Γνωρίζουμε την ελληνική ομάδα χορού των Special Olympics

Αγαπούν τους Latin χορούς. Ο Κώστας χορεύει Rumba, η Κατερίνα και ο Χρήστος αγαπούν το Paso Doble. Οι τρεις τους μαζί με 5 ακόμα νεαρούς χορευτές, αποτελούν την ομάδα χορού των Special Olympics Hellas. Προ λίγων μηνών μάλιστα ταξιδεψαν ως την Αυστρία, στους Παγκόσμιους αγώνες χορού των Special Olympics όπου κέρδισε τις εντυπώσεις της κριτικής επιτροπής και επέστρεψαν γεμάτοι εμπειρίες και χαμόγελα. Τους γνωρίσαμε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με αναπηρία και μας μιλούν για την αγαπημένη τους συνήθεια, τον χορό, με την βοήθεια της προπονήτριάς τους, Έλενα Καλίλλα.

Το μάθημα χορού όπως μαθαίνουμε περιλαμβάνει εκμάθηση χορογραφιών από διαφορετικά είδη χορού και πολλές ασκήσεις κινησιολογίας, σωματογνωσίας και τεχνικής. Με ποιους τρόπους όμως μαθαίνουν οι χορευτές να αγωνίζονται;

«Μέσα στην καραντίνα οι προπονήσεις ήταν δύσκολες και ελάχιστες για να μπορέσουν τα παιδιά να μάθουν τις χορογραφίες χωρίς άγχος. Μας βοήθησε το γεγονός ότι 4 χρόνια οι συγκεκριμένοι αθλητές χόρευαν μαζί μας στον σύλλογο Ιππόκαμπο ΑμεΑ και έτσι είχαν την εμπειρία της σκηνής και των αγώνων. Τα παιδιά ενθουσιάζονται μέσα από το χορό και εκφράζουν τα συναισθήματα τους. Ο χορός δεν δίνει την αίσθηση του ανταγωνίζομαι, κάτι που κάνει πιο εύκολη τη δουλειά μου γιατί η ένταση και το άγχος που προκαλούνται είναι δημιουργικά. Τους μαθαίνω μέσα από διάφορα είδη χορών να ακολουθούν μια ρουτίνα  κινήσεων με ροή και αρμονία. Μαθαίνουν επίσης την επαφή με παρτενέρ όπως και την  έκφραση μέσα από το σώμα και τη ψυχή τους. Όταν βρίσκομαι μαζί με τα παιδιά μου νιώθω γεμάτη. Έχω πάθος για αυτό που κάνω και με απογειώνει όταν τους βλέπω ανεξάρτητους πάνω στη σκηνή να εκφράζονται μέσα από κινήσεις που τους έχω δείξει.» Θα πει στην ATHENS VOICE η κα. Καλίλλα.

«Ήταν μεγάλη  μου χαρά που βρέθηκα  μαζί με του φίλους μου και τη δασκάλα μου στην Αυστρία. Ο χορός για μένα είναι διασκέδαση, συγκέντρωση και γυμναστική. Η δασκάλα που έχουμε, μας μαθαίνει χορό με διασκεδαστικό τρόπο. Γυρίσαμε από την Αυστρία γεμάτοι χαρά, ενέργεια  και όρεξη  να μάθουμε  και άλλους χορούς. Περήφανοι που πήραμε όμορφα μετάλλια και κρατήσαμε την Ελληνική σημαία.» Μας λέει με τη βοήθεια της μητέρας του ο Κυριάκος Φριλίγκος, 25χρονος χορευτής της Rumba.

H 19χρονη Μαλένα Μπούρα είναι συνοδός-χορεύτρθα Rumba. Όπως μας λέει ο διαγωνισμός ήταν μία από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής της. «Ξεκινώντας τον χορό σε ηλικία 2,5 ετών και βιώνοντας καθημερινά τόσα διαφορετικά συναισθήματα μέσα από αυτόν, μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, από την έκφραση του σώματος, σε συνδυασμό με την ελευθερία της κίνησης. Χορός λοιπόν για μένα είναι ελευθερία, η ελευθερία μου. Συμμετείχα σαν Unified Partner και είχα την ευκαιρία να ζήσω τον ενθουσιασμό, τη χαρά, το άγχος, τις ανησυχίες και τη συγκίνηση, όσο έντονα το έζησαν και τα παιδιά. Τις ημέρες που η ομάδα μας βρέθηκε στην Αυστρία, σε αυτό το διαγωνισμό, ήταν ημέρες συγκίνησης και υπερηφάνειας. Είμαι υπερήφανη και έτοιμη για τις επόμενες ευκαιρίες που θα έρθουν, για την ομάδα μας.»

«Μου αρέσει πολύ να χορεύω, νιώθω πολύ όμορφα. Ο αγώνας ήταν πολύ ωραία εμπειρία, ένιωσα σαν σταρ! Ταξίδεψα σε ένα μακρινό μέρος με την ομάδα μου και είδα διαφορετικά  και όμορφα μέρη. Νιώθω υπέροχα που πήρα μετάλλιο. Είμαι πολύ χαρούμενος κι ευτυχισμένος.» Είναι τα λόγια του 21χρονου Χρήστου Δακουτρού που διαγωνίστηκε χορεύοντας Paso Doble. Το χορευτικό του ταίρι η 25χρονη Κατερίνα Τουμπακάρη μας είπε πως έδειξε το μετάλλιο σε όλους τους γνωστούς της.

Συζητώντας με την κα. Καλίλλα συμφωνούμε πως παρόλο που γίνονται βήματα βελτίωσης στο κομμάτι της πρόσβασης των ΑμεΑ και της συμμετοχής τους σε διάφορες δραστηριότητες όπως αθλητικές και πολιτιστικές, το κομμάτι της εκπαίδευσης πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα πάσχει. «Στον εκπαιδευτικό και κοινωνικό τομέα έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για να φτάσουμε στο σημείο όλοι να έχουμε ίδιες ευκαιρίες και πρόσβαση παντού. Γνωρίζω πολλούς γονείς που παλεύουν καθημερινά για τα δικαιώματα των παιδιών τους και μιας αξιοπρεπούς ποιοτικής ζωής. Δεν μιλάω μόνο για προσβάσιμα πάρκα, πεζοδρόμια και παιδικές χαρές αλλά για σχολεία, παράλληλη στήριξη και κυρίως για ιατρική και ψυχολογική στήριξη των οικογενειών με άτομα με αναπηρία. Επίσης, το κύριο πρόβλημα του στιγματισμού στη χώρα μας είναι η άγνοια. Η γνώση μέσα από την εκπαίδευση είναι το κλειδί και είναι σημαντικό να ξεκινάει από μικρή ηλικία. Μόνο έτσι, θα μπορούμε να συνυπάρχουμε πιο εύκολα και με σεβασμό προς τους συνανθρώπους μας.»

Σε περίπτωση που κάποιος θέλει να βοηθήσει με κάποιο τρόπο την ομάδα μπορεί να γίνει εθελοντής ώστε να δημιουργηθούν μεικτές ομάδες και χορευτικά ζευγάρια. Δεν απαιτούνται γνώσεις χορού για όποιον το σκέφτεται ενώ η ένταξη είναι από τους πιο σημαντικούς στόχους της ομάδας. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.