Βασισμένη στην αληθινή ιστορία ενός πλούσιου άντρα καθηλωμένου σε καροτσάκι και του καινούργιου νοσοκόμου του που θα του αλλάξει τη ζωή, η ταινία «Άθικτοι» είναι με διαφορά η πιο πετυχημένη της χρονιάς σε όλη την Ευρώπη. Ο Ολιβιέ Νακάς, ένας από τους δύο σκηνοθέτες, μίλησε στην ATHENS VOICE για το φιλμ και... τις εισπράξεις του.
>>>Ξέρετε, δεν μετράω τις εισπράξεις. Σκέφτομαι τους θεατές, το πόσα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δει μέχρι σήμερα την ταινία. Αυτό είναι που έχει για μένα σημασία. Και νιώθω ακόμη καλύτερα, γιατί δεν ήταν μια ταινία που φτιάξαμε με στόχο να γίνει τόσο εμπορική. Ήταν ακριβώς η ταινία που θέλαμε να κάνουμε και ήταν κι η ταινία που τόσοι θεατές ήθελαν να δουν.
>>>Η πρώτη φορά που καταλάβαμε ότι είχαμε κάτι ξεχωριστό στα χέρια μας ήταν όταν δουλεύαμε στο post production και βλέπαμε τις αντιδράσεις των τεχνικών και των ανθρώπων που συνήθως δεν συγκινούνται ούτε ενθουσιάζονται εύκολα. Και στη συνέχεια πήγαμε πέρσι στις Κάννες και κάναμε μια προβολή για τους αγοραστές, χωρίς καν το μιξάζ του ήχου να είναι τελικό, και οι αντιδράσεις ήταν θερμότατες. Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν ήρθε να δει την ταινία και δέκα λεπτά μετά την αρχή της βγήκε από την αίθουσα. Όχι για να φύγει, αλλά για να ζήτησει τα αμερικάνικα δικαιώματα εκείνη τη στιγμή.
>>>Αυτό που προσέξαμε πάνω απ’ όλα όσο γράφαμε ή γυρίζαμε το φιλμ ήταν να μείνουμε πιστοί στους αληθινούς ήρωες. Νιώθαμε ότι έχουμε ένα ηθικό συμβόλαιο απέναντί τους. Αλλά ποτέ δεν μας ζήτησαν να πούμε την ιστορία τους με κάθε λεπτομέρεια ίδια, ασφαλώς κι αλλάξαμε πράγματα. Όμως υπάρχουν σκηνές που συνέβησαν ακριβώς όπως τις βλέπετε και κάποιες που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί ακριβώς έτσι, ακόμη κι αν βγήκαν από τη φαντασία μας.
>>>Η βασικότερη αλλαγή στην ιστορία αφορά φυσικά το χαρακτήρα του βοηθού του Φιλίπ, του ανθρώπου που είχε το ατύχημα. Όταν είπαμε στον Αμπντέλ, τον αληθινό άνθρωπο πίσω από το χαρακτήρα, ότι θα τον παίξει ο Ομάρ Σι, είπε γελώντας: «Ενδιαφέρον, τόσα χρόνια δεν είχα καταλάβει ότι είμαι μαύρος». Όμως, δεν είχε αντίρρηση, αντιλήφθηκε γιατί το κάναμε. Γιατί το να φτιάξουμε το χαρακτήρα του έτσι όπως είναι στην ταινία, θα έκανε τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα και λειτουργικά.
>>>Ο Ομάρ Σι ήταν μια καταλυτική επιλογή. Η ερμηνεία του είναι μια δύναμη της φύσης, και νομίζω ότι χωρίς αυτόν το φιλμ δεν θα λειτουργούσε τόσο καλά. Ο χαρακτήρας του μπορεί να μοιάζει υπερβολικός στο χαρτί, αλλά ο Ομάρ του έδωσε ζωή. Και κατάλαβε όχι μόνο την ουσία του ήρωα, αλλά και την ουσία της σχέσης του με τον Φιλίπ.
>>>Δεν φοβηθήκαμε την κωμωδία. Ο πραγματικός Φιλίπ, όταν διάβασε το σενάριο, μας διαβεβαίωσε ότι έχουμε συλλάβει το σωστό τόνο στη σχέση τους. Μας είπε πως δεν έχουμε κανένα λόγο να τρομάζουμε, αν η ταινία βγαίνει αστεία. Ότι ακόμη και σε αναπηρικό καροτσάκι μπορείς να γελάς. Γελάς με τα μάτια, την καρδιά, τα χείλη, όχι με τα χέρια ή τα πόδια.
>>>Αυτό που μας ανησυχούσε είναι το πώς άλλοι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα θα ένιωθαν απέναντι στο φιλμ. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια προβολή στο κέντρο αποκατάστασης όπου ο ίδιος ο Φιλίπ πέρασε αρκετό καιρό μετά το ατύχημά του και το οποίο επισκέπτεται κάθε χρόνο. Το δείξαμε σε 80 ασθενείς εκεί, κάποιους χρόνια καθηλωμένους σε ακινησία, άλλους πολύ πρόσφατα τραυματισμένους. Όλοι ήταν υπέρ της ταινίας. Θυμάμαι μια νεαρή γυναίκα 25 χρονών που μας είπε: «Ο πατέρας μου δεν μου μιλάει από τότε που έπαθα το ατύχημα. Νομίζω ότι θα προτιμούσε να έχω πεθάνει εκεί. Θα τον στείλω να δει αυτή την ταινία, πιστεύω πως θα αλλάξει τη νοοτροπία του». Κάτι τέτοιο μας κάνει περήφανους. Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε τίποτα περισσότερο.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
13°
