Μια νεαρή γυναίκα, έξυπνη, αλλά δίχως προοπτικές στην Ιρλανδία της δεκαετίας του 50 θα φύγιε στην Αμερική για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Θα σπουδάσει θα ερωτευτεί, αλλά μια τραγωδία θα την γυρίσει πίσω στην Ιρλανδία όπου θα βρεθεί αντιμέτωπη με το δίλημμα να μείνει πίσω ή να επιστρέψει στην καινούρια της ζωή στη Αμερική.
Βασισμένος σε ένα βιβλίο του Κολμ Τόιμπιν το οποίο διασκευάζει για την οθόνη ο Νικ Χόρνμπι, ο Τζον Κρόουλι που πριν λίγα χρόνια έιχε υπογράψει το διακριτικό «Boy A», κάνει εδώ μια διακριτική, μα απόλυτα πετυχημένη ταινία που έχει σαν αφορμή μια ιστορία μετανάστευσης μα στην ουσία αφηγείται μια άλλη πιο ενδιαφέρουσα.
Αυτή της ωρίμανσης, της ανεξαρτητοποίησης, της «ενηλικίωσης» μιας γυναίκας σε μια εποχή που ο ρόλος του φύλου της άρχιζε μόλις να αλλάζει. Ομως πέρα από ότι μπορείς να διαβάσεις πίσω από την επιφάνεια του «Μπρούκλιν», το φιλμ δεν παύει να είναι ένα καλοστημένο, χορταστικό δράμα, συγκινητικό και μελαγχολικό όσο χρειάζεται κι άλλο τόσο αισιόδοξο, με μια θαυμάσια ερμηνεία από την Σίρσα Ρόναν την οποία πριν από μερικά χρόνια την γνωρίσαμε «παιδί θαύμα» και που εδώ την βλέπουμε να μεταμορφώνεται σε μια εξαιρετική ηθοποιό.
Στην Κίνα στον 9ο αιώνα μια γυναίκα που εκπαιδεύτηκε ως δολοφόνος θα πρέπει στην τελευταία της αποστολή να σκοτώσει τον εξάδελφό της, έναν άντρα που επρόκειτο να παντρευτεί κι ο οποίος ήταν ο μόνος άνθρωπος που αγάπησε αληθινά.
Η ταινία του Χου Χσιάο Χσιέν τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας τον περασμένο Μάιο στο φεστιβάλ των Καννών, αφού το φιλμ είναι είναι ένα κομψοτέχνημα για τα μάτια, άρτια κατασκευασμένο από έναν φορμαλιστή του σινεμά. Από την άλλη οι ταινίες του Χσιεν κινούνται τις περισσότερες φορές στο πιο ακράιο φάσμα του auteur cinema το οποίο παρ΄ ότι εδώ κάνει ένα εκ πρώτης όψεως wuxia, κάθε αλλο παρά μοιάζει πρόθυμος να εγκαταλείψει.
Οι σκηνές δράσης που σε μια άλλη ταινία πολεμικών τεχνών θα ήταν η βίαιη ποιητική καρδιά της , εδώ προσπερνιούνται σχεδόν βιαστικά, οι χαρακτήρες μοιάζουν τόσο αφαιρετικοί που καταλήγουν σχήματα και η ιστορία σέρνεται ράθυμα στην οθόνη, προξενώντας τελικά κάτι σαν βαρεμάρα. Διότι η ομορφιά δεν αρκεί...
Στην Καρδιά της Θάλασσας (In the Heart of the Sea)**1/2
Βασισμένος στην αληθινή ιστορία του φαλαινοθηρικού Εσέξ που ενέπνευσε τον Χέρμαν Μέλβιλ να γράψει το πιο διάσημο βιβλίο του «Μόμπι Ντικ», ο Ρόν Χάουαρντ σκηνοθετεί μια ιστορία επιβίωσης απέναντι σε μια φάλαινα και στα στοιχεία της φύσης.
Το βιβλίο του Μέλβιλ, ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας παίρνει μια αληθινή ιστορία και την μετουσιώνει σε κάτι βαθύτερο και υπαρξιακό. Το φιλμ του Ρον Χάουαρντ από την άλλη παίρνει την ίδια ιστορία και το βιβλίο που την έκανε διάσημη και φτιάχνει από αυτή κάτι μάλλον συνηθισμένο και ανέμπνευστο. Ναι, το φιλμ λειτουργεί ικανοποιητικά σαν μια ιστορία επιβίωσης, οι σκηνές στην θάλασσα και η CGI φάλαινα είναι αναμφίβολα θεαματικές, όμως το φιλμ δεν έχει τίποτα να προσθέσει τόσο στην ιστορία του «Μόμπι Ντικ», ούτε στο κινηματογραφικό είδος. Ο Κρις Χέμσγουορθ αν και ηρωικός μοιάζει αταίριαστος, οι χαρακτήρες είναι επίπεδοι κι αν αφαιρέσεις τις στιγμές αγωνίας το φιλμ μοιάζει μάλλον αργόσυρτο και συνηθισμένο.
Στη χτυπημένη από την πανούκλα Φλωρεντία του 14ου αιώνα, δέκα νεαροί άνδρες και γυναίκες αποφασίζουν να ξεφύγουν από το θάνατο που τους περικυκλώνει και δραπετεύουν στην εξοχή. Εκεί θα βρουν καταφύγιο σε μια απομονωμένη επαρχιακή βίλα, όπου θα περάσουν δέκα μέρες διηγούμενοι ιστορίες για την αγάπη, το πεπρωμένο και την αναγέννηση.
Οι αδελφοί Ταβιάνι διασκευάζουν πέντε ιστορίες από το «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου, αλλά μοια΄ζουν σχεδόν απλά να τις αφηγούνται σε αυτή την όμορφη, μα άνευρη και θεατρική ταινία που δεν μοιάζει να κρατά τίποτα από την παιχνιδιάρικη, ανατρεπτική, ερωτική τους φύση. Οι ίδιες οι ιστορίες αρκούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον σου, αλλά ακόμη κι έτσι νιώθεις ότι η διαφορά μεταξύ μιας στεγνής διήγησης και της απεικόνισής τους από τους Ταβιάνι δεν θα ήταν στ΄ αλήθεια ιδιαίτερα σημαντική. Οι βετεράνοι σκηνοθέτες που οπως απέδειξαν πρόσφατα με το «Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει» δεν έχουν χάσει ακόμη το παιχνίδι με το σινεμά, κάνουν εδώ ένα μάλλον λάθος βήμα, προσπαθώντας να παίξουν στα σίγουρα.
Στα ελληνικά: Κωνσταντής Μαυριάς, Αγγελος Λιάγκος, Κώστας Δαρλάσης, Αφροδίτη Αντωνάκη
Ενα μικρό κορίτσι το οποίο προετοιμάζεται από την μητέρα του με στόχο μόνο την επιτυχία, θα γνωρίσει καλύτερα τον παράξενο γείτονά της που θα της διηγηθεί την απίθανη ιστορία ενός αγοριού που έκανε ένα απίστευτο ταξίδι.
Το βιβλίο του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί είναι ένα από τα πιο διάσημα κι αγαπημένα αναγνώσματα των παιδιών κι όχι μόνο οπότε η μεταφορά του στην οθόνη είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα σε κάθε εποχή. Ο Μρκ Οσμπορν το κάνει όχι «άμεσα» αφού δεν αφηγείται ακριβώς την ιστορία του βιβλίου μα κρατώντας το μήνυμα του, την σημασία του να παραμένουμε παιδιά, ανοιχτοί, αθώοι. Το φιλμ είναι όμορφο και το animation του ένα κομψοτέχνημα, ικανό να συγκινήσει τα παιδιά, αλλά σε καμιά περίπτωση τόσο συγκινητικό, ή σπουδαίο όσο ίσως περιμένεις ακούγοντας τον τίτλο του.
Μπελ & Σεμπαστιάν 2: Η Περιπέτεια Συνεχίζεται (Belle et Sébastien, l'aventure continue)**1/2
Ο Β παγκόσμιος πόλεμος έχει τελειώσει κι η αγαπημένη φίλη του μικρού Σεμπαστιάν που πολέμησε στην αντίσταση επιστρέφει. Όταν όμως το αεροπλάνο της πέσει στις Άλπεις όλοι είναι σίγουροι ότι είναι νεκρή. Ολοι εκτός από τον Σεμπαστιάν ο οποίος με την πιστή του σκυλίτσα Μπελ, θα ξεκινήσει να την βρει.
Το φιλμ του Κριστιάν Ντιγκέ, δεύτερη κινηματογραφική περιπέτεια των αγαπημένων λογοτεχνικών ηρώων, είναι τόσο παλιομοδίτικο που μοιάζει σχεδόν απίστευτο ότι γυρίστηκε σήμερα. Και θα ήταν αν η πρώτη ταινία της σειράς δεν σημείωνε τόσο μεγάλη επιτυχία, δείχνοντας ότι τα παιδιά και οι γονείς τους δεν λένε όχι σε μια καλοφτιαγμένη και τόσο αθώα που μοιάζει σχεδόν αφελής περιπέτεια για μικρούς θεατές. Γεμάτη όμορφες εικόνες, αγνά συναισθήματα και όση αγωνία μπορεί να αντέξει ένα πιτσιρίκι, αυτή είναι μια ταινία, αποκλειστικά παιδική, ακόμη κι αν δεν θα κάνει τους γονείς να βαρεθούν.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
