Το όχι του στον Χάρι Πότερ Μου είχαν προσφέρει όντως την ευκαιρία να κάνω τον πέμπτο Χάρι Πότερ, αλλά δεν έβλεπα τον τρόπο να βάλω τη δική μου οπτική σε έναν κόσμο τόσο ολοκληρωτικά δομημένο και στέρεο. Θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τον οικειοποιηθώ ή να προσποιηθώ ότι με ενδιαφέρει μια ιστορία με μαγικά ραβδιά και ιπτάμενες σκούπες. Αρνήθηκα λοιπόν, αν και ο ατζέντης μου είπε πως αν το κάνω δεν θα χρειαζόταν να ανησυχώ για τίποτα άλλο για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Η έμπνευση πίσω από το “Micmacs” Πάντα με σόκαρε η ιδέα ότι υπάρχουν άνθρωποι που πλουτίζουν πουλώντας όπλα, όμως δεν ήθελα να κάνω ένα διδακτικό φιλμ πάνω σ’ αυτό το θέμα, αλλά μια κωμωδία. Η ιστορία που προέκυψε θυμίζει λίγο παραμύθι, κάτι από τον Δαβίδ και τον Γολιάθ, αλλά περασμένο από το φίλτρο του “Toy Story”, μιας ταινίας που μ’ αρέσει πολύ. Μια άλλη επιρροή ήταν φυσικά η σειρά “Mission Impossible”, της οποίας είμαι αφοσιωμένος θαυμαστής, και ήθελα να κάνω ένα φιλμ το ίδιο γεμάτο ευρήματα και ανατροπές.
Οι χαρακτήρες Αποφάσισα ότι η ταινία μου θα έπρεπε να έχει εφτά δευτερεύοντες χαρακτήρες, όχι μόνο γιατί ο αριθμός έχει κάτι το μαγικό, αλλά γιατί η ιστορία είναι κάπως σαν τη Χιονάτη και τους εφτά νάνους. Η Χιονάτη φυσικά είναι ο βασικός ήρωας που ζει με μια σφαίρα στο κεφάλι που ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον σκοτώσει και που αποφασίζει να πάρει εκδίκηση από τους βιομήχανους που την κατασκεύασαν.
Ο πρωταγωνιστής Ντάνι Μπουν Δεν είμαι σίγουρος τι είναι αυτό που με έκανε να τον διαλέξω για το ρόλο. Ήταν κάτι σαν έκτη αίσθηση. Με τον ίδιο τρόπο που μόλις είδα την Οντρέ Τοτού ήξερα ότι είναι η Αμελί, ήθελα τον Ντάνι, ακόμη κι αν ο ρόλος είχε αρχικά γραφτεί για τον Τζαμέλ Ντεμπούζ. Δεν ήταν εύκολο να τον πείσω, όμως μετά από μερικά δοκιμαστικά είπε το ναι. Ήμουν σίγουρος πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος.
Το Παρίσι Προσπάθησα να αλλάξω λίγο τον τρόπο που βλέπω το Παρίσι σε αυτή την ταινία, μια που τώρα πια έχω περιπλανηθεί σε όλο το κλασικό Παρίσι που αγαπώ. Στις γέφυρες, τους σταθμούς του μετρό… Ο στόχος μου ήταν να δείξω τη λάμψη της ίδιας πόλης αλλά να την κάνω να δείχνει και λίγο διαφορετική, να ταξιδέψω στα προάστια, να παίξω με τα χρώματα, να την απεικονίσω μέσα από το φίλτρο και τη φαντασία μου.
Η διασκέδαση του να κάνεις ταινίες Μου αρέσει να ανακατεύομαι σε κάθε στάδιο της κατασκευής μιας ταινίας. Από το χαρτί που θα διαλέξω για να σχεδιάσω τα storyboards, μέχρι τη μείξη του ήχου, θέλω να είμαι πάντα εκεί. Αντίθετα με άλλους σκηνοθέτες που βαριούνται τις τεχνικές διαδικασίες, εγώ το απολαμβάνω από την αρχή ως το τέλος.
Τα χρήματα Το φιλμ κόστισε 25 εκατομμύρια ευρώ, μπάτζετ τεράστιο για γαλλική ταινία. Σκέφτομαι ότι οι ταινίες μου έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ ακριβές κι αυτό με τρομάζει λιγάκι, ειδικά αν σκεφτείς ότι το “Micmacs” διαδραματίζεται στο παρόν. Αναρωτιέμαι πόσο θα κοστίσει αν θελήσω να γυρίσω μια ταινία επιστημονικής φαντασίας…
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
