα ερμηνεία του Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Θα μπορούσες να περιγράψεις το φιλμ σαν ένα γουέστερν ή μια ταινία εκδίκησης, αλλά έτσι μάλλον θα στερούσες κάτι από το εύρος και τη φιλοδοξία του περιορίζοντάς το σε ένα είδος. Όμως είναι ακριβώς αυτή του η φιλοδοξία που καταλήγει να γίνεται το εμπόδιο στο οποίο σκοντάφτει. Η επιμονή του Ινιαρίτου να κάνει κάτι παραπάνω από σαφή την «υπαρξιακή» φύση αυτής της περιπέτειας, αφήνει χώρο σε σκηνές και μια ηχητική μπάντα που θα μπορούσε να περιγραφούν ως «εξωφρενικά προφανείς μιμήσεις των κλισέ του Τέρενς Μάλικ». Και η πίστη του πως το φιλμ του θα πρέπει να είναι αληθινά επικό τραβά τη διάρκεια σε μεγαλύτερο μάκρος απ’ όσο η ιστορία αντέχει και σε ένα φινάλε που φλερτάρει επικίνδυνα με μια κατά στιγμές ενοχλητική υπερβολή.
Τρεις στιγμές από τη ζωή του Στιβ Τζομπς στα παρασκήνια ισάριθμων παρουσιάσεων προϊόντων, ξεκινώντας το 1984 με το Macintosh και καταλήγοντας το 1998 στην παρουσίαση του iMac.
O Στιβ Τζομπς, ο μύθος πίσω από τη «θρησκεία» της Apple, έχει αποτελέσει ξανά ήρωα κινηματογραφικής βιογραφίας με μάλλον αδιάφορα αποτελέσματα. Διότι αν η προηγούμενη ταινία εξαντλείτο στην εξιστόρηση των επιτυχιών και των αποτυχιών του, αυτή εδώ δοκιμάζει να ανακαλύψει το... OS της ιδιοφυΐας του, τα όσα τον έκαναν άνθρωπο και τα όσα τον έκαναν Στιβ Τζομπς. Με ένα συναρπαστικό σενάριο, γραμμένο από τον Άαρον Σόρκιν, που θα μπορούσε να αποτελέσει την καρδιά ενός θεατρικού έργου, το φιλμ είναι απόλυτα κινηματογραφικό χάρη στη δυναμική σκηνοθεσία του Ντάνι Μπόιλ. Και τόσο διαπεραστικό ώστε να μην αφορά μόνο τα fanboys της Apple και τους πιστούς της...
Τρεις outsiders μαθητές ανακαλύπτουν πώς μπορείς, αντί να υπομένεις, να επιστρέφεις τα χτυπήματα και τη γοητεία της βίας με τραγικά αποτελέσματα.
Το φιλμ του Ζόε Μπεριατούα ξεκινά με τον τρόπο μιας ταινίας για το bullying, ή για τον τρόπο που επιβιώνεις στο πεδίο μάχης που μπορεί να είναι το σχολείο, για να πάρει στην πορεία μια μάλλον λάθος τροπή. Η γοητεία της βίας και η ευκολία με την οποία ένας έφηβος μπορεί να γλιστρήσει στην εγκληματικότητα περιγράφονται εδώ με απλοϊκό και σχηματικό τρόπο μέσα από μια ιστορία που χάνει το ενδιαφέρον της καθώς προχωρά μάλλον προβλέψιμα, χάνοντας πόντους όσο μεταμορφώνει τον κεντρικό ήρωά της από ένα προβληματικό παιδί σε ψυχοπαθή βγαλμένο από χολιγουντιανό θρίλερ.
>>> Ο Ρόκι είναι ένας κόκορας μικρού μεγέθους που θα πρέπει να υψώσει το ανάστημά του στο μεγαλο-αγρότη που θα απειλήσει το κοτέτσι του στο μεξικάνικο animation «Κοκορόκι: Ο ήρωας της Φάρμας» (Un Gallo Con Muchos Huevos) του Γκαμπριέλ Ρίβα-Παλάθιο. >>> Ένας κρατούμενος σε ένα γκέτο των ναζί πείθει τους συγκρατούμενούς του ότι έχει στην κατοχή του ένα ραδιόφωνο και τους ανεβάζει το ηθικό μεταφέροντας ειδήσεις για τις νίκες των Ρώσων απέναντι στους Ναζί στο «Ιάκωβος ο Ψεύτης» (Jakob der Lügner) του Φρανκ Μπάιερ, που ήταν υποψήφια για ξενόγλωσσο Όσκαρ το 1974.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
