Ευχήσου τους καλή τύχη! Δεκαπέντε ταινίες διεκδικούν τον Χρυσό, Αργυρό και Χάλκινο Αλέξανδρο, καθώς και τα βραβεία σκηνοθεσίας, σεναρίου, ανδρικής ερμηνείας, γυναικείας ερμηνείας, καλλιτεχνικού επιτεύγματος. Οι δύο είναι ελληνικής παραγωγής: «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου και «Χαρά» του Ηλία Γιαννακάκη.
«Holy Motors» του Λεό Καράξ. Η Ταινία Έναρξης είναι αυτή που ταρακούνησε και τις Κάννες, κερδίζοντας το βραβείο Νεότητας. Ένα 24ωρο σουρεαλιστικό, ονειρικό σιρκουί που αφηγείται την ιστορία του αινιγματικού κυρίου Όσκαρ με φόντο το Παρίσι. Ένα καθηλωτικό αταξινόμητο και ψυχωμένο homage με απρόβλεπτους πρωταγωνιστές: Ντενί Λαβάν, Εύα Μέντες, Κάιλι Μινόγκ και Μισέλ Πικολί.
Holy Motors
«In Another Country» του Χονγκ Σανγκ-Σου. Η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι η κυρία-πρωταγωνίστρια της Ταινίας Λήξης. Ερμηνεύοντας τρεις διαφορετικές γυναίκες και με φόντο την παραλιακή κορεάτικη πόλη Μοχάνγκ, απογειώνει ένα πολυεπίπεδο φιλμ που μιλά για τον έρωτα, τον πολιτισμό, την ύπαρξη και τα ρευστά υλικά μέσω των οποίων χτίζεται η μνήμη αλλά και το τώρα.
«Το πλοίο για την Παλαιστίνη» του Νίκου Κούνδουρου, «The Capsule» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, «Χιγκίτα» του Αλέξανδρου Βούλγαρη, «Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη, «Μπιγκ Χιτ» του Κάρολου Ζωναρά, «11 συναντήσεις με τον πατέρα μου» του Νίκου Κορνήλιου, «Κίτρινη πόλη» του Σάββα Κατιρτζίδη, «Kame Koummando» του Μανόλη Δαμιανάκη, «Red City» του Μάνου Τσίζεκ, «Loveless Zoritsa» των Ράντοσλαβ Πάβκοβιτς και Χριστίνας Χατζηχαραλάμπους, «Papadopoulos & Sons» του Μάρκου Μάρκου και «Τηλεμάχεια» του Αλεξάντερ Νάλι. 14 ελληνικές ταινίες ανηφορίζουν στη Θεσσαλονίκη προσφέροντάς μας ένα πανοραμίκ της εθνικής κινηματογραφίας, μαζί φυσικά και οι βραβευμένες μικρού μήκους από το φεστιβάλ της Δράμας.
Μεγάλος απών, εξού και τιμώμενος, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Μια δυνατή ρετροσπεκτίβα από τον «Θίασο» του ’74 στο «Ταξίδι στα Κύθηρα» της δεκαετίας του ’80 και το «Τοπίο στην Ομίχλη» του ’88. Τρεις ταινίες-σταθμοί στην πορεία του και μια συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης στο Μέγαρο, μετά της απαραίτητης θεσσαλονικιώτικης ομίχλης που τόσο λάτρεψε και αποτύπωσε στο έργο του ο παγκόσμιος Έλληνας δημιουργός.
«Όταν πλέον δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει και λόγος για να είμαστε απαισιόδοξοι». Ουμανιστής, ανεπιτήδευτος, τρελά μινιμαλιστικός αλλά και γκράντε χιουμορίστας, ο Άκι Καουρισμάκι, επίκαιρος όσο ποτέ, μιας και οι παρίες, οι φτωχοί και απόβλητοι ήρωές του δεν έχουν μία πατρίδα αλλά πολλές με αυτή την κρίση, έρχεται στη Θεσσαλονίκη με το «Λιμάνι της Χάβρης». Μια ιστορία μετανάστευσης, ελπίδας, μετρονομημένα ισορροπημένη ανάμεσα σε κωμωδία και τραγωδία, όπως είναι όλες οι ταινίες του μεγάλου Φινλανδού.
Lights in the Dusk
Επειδή χωρίς Ιράν Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δεν νοείται, φετινός guest είναι ο Μπαχμάν Γκομπαντί, δημιουργός ενός σινεμά που θίγει την κουλτούρα, την κοινωνική διαστρωμάτωση και την ταραγμένη πολιτική ιστορία του λαού του. Δουλεύοντας ρεαλιστικά, καταφεύγοντας σε ευφυείς ημιντοκιμαντερίστικες τεχνικές, καταφέρνει εκτός από την πραγματικότητα να αφηγείται μύθους και φανταστικές ιστορίες. Δώστε βάση στην «Εποχή του ρινόκερου» για πολλούς λόγους, αλλά ίσως και για το σημαντικότερο: πρωταγωνιστεί η Μόνικα Μπελούτσι.
Εποχή του ρινόκερου
Ευαίσθητος, κριτικός, αυτοσχεδιαστικός, έχοντας προκαλέσει διεθνή αίσθηση με τις διαπροσωπικές ιστορίες σχέσεων που αφηγείται, ο Αντρέας Ντρέζεν είναι ένας Γερμανός που, σε αντίθεση με την επίσκεψη Μέρκελ, δεν θα δρέψει γιούχα, αλλά ένα… καλώς όρισες, φίλε. Ένα ξεχωριστό αφιέρωμα, αλλά και σε πρεμιέρα η τελευταία ταινία του «Στα μισά του δρόμου», που σήκωσε το «κυπελλάκι» στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο Φεστιβάλ των Καννών.
Η κρεμ ντε λα κρεμ της ανεξάρτητης κινηματογραφίας θα είναι εδώ, καθώς στους «Ανοιχτούς Ορίζοντες» επίκειται, πέρα από τους νέους, και βαρύ πυροβολικό του εναλλακτικού σινεμά: Σίον Σόνο, Αντρές Γουντ, Πάμπλο Λαραΐν, Μπαλτάσαρ Κορμακούρ και Πίτερ Στρίκλαντ. Κατά τα άλλα, ξέρεις το μενού: οικογένεια, έρωτας, νεότητα, ιστορικά συμβάντα, διαδραστικότητα, κοινωνικές αλλαγές, ταινίες για κρίσεις κάθε μορφής.
Δώσε βάση: το θρίλερ «Capital» του Γαβρά, το τιμημένο με Fipresci στις Κάννες «Το πρόσωπο της ομίχλης» του Σεργκέι Λόζνιτσα, τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας του παραδείσου που υπογράφει ο προκλητικός Αυστριακός σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ, με τίτλους «Παράδεισος της αγάπης» και «Παράδεισος της πίστης», αλλά και η νέα ταινία του Αμπάς Κιαροστάμι, «Κάτι σαν έρωτας», υπόσχονται ειδικές προβολές για δύσκολα γούστα και «υπομονετικούς» σινεφίλ.
Ο Γκόραν Πασκάλιεβιτς με «Το φως της μέρας», ο Ζεκί Ντεμιρκουμπούζ που μεταφέρει ελεύθερα το «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι στο «Μέσα», η Αΐντα Μπέγκιτς με τα «Παιδιά του Σεράγιεβο», αλλά και πρωτοεμφανιζόμενα πουλέν, όπως η Μάγια Μίλος με το «Στιγμιότυπο», συνθέτουν την ενότητα «Ματιές στα Βαλκάνια».
Ο Ρουμάνος Κριστιάν Μουντζίου έρχεται στη Θεσσαλονίκη, καθότι ο Δημήτρης Εϊπίδης τού ετοίμασε ένα πλήρες αφιέρωμα. Το «Πίσω από τους λόφους» σκόραρε βραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας εξ ημισείας για τις δύο πρωταγωνίστριές του στο Φεστιβάλ Καννών, αφηγούμενο ένα αληθινά τρομακτικό περιστατικό εξορκισμού. Ακόμα κι αν δεν προλάβεις να δεις τις άλλες ταινίες του, αυτή πρέπει να τη δεις.
When Day Breaks
Καινούργια ενότητα, «Νυχτερινές Εικόνες», κοινώς αγρύπνια και ξερό σινεφίλ underground ψωμί. Ετοιμάσου να διεισδύσεις στην «απαγορευμένη» ζώνη, όπου προβλέπονται ανήσυχες, πειραματικές, προσωπικές και σκληρά ρεαλιστικές αφηγήσεις, είτε μέσω του αιρετικού σινεμά του Κώστα Ζάπα είτε μέσω του ανατρεπτικού πνεύματος του Ισραηλινού Λιόρ Σαμρίζ. Σεξ, πολιτική, αβαν-γκάρντ, βίντεο αρτ, προχώ και φύγαμε κοινώς.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
19°
