Tα καλύτερα στοπ-καρε του φεστιβάλ

Η φράση του ιδρυτή και διευθυντή του Φεστιβάλ Γιώργου Τζιώτζιου, στη συνέντευξη τύπου της 2ης χρονιάς του: «Οι Νύχτες Πρεμιέρας δεν είναι θεσμός, αλλά εθισμός». Έγινε σλόγκαν και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.

Το εισιτήριο για κάθε προβολή την πρώτη χρονιά του φεστιβάλ: 1.200 δραχμές. Ίσως του χρόνου να στοιχίζει τόσο πάλι!

Οι τζαμπατζήδες. Μία παρέα παιδιών που ήξεραν την πίσω είσοδο του Αττικόν κι έμπαιναν την τελευταία στιγμή από εκεί, τζάμπα. Η Λήδα Γαλανού τούς έστηνε παγίδα και κυνηγιόταν μαζί τους λίγο πριν τις ξύλινες πόρτες, αλλά συνήθως προλάβαιναν και περνούσαν μέσα.

Η ανακαίνιση του Αττικόν και του Απόλλωνα. Πριν από αυτό, φεστιβάλ σήμαινε και η μυρωδιά κλεισούρας των σινεμά, γιατί μόλις άνοιγαν για τη νέα σεζόν. Η μούχλα του Απόλλωνα ήταν το καλωσόρισμα.

Οι αριθμημένες θέσεις. Πριν από αυτό, δημοσιογράφοι και VIP έμπαιναν από την πίσω πόρτα του Απόλλωνα, με αποτέλεσμα να περιμένει ο κόσμος κανονικά με το εισιτήριό του και να μη βρίσκει θέση, να κάθεται στο πάτωμα. Σε μία παρουσίαση punk ντοκιμαντέρ με το σκηνοθέτη παρόντα, το κοινό είχε έρθει σε έξαλλη κατάσταση και φώναζαν τόσο πολύ στην υπεύθυνη (Πόλυ Λυκούργου), που χρειάστηκε να βγει και να την… υπερασπιστεί ο σκηνοθέτης.

Ο κύριος Παναγιώτης, ο προβολατζής του Απόλλωνα, cult φυσιογνωμία. Τώρα, γερασμένος, μας περιμένει ακόμα στην είσοδο χαμογελαστός.

Η μέρα που το Αττικόν γέμισε νερά. 2005, προβολή της ταινίας «Το Νησί» του Κιμ Κι-Ντουκ. Πολλά νερά στο φιλμ, καταρρακτώδης βροχή έξω και ξαφνικά αρχίζει να τρέχει νερό από την οροφή του Αττικόν. Ο Κιμ Κι-Ντουκ, ο οποίος δεν μίλαγε γρι ελληνικά προφανώς, φεύγει μόνος του, χωρίς αδιάβροχο και ομπρέλα, και γυρίζει μετά από μία ώρα χωρίς μια σταγόνα νερό πάνω του...

Η μηλόπιτα στο μπαρ του Δαναού. Σπιτική και αχνιστή.

Η μαρινιέρα του Ορέστη Ανδρεαδάκη. Φορέθηκε την πρώτη μέρα του πρώτου φεστιβάλ και έκτοτε τη φοράει μόνο την πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο τη φυλάει στην ντουλάπα του γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Αγοράστηκε τον Σεπτέμβρη του ’95 και είναι το γούρι του φεστιβάλ.

Η πρώτη High Definition προβολή στην Ελλάδα: «Το ψωνιστήρι» του Γουίλιαμ Φρίντκιν. Όλοι περιμέναμε εναγωνίως τον Φρίντκιν να έρθει, ο οποίος μας κρέμασε μεγαλοπρεπώς μόλις μία ημέρα πριν την προβολή.

Η μέρα των 50 βαθμών. Προβολή του «Coffee & Cigarettes». Στο σκετσάκι των White Stripes, μόλις εμφανίστηκε η μηχανή του Tesla, στην οθόνη πετάχτηκε μια λάμψη. Όλα έσβησαν και άρχισε να κάνει αφόρητη ζέστη. Η προβολή συνεχίστηκε μετά από λίγο, αλλά χωρίς κλιματισμό. Δεν έφυγε κανένας…

Λίγο νωρίτερα, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης απελπισμένος παρακαλούσε από τη σκηνή τους θεατές της προηγούμενης παράστασης να εγκαταλείψουν την αίθουσα για να αποφευχθεί κάποιο ατύχημα. «Δεν είναι δίκαιο, δεν θα ξαναγίνει το φεστιβάλ, μην το χαλάτε». Από την επόμενη χρονιά, άλλαξε το σύστημα διάθεσης εισιτηρίων…

 Άλλο επεισοδιακό sold-out, το «24 Hour Party People» τo 2002. Οι οδομαχίες στη Σταδίου για την εξασφάλιση εισιτηρίου (με πολιορκία της κεντρικής εισόδου του Αττικόν) έμειναν ιστορικές. Στο τέλος, βέβαια, όλοι βγήκαν τραγουδώντας «Love Will Tear Us Apart»… again.

Η επίσημη εκδοχή για το δίπτυχο «μεγαλύτερες ουρές που υπήρξαν, μεγαλύτερος κίνδυνος για λιντσάρισμα (με σειρά εμφανίσεως)»: 1)«Trainspotting», 2)«Αυτόχειρες παρθένοι», 3)«Κυνόδοντας».

Οι βαλίτσες του Ζοάο Πέδρο Ροντρίγκες. Καλεσμένος του φεστιβάλ το 2005. Φτάνει στο αεροδρόμιο, τον παραλαμβάνουν κάποιοι από τους διοργανωτές και τον παίρνουν μαζί τους στα γραφεία του φεστιβάλ (που είναι φυσικά μαζί με το περιοδικό). Το βράδυ, ο ίδιος συνειδητοποιεί πως έχει έρθει στην Ελλάδα χωρίς αποσκευές. 15 μέρες μετά οι συντάκτες ανακαλύπτουν μέσα στην αποθήκη του περιοδικού «Σινεμά» πως υπάρχει κάπου παραπεταμένη η βαλίτσα με τα ρούχα του Ροντρίγκεζ.

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, χωρίς βαλίτσες. Ήρθε φέρνοντας μαζί του μόνο μία αλλαξιά ρούχα. Απλά, τα φόρεσε το βράδυ.

Σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, Ορέστη Ανδρεαδάκη, ο Λιούις ήταν ο πιο συμπαθής καλεσμένος που είχαν ποτέ. Τζέντλεμαν, γήινος, ίσως ο μόνος που ενδιαφερόταν να ρωτήσει με τη σειρά του «τι κάνεις;»…

Τίτλοι τέλους στην προβολή του «Hedwig and the Angry Inch» και ο κόσμος να χειροκροτάει, να χορεύει και να κλαίει ταυτόχρονα.

Το «Τhundercrack» είχε 5 κόπιες σε όλο τον κόσμο και εκείνη που έφτασε στο φεστιβάλ ήταν τόσο κατεστραμμένη που κάθε 2 cm τα παιδιά τη γέμιζαν με σελοτέιπ. Ο Λουκάς Κατσίκας έμεινε 2 ώρες όρθιος πίσω από τον προβολέα για να τη συγκρατεί, περιμένοντας τη στιγμή που θα σκιζόταν το φιλμ και θα πέταγε η μπομπίνα στο δωμάτιο προβολής. Τελικά ολοκληρώθηκε η προβολή χωρίς να σκιστεί το φιλμ και εκ των υστέρων μάθαμε πως έτσι διασώθηκε μία από τις πέντε κόπιες που υπήρχαν παγκοσμίως.

Sing along με τη μεταμεσονύχτια κόπια του «Rocky Horror Picture Show» το 2005.

Το αποτέλεσμα, μετά το «Rocky Horror Picture Show», ήταν οι καθαρίστριες να μαζεύουν ρύζι, αναπτήρες και χαρτοπόλεμο επί 5 ώρες. Παραλίγο διπλωματικό επεισόδιο με τους αιθουσάρχες για το χάος που αφήσαμε πίσω μας.

Κι άλλος χαμός: Έγινε στο «Wedding moonson», όταν είχαμε σηκωθεί στη μέση της προβολής και χορεύαμε.

Η συνέντευξη στον Ιανό. Σύρραξη και στο τέλος αποχώρηση των Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη από την Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών, το ξέσπασμα του προέδρου της Εταιρίας, καυγάς με τους εκπροσώπους των κομμάτων και ο Νίκος Περάκης να τραβάει τα πάντα στην κάμερά του.

Μιας και είπαμε Ιανός. Αν αναρωτιέται ο διευθυντής του καταστήματος τι απέγινε ο ακριβός αναπτήρας που κοσμούσε το γραφείο του, ας ρωτήσει τον Julian Temple. Τον έκλεψε στο τέλος μιας συνέντευξης το 2009…

Tο κακαριστό γέλιο του Ηλία Φραγκούλη που πάντα συνόδευε κάτι εξοργιστικό που συνέβαινε στην οθόνη – συνήθως σπλάτερ.

Την ίδια ημέρα της προβολής του φιλμ «Η μαμά και η πουτάνα» (4ωρο, ασπρόμαυρο του ’71) ήταν και η συναυλία των Rolling Stones στο ΟΑΚΑ. Μετά την προβολή, ο κυρ-Σωτήρης Τσακαλάκης πήρε τον Γιώργο Τζιώτζιο τηλέφωνο και του είπε «Γιώργο, έσκισε η πουτάνα, με το συμπάθιο». Η ατάκα έμεινε ιστορική.

Ατάκα γραμμένη στο πίσω μέρος ψηφοδελτίου για το Head On της Άννας Kόκκινος. «Ντροπιάζεις την Ελλάδα»!

Το Toy, που σιγά σιγά έγινε στέκι για πριν και μετά τις ταινίες. Η προβολή των slide show στον απέναντι τοίχο.

Toy story ΙΙ: Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ «Lemmy», Wes Orshoski, στο περσινό φεστιβάλ, αφού κατέβασε όλο το μπαρ και την έπεσε σε κάθε κορίτσι που πέρασε από το στενό, απειλούσε ότι δεν θα φύγει από την πόλη μας δύο ώρες πριν την πτήση του. Τελικά, τα κατάφερε…

Το πάρτι για «Το Κακό 2». Ή αλλιώς «η μέρα που η Καρύτση (της οποίας τα μπαρ συνεργάστηκαν εκείνο το βράδυ) γέμισε ζόμπι». Oι κομπάρσοι της ταινίας περιφέρονταν αιματοβαμμένοι στην πλατεία φορώντας t-shirt «ήμουν κι εγώ ζόμπι στο κακό».

Η προβολή του «Γιγαντιαίου Μουσακά». Το who is who της Αθήνας, επί της οθόνης αλλά και στην πλατεία. Η πρώτη εμφάνιση του Πάνου Κούτρα, με την ταινία που έγινε ακαριαία cult.

Η πραγματική γιγάντια «επίθεση μουσακά». Συνέβη στον Καναδό σκηνοθέτη Γκάρι Μπάιτελ, που αποφάσισε να γευτεί στην Πλάκα το παραδοσιακό ελληνικό πιάτο. Υπέστη τροφική δηλητηρίαση και οι άνθρωποι του φεστιβάλ τον βρήκαν να σφαδάζει ξαπλωμένος στο μπαρ του Αττικόν.

Ο απόλυτος πανικός που δημιούργησε ο Vincent Moon. Κατάφερε και μάζεψε 15 μπάντες της Αθήνας. Τους είχε όλους όρθιους για μια μέρα προκειμένου να κάνει ένα μονοπλάνο 50 λεπτών, το οποίο έθαψε στη συνέχεια γιατί δεν του άρεσε. Με μία ντουντούκα παρέσυρε όλους τους καλεσμένους σε ξέφρενους χορούς – ακόμα και στο πάρτι της τελετής λήξης.

Ο κοιμισμένος εθελοντής που μπέρδεψε τη Susan Lothar. Δεν ξύπνησε ποτέ για να την παραλάβει από το Ελ. Βεν. και η πρωταγωνίστρια της «Λευκής κορδέλας» αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει λέγοντας σε ταξί να την πάει σε κάποιο κεντρικό ξενοδοχείο. Μόνο που κατέληξε στο Hilton, αντί για το King George…

Ο ξένος προσκεκλημένος (δεν θυμόμαστε ποιος…), ο οποίος είχε πάει βόλτα με το συνοδό του - εθελοντή του Φεστιβάλ στην Αρχαία Αγορά, είδε ένα μάρμαρο που του έκανε το σχήμα και θέλησε να το χρησιμοποιήσει ως τουαλέτα! Χρειάστηκε πολλή προσπάθεια από τον εθελοντή του για να κρατηθεί.

Πόσους ξέρεις που έμειναν μέχρι τέλους στην προβολή της uncut version του Γουορχολικού «Chelsea Girls’» διάρκειας 6μισι ωρών το 2004;

Ο πανικός στην πρεμιέρα του «Volver» (από χαλασμένο προτζέκτορα – ευτυχώς που τελευταία στιγμή ο Πέδρο ακύρωσε την άφιξή του) στο Κολέγιο Αθηνών. Έκτοτε η πρεμιέρα του φεστιβάλ γίνεται στο Αττικόν.

Οι ατάκες του πανικού στο «Volver». Ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου να ωρύεται «αυτό είναι απαράδεκτο», ο Δημήτρης Παπαϊωάννου «κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό στον Αλμοδόβαρ» και ο Τζίμης Πανούσης να φωνάζει «να μου το θυμηθείτε, αυτό είναι δάκτυλος των Αμερικανών!».

Όχι πια «Q&A», μόνο δάκρυα. Η διερμηνέας του Φιλίπ Λαορέ που θα συντόνιζε τη συζήτηση μετά το «Welcome» του 2009, συγκινήθηκε τόσο πολύ με το φιλμ που στάθηκε αδύνατο να εκπληρώσει τα καθήκοντά της μετά τη λήξη της προβολής.

Ο τρελός κύριος Crispin Glover. Βρομόφατσα, κάρακτερ που παίζει στις ταινίες του David Lynch. Για το «Σινεμά στα όρια» είχε έρθει φέρνοντας την κόπια της ταινίας «Wild at heart» ο ίδιος, μέσα στη βαλίτσα του, και δεν άφηνε κανέναν να την αγγίξει όσο έμεινε στην Αθήνα.

Ο Crispin Glover στην Ακρόπολη. Ανέβηκε μία μέρα με δυνατή βροχή. Κεραυνός χτύπησε την τεράστια μαύρη ομπρέλα του (τα παιδιά του φεστιβάλ πάντως τον είχαν προειδοποιήσει…). Επέζησε και είναι μια χαρά.

Τα αγγλικά του Sion Sono. (Ο οποίος κέρδισε φέτος το βραβείο «Μαρτσέλο Μαστρογιάνι» στη Βενετία.) Ήξερε μόνο 2 λέξεις –penis και love– και τις συνδύαζε ως εξής: LOVE IS PENIS. Επισκέφθηκε την Αθήνα για το αφιέρωμα που του έκανε το φεστιβάλ και κάθε βράδυ γινόταν κουρούμπελο.

Η Αμερικανοκινέζα σύντροφος του Duncan Jones, γιου του David Bowie, που τον συνόδευε πρόπερσι στην πρεμιέρα του «Moon». Δεν υπάρχουν λόγια…

Η πρώτη και τελευταία bisexual τσόντα τρόμου που έχει γυριστεί ποτέ. Παίχτηκε στο queer αφιέρωμα το 2006 και την προλόγιζε ο Πάνος Κούτρας. Στην αίθουσα, πανικός. Ο ίδιος στη δήλωσή του προτρέπει τους καλεσμένους να πάνε στις τουαλέτες κατά τη διάρκεια της προβολής και να πηδηχτούν ελεύθερα.

Η ατάκα που ακουγόταν στην προβολή: «Άντε, να τελειώσει η ταινία, για να γεμίσουν τα gay bar».

«Ο μπαμπάς είναι μεγάλος χέστης». Η ατάκα που είπε η κόρη του μετρ του τρόμου Ντάριο Αρζέντο, για την ακύρωση του ερχομού του στο φεστιβάλ, τη χρονιά των μεγάλων σεισμών, επειδή φοβόταν.

10 χρόνια πριν. Οι Δίδυμοι Πύργοι πέφτουν μια μέρα πριν την έναρξη. Η πρεμιέρα γίνεται κανονικά. Το «Μπραζιλέρο» του Σωτήρη Γκορίτσα μάς κάνει να χαμογελάσουμε παρά το μουδιασμένο κλίμα.

Η μόνη φορά που το φεστιβάλ ακύρωσε την πρεμιέρα του ήταν όταν συνέπεσε με το μεγάλο σεισμό της Αθήνας το 1999.

Οι συνεντεύξεις Τύπου του φεστιβάλ. Το 1999, την ώρα της συνέντευξης, έγινε ο σεισμός. Το 2001, έπεσαν οι Πύργοι.

Οι digital εμπειρίες Conn-x της εβδομάδας

Έχεις smartphone; Αν ναι, δες στα παρακάτω σημεία ταινίες μικρού μήκους από τις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x! 15/9: “Sidewalk Wars”, Πεζόδρομος - Μπουρνάζι / “An Honest Day’s Work”, The Mall Athens - Μαρούσι. /// 16/9: “Once Upon a Time in America”, Athens Metro Hall - Άγ. Δημήτριος / “An Honest Day’s Work”, The Mall Athens - Μαρούσι. /// 17/9: “Once Upon a Time in America”, Athens Metro Hall - Άγ. Δημήτριος / “Sidewalk Wars”, The Mall Athens - Μαρούσι. /// 18/9: “Eso Te Pasa Por Barroco”, Μαρίνα Φλοίσβου / “Sidewalk Wars”, The

Mall Athens - Μαρούσι. /// 20/9: “White House”, The Mall Athens - Μαρούσι.