Το Αγκίστρι του Πάνου Μεταξόπουλου

Η Κεκρυφάλεια κατά τους αρχαίους ή αλλιώς το «πράσινο νησί», όπως αποκαλείται το Αγκίστρι μας, με «αγκίστρωσε» και εμένα πριν πολλά χρόνια και έτσι απέκτησα το «χωριό» μου μιας και είμαι βέρος Αθηναίος. Θέλεις σε 50 λεπτά να βρεθείς σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον; Θέλεις να κολυμπήσεις σε καταγάλανα νερά; Θέλεις να είσαι «εσύ και ο Θεός», να ξεχάσεις τα πάντα, να «φορτώσεις μπαταρίες» και να έχεις από εδώ και πέρα το δικό σου προσωπικό παράδεισο που πάντα θα σε περιμένει; Το Αγκίστρι είναι το μέρος!

Παραλίες που όμοιές του δεν θα βρεις πουθενά. Η Χαλικιάδα και η Απόνησος, κι αν έχεις οικογένεια με παιδάκια η παραλία της Σκάλας (αμμουδιά, ρηχά νερά και πεντακάθαρα). Καταλύματα να κοιμηθείς για όλα τα βαλάντια, αλλά θα πρέπει να κάνεις την κράτησή σου καιρό πριν γιατί δυστυχώς δεν έχει όσα θα έπρεπε και «κινδυνεύεις» να κοιμηθείς στην παραλία – αν λες κίνδυνο την επιστροφή στα ανέμελά σου χρόνια. Το νησί για όλες τις ηλικίες, το νησί που αισθάνεσαι ασφαλής για τα παιδιά σου.

Το Αγκίστρι έχει τέσσερα μικρά χωριά κι αξίζουν όλα μια επίσκεψη, από τη Σκάλα και τους Μύλους μέχρι το Μετόχι ψηλά στο βουνό και τα Λιμενάρια. Το νησί είναι αρκετά μικρό και γυρίζεται εύκολα, σκέψου η μεγαλύτερη απόσταση είναι 7,5 χλμ. από Σκάλα προς Απόνησο. Αν δεν έχεις παιδιά να κουβαλάς την Άρτα και τα Γιάννενα, αυτοκίνητο δεν χρειάζεσαι. Νοικιάζεις ένα μηχανάκι ή ένα ποδήλατο –στην τελική παίρνεις το λεωφορείο ή ένα από τα δύο ταξί του νησιού– και κάνεις τις μετακινήσεις σου.

Για να φας βρίσκεις τα πάντα. Ξεχωρίζω το ταβερνάκι Νεκτάριος με τα ψαρικά πάνω στο κύμα στην Απόνησο, την ωραία κουζίνα της Αλκυόνης στη Σκληρή, σίγουρα τα μαγειρευτά του Τοξότη στη Σκάλα, αλλά και τον Τάσο στα Λιμενάρια. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν πολλές επιλογές, καλές και οικονομικές. Αν και μικρό, το νησί έχει σούπερ ντούπερ νυχτερινή ζωή, δες και μόνος σου στα Sunrise, A bar, Τabboo και Κάστρο – γι’ αυτούς που βράζει το αίμα τους!

Και κλείνοντας πρέπει να πω ότι στο πίσω μέρος του νησιού που είναι η Απόνησος, υπάρχει απέναντι ένα μικρό νησάκι, η Δορούσα, με ένα γραφικό εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στην κορυφή του βουνού. Αν θέλεις να πάρεις το έτερόν σου ήμισυ και να γίνετε... «ολόκληρο», χρειάζεται ήπια προς μέτρια και σε μερικά σημεία δύσκολη αναρρίχηση για την κορυφή μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Παίρνεις και τον πάτερ Λευτέρη, λίγους καλούς φίλους (αυτούς που αντέχουν!) και έφυγες να πετάξεις στον ουρανό. Εκεί το έκανα και εγώ, εκεί παντρεύτηκε ο «Νούλης» την «Μπουμπού» του και περάσανε αυτοί καλά και εσείς καλύτερα, αν έρθετε Αγκίστρι.

* Ο Πάνος Μεταξόπουλος είναι χορογράφος.

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό για το Αγκίστρι εδώ