Έχεις βρει ωραιότατο, γρήγορο, τζάμπα wi fi. Έχεις χρόνο να φαν και οι κότες στη διάθεσή σου. Έχεις σκυλοβαρεθεί να σκρολάρεις στο timeline του facebook χωρίς να βρίσκεις κανένα ενδιαφέρον. Θέλεις να αδειάσεις το μυαλό σου, να μη σκέφτεσαι, να μην προβληματίζεσαι, βρε αδελφέ, ωχού πια! Δύο οι λύσεις: ή μπαίνεις στο τσατ με τους πιο ενδιαφέροντες και αστείους φεϊσμπουκικούς φίλους ή βλέπεις μια ωραιότατη ελληνική (επειδή τα αγγλικά σου είναι επιπέδου Τσίπρα σ’ το λέω) κωμωδία στο YouTube.
Τα πλεονεκτήματα: Καλύπτεις τα κενά σου σχετικά με την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή στην κατηγορία Κωμωδία των τελευταίων δεκαετιών. Μειονέκτημα: Εντάξει, η ανάλυση της εικόνας δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, αλλά άσε μας, ρε, που καλόμαθες στο HD! Μια ανάλαφρη ταινία είπαμε ότι θα δεις, όχι Αγγελόπουλο!
(Ξανα)είδαμε στο YouTube και συστήνουμε ανεπιφύλακτα με σειρά προτεραιότητας.
«Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη» του Σωτήρη Γκορίτσα. Ελληνική νοσοκομειακή παράνοια σε όλο της το μεγαλείο.
«Safe Sex» των Μιχάλη Ρέππα – Θανάση Παπαθανασίου. Μία ώρα και 35 λεπτά ξεκαρδιστικής κωμωδίας που μιλά περί έρωτος και άλλων δεινών. Όλα τα λεφτά, το τέλος με τον Πανούση σε ρόλο παιχνιδιάρη παπά.
Στο ίδιο κλίμα και από την ίδια ομάδα, αξίζει να δεις και τα «Αυστηρώς Κατάλληλο» και το «Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο».
«Τσίου» του Μάκη Παπαδημητράτου. Ο Τσίου, εντελώς τσίου, ψάχνει για τη δόση του μέσα στον Δεκαπενταύγουστο. Η Τζένη Θεωνά σε μεγάλα κέφια.
«Φτηνά τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη. Ένας καλοκαιρινός έρωτας στην άδεια Αθήνα, ένας εγκληματίας που θέλει να γίνει χορευτής, ένας Τσάκωνας θεός, μερικές από τις πιο έξυπνες ατάκες. Το τέλος της ταινίας σε βρίσκει να θέλεις να βγεις στους δρόμους και να ερωτευτείς επί τόπου, αλλά έχεις γελάσει κιόλας.
Straight story των Έφης Μουρική, Βλαδίμηρου Κυριακίδη. Αντιστροφή πραγματικότητας. Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, γίγαντας!
«Ας περιμένουν οι γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη. Ένα road movie γεμάτο άντρες και αντρικούς προβληματισμούς. Άλλωστε, οι γυναίκες απλώς… περιμένουν. Όχι ξεκαρδιστικό, αλλά must.
«Βαλκανιζατέρ» του Σωτήρη Γκορίτσα. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε, είναι όμως… γέλασε.
«Οι γενναίοι της Σαμοθράκης» του Σταμάτη Τσαρουχά. 1974, σε ένα τάγμα ανεπιθυμήτων στα σύνορα κοντά στη Βουλγαρία…
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
