Η πρώτη ανατριχίλα

Σινεμά ίσον... Ανεξάντλητη η συζήτηση. Χιλιάδες τα ερωτηματικά. Γεννήθηκαν τη στιγμή που προβλήθηκε το πρώτο καρέ. Τότε. Ύστερα οι θεματικές προβλημάτισαν, οι τεχνικές εξελίχθηκαν, μα η συζήτηση παρέμεινε ατέρμονη. Όλα άλλαξαν και τίποτα δεν άλλαξε. Και σίγουρα μέσα σ’ αυτό το τίποτα, δεν άλλαξε η πρώτη ύλη του ανθρώπου. Εκείνη που πρωτοβλέπει μια ταινία. Που ανατριχιάζει. Συγκλονίζεται. Συγκινείται. Εκεί τελειώνουν οι συζητήσεις. Η σκυτάλη παραδίδεται στην πρώτη ύλη.  Αυτή τα ορίζει όλα. Και τη ζωή. Και εμάς. Όλα. Ναι, και το σινεμά. Την πρώτη ανατριχίλα.

Το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης λαμβάνει χώρα φέτος από τις 3 ως τις 10 Δεκεμβρίου. Ανάμεσα στα αφιερώματά του ξεχωρίζουν αυτό στο σύγχρονο Αραβικό Σινεμά, στη Σουσάνε Μπίερ, στον πρόσφατα βραβευμένο με χρυσό φοίνικα Απιτσατπόνγκ Ουερασεθακούλ και η «επιστροφή» ενός αγαπημένου τμήματος του φεστιβάλ, του «Ανοιχτοί Ορίζοντες».  

*Γράφει ο Δημήτρης Εϊπίδης , Διευθυντής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης