Μπορεί μια ταινία να αλλάξει τον κόσμο; Ίσως όχι, αλλά το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «Φωτιά στη Θάλασσα» (Fuocoammare) του σκηνοθέτη, Τζιανφράνκο Ρόζι, έκανε ακόμα και τον Ιταλό πρωθυπουργό να δηλώσει ότι το Fuocoammare μπορεί να μεταστρέψει τη συζήτηση για το προσφυγικό.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης, καταπιάνεται με την προσφυγική κρίση την ώρα που συμβαίνει, σε ένα φιλμ που κατέκτησε τη Χρυσή Άρκτο του 66ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Έρχεται στην Αθήνα για την ελληνική πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ μετά από πρωτοβουλία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και τη StraDa Films.
Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στις 5 Απριλίου 2016 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης παρουσία του σκηνοθέτη, που θα παρουσιάσει την ταινία του, η οποία απέσπασε επίσης το Οικουμενικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και το Κινηματογραφικό Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας.
Για τις ανάγκες της ταινίας, μετακόμισε και πέρασε περίπου ένα χρόνο στη Λαμπεντούζα, όπου εστίασε στους μόνιμους κατοίκους και την καθημερινότητά τους, ενόσω εκατοντάδες άνθρωποι προσπαθούσαν να φτάσουν εκεί. «Ζώντας εκεί, συνειδητοποίησα ότι ο όρος “έκτακτη ανάγκη” είναι ανούσιος. Κάθε μέρα είναι μια έκτακτη ανάγκη. Κάθε μέρα κάτι συμβαίνει», αναφέρει στο σκηνοθετικό σημείωμά του ο Τζιανφράνκο Ρόζι.
Ενώ η αρχική ιδέα του Ιταλού δημιουργού, όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το νησί Λαμπεντούζα, ήταν να γυρίσει μια μικρού μήκους ταινία, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συμπτύξει έναν τόσο πολύπλευρο κόσμο σε λίγα μόνο λεπτά.
«Σε ό,τι με αφορά, και για καιρό, η Λαμπεντούζα δεν ήταν παρά ένας θόρυβος φωνών και εικόνων, παραγόμενος από τηλεοπτικά σποτ, και τίτλοι που σοκάρουν σχετικά με θανάτους, καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, εισβολών και λαϊκιστικών εξεγέρσεων. Ωστόσο, όταν πήγα στο νησί, ανακάλυψα ότι η αλήθεια βρίσκεται αρκετά μακριά από αυτό που αναπαράγουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι πολιτικοί και συνειδητοποίησα ότι θα ήταν αδύνατο να συμπτύξω ένα σύμπαν τόσο σύνθετο, όσο αυτό της Λαμπεντούζα, σε λίγα μόνο λεπτά. Η κατανόησή του απαιτούσε πλήρη και παρατεταμένη απορρόφηση», συμπληρώνει ο σκηνοθέτης.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, από την πρόεδρο της κριτική επιτροπής, Μέριλ Στριπ, ο Τζιανφράνκο Ρόζι το αφιέρωσε στους κατοίκους της Λαμπεντούζα και δήλωσε πως στο βάθος της σκέψης του βρίσκονται όλοι εκείνοι που δεν έφτασαν ποτέ στο νησί.
Το ντοκιμαντέρ βασίζεται στην ιστορία του 12χρονου Σαμουέλε, που ζει σε ένα νησί στη μέση της θάλασσας. Πηγαίνει στο σχολείο, του αρέσει να ρίχνει με τη σφεντόνα του και να κυνηγά. Προτιμά να παίζει στη γη, παρότι τα πάντα γύρω του αναφέρονται στη θάλασσα και στους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που επιχειρούν να τη διασχίσουν, για να φτάσουν στο νησί του. Αλλά το τελευταίο δεν είναι ένα οποιοδήποτε νησί· το όνομά του είναι Λαμπεντούζα και αποτελεί το πιο συμβολικό σύνορο της Ευρώπης, το οποίο διασχίζουν χιλιάδες άνθρωποι τα τελευταία είκοσι χρόνια, σε αναζήτηση ελευθερίας.
Η ταινία θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο στους Κινηματογράφους και η πρεμιέρα θα γίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης στις 5 Απριλίου.
Η είσοδος είναι ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων (διατίθεται για το κοινό το 1ο θεωρείο της Κεντρικής Σκηνής).
Απαραίτητη η κράτηση θέσης με email στο boxoffice@sgt.gr, δίνοντας τα στοιχεία: ονοματεπώνυμο, κινητό τηλέφωνο, αριθμός θέσεων (έως δύο).
Με ταινίες, πάρτι, παιχνίδια μυστηρίου, λέσχη ανάγνωσης καιγιόγκα ή μήπως με άριες και θέα στην Ακρόπολη; Την Κυριακή που έχει ολόγιομο φεγγάρι, στο ΚΠΙΣΝ και το Μουσείο Μαρία Κάλλας προτάσειςυπάρχουν (και δωρεάν)
29°
