Η ποίηση των σωμάτων, ο μυστικισμός του χορού, η δύναμη και η πλαστικότητα του κορμιού, η ρευστότητα και η χάρη, η μαγική τέχνη της Πίνα Μπάους ήταν δίχως αμφιβολία το γεγονός της μέρας, χτες στην Berlinale. Μπορεί το Pina, να έφερε την υπογραφή του Βιμ Βέντερς, όμως το εντυπωσιακό αυτό τρισδιάστατο ντοκιμαντέρ, ανήκε δίχως αμφιβολία ολοκληρωτικά στην σπουδαία χορογράφο. Τα μέλη της ομάδας της, εκτελούν επί της οθόνης, στην σκηνή, αλλά και al fresco μερικές από τις πιο διάσημες χορογραφίες της και παράλληλα μιλούν με λίγα αλλά ουσιαστικά λόγια, για την ζωή μαζί της, την τέχνη της και τον τρόπο της δουλειάς της. Παραδόξως ακόμη κι αν τα παραπάνω μοιάζουν λίγα, το φιλμ κατορθώνει να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα -ίσως όχι για την ζωή και το έργο της, αλλά σίγουρα-, για την σημασία της δουλειάς της και τον τρόπο μέσω αυτής που άλλαξε το σύγχρονο χορό.
3D ήταν και η καινούρια ταινία του Μισελ Οσελό, Les Contes des La Nuit, μια ακόμη “χειροποίητη”, “κεντημένη” ταινία κινουμένων σχεδίων γεμάτη καλειδοσκοπικές εικόνες και ιστορίες που δεν μπορείς να τους αντισταθείς. Δυο παιδιά σε ένα άδειο σινεμά γεννούν ιστορίες και τις παίζουν μπροστά στα μάτια μας, παραμύθια γεμάτα παιδική αθωότητα και, σκίτσα που θυμίζουν θέατρο σκιών φτιαγμένο από έναν αληθινό καλλιτέχνη. Όπως κάθε ταινία του Οσελό, κι αυτή μπορεί να απευθύνεται θεωρητικά σε παιδιά, όμως η αληθινή του θέση είναι εδώ, ανάμεσα στα φιλμ των μεγαλύτερων δημιουργών του πλανήτη.
Το Life in a Day του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντερίστα Κέβιν ΜακΝτόναλντ, είναι η πρώτη ταινία φτιαγμένη από το... youtube. Μια μέρα του περασμένου Ιούλη, χιλιάδες άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο τράβηξαν και έστειλαν στους παραγωγούς υλικό από την ζωή τους. Από τις 4500 χιλιάδες ώρες εικόνων που συγκεντρώθηκαν, ο ΜακΝτόναλντ και (κυρίως ο μοντέρ του) συνέθεσαν ένα φιλμ που απεικονίζει την ζωή στον πλανήτη γη, μια συγκεκριμένη στιγμή. Εντυπωσιακό σαν time capsule και κολοσσιαίο σαν κατόρθωμα, το φιλμ περιέχει σπουδαίες στιγμές, αλλά και άλλες που μοιάζουν μάλλον ήσσονος σημασίας. Άνισο αλλά πάντα ενδιαφέρον, το Life in a Day αποδεικνύει ότι ακόμη και κάτι τόσο άναρχο και ως επί το πλείστον γεμάτο εφήμερες και αδιάφορες εικόνες, όπως το youtube, μπορεί να χρησιμεύσει για να δημιουργηθεί κάτι ουσιώδες και σχεδόν σημαντικό.
Εκτός φεστιβάλ προβλήθηκε η καινούρια ταινία του του κατά πολλούς (δηλαδή όσους έχουν δει ποτέ έστω κι ένα φιλμ του), χειρότερου σκηνοθέτη του κόσμου Ούβε Μπολ, Auschwitz. Ο δημιουργός εκτρωμάτων όπως το BloodRayne ή το Return of The King, εν τούτοις δήλωσε ότι σκοπεύει να μηνύσει το φεστιβάλ Βερολίνου για άνιση μεταχείριση καθώς του ζητήθηκε να πληρώσει 125 ευρώ προκειμένου να θέσει την ταινία του προς έγκριση στους προγραμματιστές του φεστιβάλ. Ο Μπολ αρνήθηκε, ισχυριζόμενος ότι καμιά από τις ταινίες του διαγωνιστικού δεν χρειάστηκε να πληρώσει. Tο φεστιβάλ απαντά ότι οι ταινίες που προσκαλούνται απ ευθείας για κάποιο από τα τμήματά του όντως δεν χρειάζεται να πληρώσουν, αλλά ότι οποιοσδήποτε μπορεί να καταθέσει μια ταινία, αρκεί να πληρώσει τα 125 ευρώ. Στην πραγματικότητα, ακόμη κι αυτό το ποσό, μοιάζει πολύ μικρό για να υποχρεώσεις κάποιον να δει ένα φιλμ του Ούβε Μπολ. Πόσο μάλλον ένα φιλμ του Ουβε Μπολ για το ολοκαύτωμα...
Submarine ονομάζει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Βρετανός ηθοποιός Ντέιβιντ Αογιάντε, ένα εφευρετικό, τρυφερό και λιγάκι θλιμμένο coming of age φιλμ που είναι όλα όσα θα ήθελε αλλά δεν κατάφερε να πετύχει το Scott Pilgrim vs the World. Ο κόσμος του σχολείου, ο πρώτος έρωτας, η οικογενειακή ζωή και το σύμπαν που χτίζει στο μυαλό και την καρδιά του ένα νεαρό αγόρι, σκιαγραφούνται με χιούμορ, αλλά όχι ελαφρότητα και τόση εξυπνάδα που να μην διασχίζει τα όρια του εξυπνακίστικου σε ένα ντεμπούτο που έχει ήδη κερδίσει το μερίδιο επαίνων που του αναλογεί στην πατρίδα του και που ξεκινά από εδώ την κατάκτηση του υπόλοιπου πλανήτη.
Στο Βερολίνο και φέτος ο Τζέιμς Φράνκο παρ ότι τα καθήκοντά του ως παρουσιαστής της επικείμενης απονομής των όσκαρ δεν του επιτρέπουν πολλά ταξίδια αναψυχής. Όχι ο νεαρός σταρ δεν ήρθε εδώ με κάποια ταινία, αλλά για να εγκαινιάσει την πρώτη ατομική έκθεση του με φωτογραφίες, video art και installations που έχει τον τίτλο The Dangerous Book Four Boys. Ο Τζέιμς αρέσκεται να ποζάρει ως αληθινός αναγεννησιακός άνθρωπος και τα ενδιαφέροντά του αγγίζουν κάθε μορφή τέχνης από την ποίηση ως τις... 127 Ώρες. Εν τούτοις η καρδιά του βρίσκεται στην “σοβαρή τέχνη” όπως μπορεί να διαπιστώσει όποιος επισκεφθεί την έκθεση που διαρκεί ως τις 23 Απριλίου. Ανάμεσα στα εκθέματα, ένα χαριτωμένο βίντεο στο οποίο μιλά στην κάμερα για την τέχνη του να κάνεις ταινίες, φορώντας στη μύτη του ένα πλαστικό πέος. Ιδιοφυές!
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
20°
