Ένας πατέρας προσπαθεί να κερδίσει ξανά τη γυναίκα του, αναλαμβάνοντας την κηδεμονία των δύο κοριτσιών του, ενώ παλεύει την ίδια στιγμή με τις κρίσεις μανιοκατάθλιψης που τον βασανίζουν.
Βασισμένο στην οικογενειακή ιστορία της σκηνοθέτιδας Μάγια Φορμπς και στην παιδική της ηλικία στη δεκαετία του 70, το «Οικογενειακές ανισορροπίες» θέλει να είναι μία από εκείνες τις ταινίες που χωράνε μέσα τους «μια φέτα ζωής». Όχι ακριβώς κωμωδία, όχι ακριβώς δράμα, αστείο αλλά και συγκινητικό, θέλει να είναι κυρίως αληθινό. Δίνοντας στον Μαρκ Ράφαλο τον πρωταγωνιστικό ρόλο του προβληματικού μα κατά βάση καλού πατέρα, το φιλμ της Φορμπς κοιτάζει τον κόσμο των μεγάλων και τα προβλήματά του από την οπτική γωνία των παιδιών και θέλει να είναι μια χολιγουντιανή ταινία που να αφορά τους κανονικούς (αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιοι) ανθρώπους.
Η μαφία σκοτώνει μόνο το καλοκαίρι (La Mafia Uccide Solo d' Estate) / The Mafia Kills Only In The Summer
Ένα αγόρι στο Παλέρμο ερωτεύεται ένα κορίτσι, αλλά μεγαλώνοντας δεν μπορεί να ζήσει σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τη μαφία. Μετά από χρόνια θα γυρίσει και θα δοκιμάσει να κερδίσει και πάλι την καρδιά της.
Μια κωμωδία που μιλά για ένα θέμα απόλυτα σοβαρό, τον τρόπο που οι απλοί άνθρωποι επιτρέπουν στη μαφία να υφίσταται και να βαλιεύει, εθελοτυφλώντας, «Η μαφία σκοτώνει μόνο το καλοκαίρι» φιλοδοξεί να είναι αστεία στην επιφάνεια, αλλά ουσιαστική και σχεδόν πολιτική στην καρδιά της. Κινηματογραφικό ντεμπούτο ενός διάσημου κωμικού της τηλεόρασης, το φιλμ του Πιφ χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως μία από τις καλύτερες ταινίες για τη μαφία που έγινε εδώ και χρόνια, αλλά μοιάζει να λειτουργεί εξίσου καλά και σαν μια ρομαντική και μάλλον πικρή κωμωδία.
Μπερδέματα στο Broadway (She's Funny That Way) *1/2
Ένας σκηνοθέτης του broadway ερωτεύεται μια ηθοποιό που υπήρξε πόρνη στο παρελθόν και η σχέση τους θα είναι η αφορμή για μια σειρά από απρόοπτα μπλεξίματα...
Η ιδέα πίσω από τα «Μπερδέματα στο Broadway» θα ήθελε να ήταν μια γουντιαλενιή κωμωδία με μια πιο γερή δόση φάρσας και σλάπστικ, αλλά όλα μοιάζουν σαν κακή μίμηση μιας καλύτερης ταινίας που ένας άλλος σκηνοθέτης θα μπορούσε να είζε γυρίσει. Στις καλές του στιγμές θυμίζει κακόγουστη φάρσα, στις χειρότερες φέρνει στο νου θεατρικά του Σεφερλή και σε κάνει να νιώθεις άσχημα για τους καλούς ηθοποιούς που αναγκάζονται να παίζουν ρόλους που δεν έχουν ίχνος χιούμορ κι ενδιαφέροντος, και να εκφέρουν «αστεία» που ελάχιστες φορές σε κάνουν να γελάς.
Ένα ζευγάρι χωρίζει μετά από 15 χρόνια γάμου, αλλά το πρόβλημα είναι ποιος θα πάρει τα παιδιά. Μόνο που είναι αντίθετο από όπως θα περιμένατε.
Αν σε μια συνηθισμένη δραματική ταινία για ένα διαζύγιο το ζήτημα είναι ποιος θα έχει τελικά την κηδεμονία του παιδιού, σε μια κωμωδία για ένα χωρισμό, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Εδώ οι δυο ήρωες, πετυχημένοι επαγγελματίες, παίρνουν σχεδόν ταυτόχρονα μια προαγωγή που σημαίνει και μια νέα θέση στο εξωτερικό και αυτό σημαίνει πως η κηδεμονία θα είναι εμπόδιο. Και κάπως έτσι κάνουν τα πάντα ώστε τα τρία υπέροχα παιδιά τους να πάνε στον... άλλον. Γραμμένη από τους σεναριογάφους του «Για όλα φταίει τ’ όνομά σου!» Αλεξάντρ ντε Λα Πατελιέ και Ματιέ Ντελαπόρτ, η ταινία του Μαρτέν Μπουρμπουλόν ήταν μια από τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες της χρονιάς στη Γαλλία.
Ακόμη: Μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ανταμ Σάντλερ είναι πλέον με απόλυτη βεβαιότητα μια κακή ταινία και το «Pixels» του Κρις Κολόμπους δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Ο Σάντλερ υποδύεται ένα βετεράνο gamer παλιών arcade games που θα χρειαστεί να θυμηθεί την τέχνη του, όταν μια εξωγήινη απειλή θα πάρει την μορφή κλασικών video game χαρακτήρων όπως ο pac man ή ο Donkey Kong. >>> Στην «ιστορική» ρομαντική κομεντί του Τζούλιαν Τζάρολντ «Η πριγκίπισσα το 'σκασε» (A Royal Night Out) η μέλλουσα βασίλισσα Ελισάβετ αποφασίζει να το σκάσει από το παλάτι και να διασκεδάσει όπως και οι κοινοί θνητοί τη νύχτα της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Περιπέτειες κι ένα πρώτο ραντεβού τις περιμένουν σε αυτή την απίστευτη πριγκιπική νύχτα που μοιάζει με παραμύθι. >>> Ενας Ρώσος ποιητής ταξιδεύει στη δύση αναζητώντας τα ίχνη ενός σπουδαίου συνθέτη, αλλά νοσταλγεί τη γυναίκα του που άφησε πίσω, την πατρίδα, την ζωή που ήξερε στην «Νοσταλγία» (Nostalghia) του Αντρέι Ταρκόφσκι. Γυρισμένη το 1983, βραβευμένη στις Κάννες, βαθιά υπαρξιακή, σχεδόν υπνωτιστική η ταινία του σπουδαίου Ρώσου, ίσως δεν είναι η καλύτερη στην καριέρα του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί μια συγκλονιστική κινηματογραφική εμπειρία.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
