- CITY GUIDE
- PODCAST
-
13°
Σαν αυτοκριτική
O σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης ζωγραφίζει και κάνει την «αυτοκριτική» του για την A.V.
«Όταν ξεκίνησε το σινεμά της γενιάς μου, όλοι οι σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου νιώθαμε πως η απόλυτη ρήξη με τον παραδοσιακό εμπορικό κινηματογράφο έπρεπε να επεκταθεί και στους ηθοποιούς που τον υποστήριξαν. Τους γυρίσαμε την πλάτη. Πιστεύαμε πως ήταν φθαρμένοι, θεατρικοί, εξωτερικοί, μαθημένοι να υπηρετούν, ο καθένας με τη μανιέρα του, ρόλους κομμένους και ραμμένους πάνω στον «τύπο» που οι ίδιοι δημιούργησαν στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Έπαιζαν σχεδόν πάντα τον εαυτό τους. Οι θεατές ταύτιζαν τους ρόλους με τους ηθοποιούς. Δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν πως άλλο είναι ο ηθοποιός κι άλλο ο ρόλος που έπαιζε. Έτσι δημιουργήθηκε μια «τυπολογία χαρακτήρων» απόλυτα αναγνωρίσιμων που είχε την όψη, τη φωνή, την κίνηση του κάθε ηθοποιού που τον έπαιζε. Ο μεθυσμένος, ο μπούφος, ο λελές, ο ομοφυλόφιλος, ο βλάχος κ.λπ. Οι δικές μας επιλογές στράφηκαν σε σχετικά άγνωστους ηθοποιούς, σε ερασιτέχνες ή σε νέους που «δεν είχαν ακόμη προλάβει να φθαρούν»!
Επειδή στη δεκαετία του ’60 και στην αρχή του ’70 κυριαρχούσε η γλωσσική αναζήτηση του σινεμά –όχι μόνο στην Ευρώπη– προσπαθούσαμε κι εμείς να δημιουργήσουμε στις ταινίες μας μια γραφή πιο «κινηματογραφική», που στηριζόταν κυρίως στην κυριαρχία του σκηνοθέτη, την πλανοθεσία, την κίνηση της μηχανής, τους νεκρούς χρόνους. Η ερμηνεία του κάθε ρόλου από τους ηθοποιούς υποβαθμιζόταν, σχεδόν ήταν ανέκφραστη και τις πιο πολλές φορές σχηματική και στιλιζαρισμένη.
Παρά το γεγονός πως και μ’ αυτό τον τρόπο αναδείχτηκαν σημαντικοί σκηνοθέτες με πολύ καλές ταινίες, όλοι νιώθαμε πως υπήρχε κάποια αναιμία στην έκφραση που απομάκρυνε το κοινό και δημιουργούσε ένα κλίμα κάπως εγκεφαλικό. Σαν να απουσίαζε η ζωή. Με τα χρόνια άρχισαν σιγά-σιγά να παίζουν στις ταινίες μας οι άξιοι ηθοποιοί του παλαιότερου κινηματογράφου, όσοι βρίσκονταν ακόμη στη ζωή, αλλά και όσοι έπαιζαν στο εμπορικό θέατρο, ακόμη και στην τηλεόραση. Η προκατάληψη που είχαμε έσβησε. Οι πολλοί καλοί ηθοποιοί εύκολα προσαρμόζονταν στις απαιτήσεις του δικού μας κινηματογράφου ερμηνεύοντας συγκλονιστικούς ρόλους.
Το παραπάνω κείμενο ας θεωρηθεί ως προσωπική αυτοκριτική, σήμερα που τελείωσε η νέα μου ταινία. Το «Ταξίδι στη Μυτιλήνη», που παίζεται στο Αττικόν, δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί δίχως τη συμμετοχή ηθοποιών που υπηρέτησαν όλα τα είδη του θεάτρου και της τηλεόρασης. Σ’ αυτούς είναι αφιερωμένη η ταινία.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πρώτη του σκηνοθετική δουλειά μετά το «Star Wars: The Rise of Skywalker»
Έτοιμοι για νέα συνεργασία μετά το «Queer» ο Βρετανός σταρ και ο Ιταλός σκηνοθέτης
Για την ταινία «Hurricane»
Ο Ιταλικός Κινηματογράφος στην Ταινιοθήκη και ένα ντοκιμαντέρ αφηγηματικής αρχαιολογίας στο Ελευσίς
Οι συντελεστές της φιλόδοξης παραγωγής - Πρεμιέρα τον Ιούνιο του 2025
Σε μια θυελλώδη και αποφασιστική ερμηνεία, δεν διστάζει να τσαλακωθεί ολοκληρωτικά
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
Ασπρόμαυρο δράμα που εξιστορεί μια τρυφερή ερωτική ιστορία με πολιτικό στίγμα
Ύστερα από τον θρίαμβο της «Ευτυχίας», ο σκηνοθέτης επιχειρεί ένα ακόμη τολμηρό βήμα
O Τιμ Μίλαντ αναζητά (με όχημα μια σπάνια οικονομία) όλο το πλέγμα των συναισθηματικών δοκιμασιών και της υπόγειας έντασης που «πνίγει» τον ήρωα.
Όλα όσα είπαμε με την ηθοποιό για την ταινία «Ο Νόμος του Μέρφυ», την κωμωδία και τον κινηματογράφο
Ο κορυφαίος θεσμός της έβδομης τέχνης που αγαπούν μικροί και μεγάλοι
Οι πρόβες του «A spartan dream»
Από 28 Νοεμβρίου έως 1 Δεκεμβρίου 2024, με ελεύθερη είσοδο επιστρέφει το 8ο Φεστιβάλ για την Ισότητα και στον κινηματογράφο
Στην ταινία θα εμφανιστούν επίσης οι Κόλμαν Ντομίνγκο και Έμιλι Μπλαντ
Με επίκεντρο την αστυνομία του Λος Άντζελες - Οι πρώτες πληροφορίες
Η έβδομη τέχνη μπορεί να αποτυπώσει ακόμη και τα πιο σύνθετα ζητήματα
Σημαντική διάκριση για τους πρωταγωνιστές του πολυαναμενόμενου «The Brutalist»
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
Παίρνει τη σκυτάλη από τη δίχρονη παρουσία του Τζίμι Κίμελ
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.