Το Κάιρο δεν είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για να κάνεις ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ. Κυρίως γιατί η ίδια η πόλη είναι πολύ πιο cinematic από οτιδήποτε μπορείς να δεις στην οθόνη, θορυβώδης και χαοτική, γεμάτη αντιθέσεις, «χορταστική» σε βαθμό βαρυστομαχιάς. Ένα φεστιβάλ για να αντεπεξέλθει θα πρέπει να ανταγωνιστεί τον περιβάλλοντα χώρο με τα ίδια όπλα. Έτσι το Κάιρο επενδύει στα ονόματα και τη λάμψη των σταρ, που από το 1976 που έλαβε χώρα για πρώτη φόρα μέχρι σήμερα δίνουν σταθερό παρόν. Φέτος η Ζιλιέτ Μπινός και ο Ρίτσαρντ Γκιρ ήταν τα μεγαλύτερα ονόματα που εξαργύρωσαν τη λάμψη τους με μία (με το αζημίωτο, υποθέτουμε) επίσκεψη, μερικά ευχαριστήρια για τη θερμή υποδοχή των ντόπιων κι επιστροφή στη βάση τους με ένα τιμητικό βραβείο – φυσικά χρυσό και με πυραμίδα στην κορυφή! Κι επειδή οι σταρ από μόνοι τους δεν είναι αρκετοί, το φεστιβάλ προσθέτει κι άλλη λάμψη με εντυπωσιακά γκαλά γεμάτα πυροτεχνήματα και παραδοσιακές φορεσιές και μια τελετή έναρξης-υπερπαραγωγή που ξεχειλίζει Κλεοπάτρες και πυραμίδες που χορεύουν – κι όμως, μπορεί να γίνει!
Στα μάτια ενός δυτικού θεατή το θέαμα μπορεί να μοιάζει κιτς, αλλά σε μια χώρα που ακόμη και τα μπουκέτα λουλούδια πασπαλίζονται με γκλίτερ, η υπερβολή είναι απλά καθημερινή υπόθεση. Όσο για τις ίδιες τις ταινίες, εκεί το φεστιβάλ, ευτυχώς, τα πάει καλύτερα. Παίζοντας ένα σημαντικό ρόλο σε μια χώρα όπου το σινεμά έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες αλλά όπου οι θεατές επιμένουν παραδοσιακά... εμπορικά, φιλοδοξεί να οξύνει το αισθητήριο του κοινού του με ταινίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβρισκαν χώρο στις αίθουσες της πόλης. Με ένα αξιοπρόσεκτο διαγωνιστικό πρόγραμμα, όπου φέτος συμμετείχε και η Χρυσόσκονη της Μαργαρίτας Μαντά, με έμφαση στις ταινίες της μέσης ανατολής, με επιλογές από φιλμ που κάνουν αυτό τον καιρό το γύρο των φεστβάλ, με ένα ντόπιο διαγωνιστικό και ένα «απαραίτητο» τμήμα με «δυτικές» ταινίες για την Αίγυπτο, το πρόγραμμά του το έχει αναδείξει στο σημαντικότερο φεστιβάλ της περιοχής. Λίγο καλύτερη οργάνωση και κάμποση ακόμη τόλμη στις επιλογές του –όση τουλάχιστον η συντηρητική κοινωνία τού επιτρέπει– είναι αυτά που θα το κάνουν περισσότερο κινηματογραφικό και λιγότερο τουριστικό προορισμό...
Οι περιπέτειες του Σάμι: Το μυστικό πέρασμα Καλύτερο απ’ τα χελωνονιντζάκια
Το χρονικό της Νάρνια: Ο ταξιδιώτης της Αυγής 3D κατηχητικό
Σήμερα στις 18.30 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης διοργανώνει μια εκδήλωση στη μνήμη του Γιώργου Τζιώτζιου, που έφυγε πριν λίγους μήνες από τη ζωή. Διαβάστε δίπλα ένα παλιό (εξαιρετικό, όπως πάντα) κείμενό του.
-Δε σ’ αρέσουν οι άντρες; -Όχι ιδιαίτερα. -Δεν έχεις κι άδικο... (Πατέρας και κόρη στο “Attenberg”)
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
