Ο Θανάσης Ευθυμιάδης είναι ο μοναχός που πούλησε τη Φεράρι του

Σε μια παραλία που μοιάζει με ησυχαστήριο, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τη ζωή της πόλης, ένας άνθρωπος που μοιάζει με άγιο χτυπά εκστασιασμένος με τα χέρια και τα πόδια τον αέρα. Οι κινήσεις του είναι άμορφες, άρυθμες, δυναμικές. Η ώρα είναι επτά το πρωί. Δυο παρέες που έχουν έρθει για κάμπινγκ από βραδύς, ξυπνούν και τον κοιτούν δίχως μιλιά. Τον τραβούν βίντεο, γελούν σαρκαστικά, σατιρίζουν τις κινήσεις του. Ο άνθρωπος, βυθισμένος στον δυναμικό του διαλογισμό, αρχίζει να βγάζει κραυγές αγνοώντας την ύπαρξη κοινού. Λίγη ώρα αργότερα, η παραλία έχει επιστρέψει στην κανονικότητά της. Και όμως, ένας από αυτούς που χλεύαζαν τώρα σκέφτεται πιο έντονα από πριν. Κάτι δεν του πηγαίνει καλά. Θέλει να το ψάξει. 

Σε αυτόν τον τελευταίο άνθρωπο απευθύνεται ο Θανάσης Ευθυμιάδης με το Instagram προφίλ που άνοιξε πριν από δύο μήνες και έχει ήδη 23,9 χιλιάδες ακολούθους. Ο ηθοποιός που κάποτε μας μάθαινε «τι θα πει γλυκιά ζωή», αρκετά χρόνια αργότερα αποφάσισε να μας μάθει και κάτι άλλο: την αγάπη για την απλότητα και τη χαρά που πηγάζει από την ίδια την ύπαρξη. 

Το τελευταίο διάστημα, ένα βιντεάκι με τον ίδιο να χορεύει μόνος στη βροχή του Ιανού έγινε viral με θετικές και αρνητικές κριτικές. Το ίδιο και μια φωτογραφία που ανάρτησε παρακαλώντας του κυνηγούς να «μην ξεστολίζουν τον ουρανό». Η ιστορία του Θανάση Ευθυμιάδη θα μπορούσε να φιλοξενείται σε κάποιο bester seller μυθιστόρημα. Στο ερώτημα, ωστόσο, τι θέλει να πετύχει με όλο αυτό, ο Θανάσης εξηγεί ότι θέλει απλώς να δείξει πολλά διαφορετικά μονοπάτια ενός δρόμου που όλοι μπορούμε να ακολουθήσουμε. Αρκεί πρώτα, όπως μας λέει: «Να καθαρίσεις μέσα σου. Για να μπορείς να δεις με καθαρότητα και το έξω μετά».

Το γέλιο της «Γκουέρνικα» 

Δεν είναι μόνο ένα συμβάν ή ένα περιστατικό που τον οδήγησαν στον δρόμο προς τα μέσα. «Τα σημάδια υπήρχαν από πριν, απλώς εγώ δεν ήμουν έτοιμος να τα δω. Μόνο όταν νιώσουμε έτοιμοι ο καθένας στον χρόνο του να ακολουθήσει το μονοπάτι του -αν είμαστε από τους τυχερούς που θα έρθουμε σε αυτή τη ζωή να το βρούμε, γιατί μπορεί και να μην είμαστε και άρα να πρέπει να ξαναέρθουμε- μπορεί να συμβεί αυτό. Η ίδια θάλασσα είναι πάντα, ο ίδιος ήλιος». 

Σιγά-σιγά μέσα του είχαν αρχίσει να ωριμάζουν κάποιοι σπόροι που είχαν πέσει στα παιδικά του χρόνια. «Αυτοί οι σπόροι, ουσιαστικά, έπεσαν από τις σημαντικές γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή μου. Από τη γιαγιά μου μέχρι τη γυναίκα μου». 

Η μεγάλη αλλαγή του τοποθετείται 14 χρόνια πριν. Τη στιγμή που γνωρίζει τη γυναίκα του. «Ήταν πολύ σημαντική για μένα αυτή η γνωριμία γιατί μέχρι τότε οι σχέσεις μου με τις γυναίκες ήταν ένα αγκάθι». Με τα χέρια σχηματίζει μια μπάλα στο ύψος της καρδιάς. «Πριν από 15 χρόνια, την εποχή του μόντελινγκ και των σταρ Ελλάς, οι γυναίκες θεωρούσαν ότι αρκούσε απλά να είναι όμορφες, ότι δεν χρειαζόταν κάτι άλλο». Πριν τη γνωρίσει, υπήρξε και εκείνος με μια τέτοια σταρ. «Ήταν μεγάλο σοκ όταν κάποια στιγμή ενώ ήμασταν κάπου έξω με φίλους, ακούγεται η λέξη “Γκουέρνικα” και εκείνη ξεσπάει σε κάτι ασυγκράτητα γέλια. “Πού τη βρήκες αυτή την αστεία λέξη” μου είπε. 

Η γνωριμία με δύο από σημαντικές γυναίκες της ζωής του

Τη γυναίκα του: Λίγο καιρό αργότερα από εκείνο το συμβάν, γνωρίζει την Άννα Δημητρίεβιτς. «Η οποία ήταν μια πραγματικά πολύ όμορφη γυναίκα που έκανε διεθνή καριέρα σαν μοντέλο». Στην πρώτη τους κουβέντα, όταν η συζήτηση πήγε στην ομορφιά της εκείνη του έδωσε μια απάντηση που του άρεσε πάρα πολύ: «Μα εγώ δεν έχω κάνει τίποτα για την ομορφιά μου, αυτή είναι μια στολή που μου έκανε δώρο ο Θεός. Από εκεί και πέρα είναι το τι κάνουμε». Είχε μόλις βρει μια γυναίκα που σκέφτεται όπως εκείνος. Η πόρτα είχε ανοίξει, τα σημάδια είχαν φανεί. 

Και τη γιαγιά του: Η εσωτερική αναζήτηση ηθελημένα ή άθελα ξεκίνησε μέσα του από πολύ παλιά χάρη σε έναν «Άγιο άνθρωπο», όπως θα την αποκαλέσει πολλές φορές, την Πόντια γιαγιά του, τη γιαγιά Ποινή, που βγαίνει από το Δέσποινα. «Ήταν μια γυναίκα που έζησε μέχρι τα 100. Έζησε παγκοσμίους, εμφυλίους, διωγμούς, τα πάντα, αλλά έζησε και για να αγκαλιάσει εννιά παιδιά, 23 εγγόνια, 44 δισέγγονα και ένα τρισέγγονο. Το τρισέγγονο είναι ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ και αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος Νέων, ο Λευτέρης Λύρατζης. Αυτή η γυναίκα μια μέρα έπεσε για ύπνο και δεν ξαναξύπνησε ποτέ σε αυτόν τον κόσμο». 

Ψυχή, όπως ψέματα

«Οι προηγούμενες γενιές δεν χειρίζονταν σωστά τα παιδικά συναισθήματα για αυτό δεν έχω κανένα παράπονο από τους γονείς μου γιατί τα πρόσεξαν πολύ αυτά τα πράγματα. Όπου έβλεπαν ότι δεν θέλω κάτι δεν με πίεζαν, όπου έβλεπαν ότι κάτι το θέλω, όσο τρελό και αν ήταν, το στήριζαν όπως μπορούσαν». Θυμάται τους αγώνες motocross που έτρεχε, το κικμπόξινγκ που του άρεσε να παίζει, «δεν με περιόρισαν ποτέ».

Κάνει μια παύση για να τοποθετήσει τα ακροδάχτυλα πάνω στα γόνατά του. «Ξέρεις, μεγαλώνοντας, φοράμε κάποιες μάσκες. Μάσκες που ενοχλούν ένα παιδί όταν είναι μικρό αλλά που το μαθαίνουμε πώς να τις αντέχει και να τις διαχειρίζεται. Του λέμε “δεν πειράζει, πες και ένα ψέμα” και το κάνουμε σαν αυτό να είναι κάτι το φυσιολογικό, το συνηθισμένο. Το ίδιο γίνεται και με το μικρό κατσικάκι στο χωριό που στην αρχή παίζουμε μαζί του και μετά, το Πάσχα, το κάνουμε σούβλα».  

Οι καλοί, οι κακοί και ο άγριος σπόρος 

«Ο δάσκαλός μου στο Δημοτικό με έδερνε. Ακόμη και αυτός, όμως, πιστεύω ότι για κάποιο λόγο το έκανε. Τα μαθήματα της ζωής μου έδειξαν ότι όλοι οι άνθρωποι ήταν χρήσιμοι». 

Όταν μπήκε στη Δραματική Σχολή, είχε για δασκάλα τη Λυδία Κονιόρδου. «Η οποία είχε μόλις γυρίσει από ένα μεγάλο μακρύ ταξίδι στην Ινδία. Οι σπόροι που έφερε μαζί της από εκείνο το ταξίδι μπήκαν μέσα μου». Οι γέροντες στο Άγιο Όρος είχαν μερικούς ακόμη σπόρους να προσφέρουν. «Έπειτα, είναι οι σπόροι που έβαλε ο δάσκαλος της γιόγκα, ο δάσκαλος του τάι τσι. Αυτό προσπαθώ να δείξω μέσα από το Instagram, την πολυμορφία, μήπως και κάτι από όλα αυτά κάνει σε κάποιον ένα κλικ και πει “ας κάνω ένα διαλογισμό να δω πώς είναι” ή “ας χορέψω στη βροχή” ή “ας μαζέψω το φαγητό μόνος μου με τα χέρια μου”».

Χορός, όπως χλεύη

«Μην προσπαθείτε να δώσετε πολλές εξηγήσεις σε αυτούς που αμφισβητούν και χλευάζουν, δεν είναι η ώρα τους. Μην πηγαίνεις με το ζόρι, όπως έμαθα ότι έκανε μια νεο-vegan συνάδελφός μου -που είναι μόλις ένα χρόνο vegan- και πήγε με βιντεάκια που σφάζουν ζώα να τα δείχνει σε ανθρώπους ενώ έτρωγαν κρέας. Είναι λάθος τακτική αυτή, τον διώχνεις τον άλλο, δεν τον κερδίζεις». 

Για τον Θανάση υπάρχει ένα 30% των ανθρώπων που «βλέπουν τη ζωή απλά, όπως εμείς, που μας λένε εναλλακτικούς παρότι είμαστε φυσιολογικοί. Υπάρχει ένα άλλο 30% που είναι στην αντίπερα όχθη που έχουν τη νοοτροπία του “ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας”. Αυτές οι δύο άκρες δεν θα συναντηθούν ποτέ, δεν είναι ώρα τους». 

2,5 μήνες πριν, ένα διαφορετικό Instagram προφίλ γεννιέται

«Έπαιξε ρόλο και ότι έγινε και μια δολοφονία του θεάτρου από την πολιτεία με πρόσχημα τον κορωνοϊό. Επειδή το θέατρο είναι ένα μέσο έκφρασης και αυτό ενοχλεί. Βρέθηκα λοιπόν να θέλω κάπως να εκφράσω αυτό που έχω μέσα μου. Ήθελα να δημιουργήσω και έτσι αποφάσισα πριν από δυόμισι μήνες να κάνω ένα Instagram όπως το θέλω εγώ». 

Πολλοί φίλοι τον καλούν για να τον ρωτήσουν «γιατροσόφια» και ασκήσεις όταν πονάει η κοιλιά τους, ή νιώθουν άσχημα για τον οποιονδήποτε λόγο. «Νόμιζα ότι είμαι ο τρελός του χωριού αλλά όλο το χωριό τρελοί είναι. Βλέπω κόσμο να μου μιλά και να συμφωνεί μαζί μου. Πριν από δέκα χρόνια θα ήταν αδιανόητο να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Δεν είμαστε μια μικρή κάστα πια. Είμαστε αυτοί που αντιπροσωπεύουμε την αγάπη για τη ζωή. Δεν είναι δυνατόν να ζούμε σε αυτόν τον παράδεισο που λέγεται Ελλάδα και να είμαστε πρώτοι στην παχυσαρκία μετά την Αμερική παγκοσμίως. Πρέπει να ψαχτούμε λίγο για τα αίτια».

Ένα ντοκιμαντέρ που προτείνει: «Ο δάσκαλός μου, το χταπόδι» στο Netflix.

Φιλία, όπως φόβος 

Η πανδημία και κυρίως η κρίση που αυτή κουβαλά, είναι για εκείνον άλλη μια δοκιμασία κατά την οποία ο καθένας μας καλείται να δει το πώς ζούσε, μια ευκαιρία. «Όλοι με μακροχρόνια σχέδια, λες και ο Θεός τούς έχει υπογράψει κάποιο συμβόλαιο. Αυτή η κατάσταση μας βάζει να σκεφτούμε ότι τίποτα δεν υπάρχει δεδομένο για το αύριο γιατί αύριο μπορεί η δουλειά σου να κλείσει. Οπότε κοίτα να χαρείς το σήμερα. Έλα στο εδώ και τώρα και άσε τα μακρινά σχέδια». 

Ένα προσωπικό μάθημα από την κρίση που έφυγε: «Δεκέμβριο του 2009 με τις τρέχουσες οικονομικές καταστάσεις πήρα δάνειο για να αγοράσω σπίτι. Την αμέσως επόμενη χρονιά με έπιασε η οικονομική κρίση. Εκεί ακριβώς κατάλαβα ότι πρόκειται για μια σπουδαία δοκιμασία και ότι “ευχαριστώ που ήρθε η οικονομική κρίση”, “ευχαριστώ που έπρεπε να επιλέξω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου”. 

Μια ελεγεία για αυτήν που ήρθε: «Αντίστοιχα, ευχαριστώ και την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα για να αποδείξω εάν είμαι πράγματι ελεύθερος όπως νομίζω ή όχι. Όλοι οι άνθρωποι που λένε ότι πιστεύουν στο Θεό, αλήθεια, γιατί φοβούνται; Κανένας δεν πέθανε πριν την ώρα του. Όσο διασπείρεται ο φόβος, υλοποιείται. Όσο διασπείρεται η χαρά, υλοποιείται. Ο καθένας μας ας αποφασίσει μόνος του τι θέλει να υλοποιήσει στη ζωή του. Να μην αφήνει άλλους να αποφασίζουν για αυτόν. Είναι πολύ ωραίο το μάθημα που συμβαίνει τώρα».

Μάθημα, όπως μάσκες που φορούν τα παιδιά στο σχολείο

Το σχολείο της μεγάλης κόρης του έχει ξεκινήσει κατάληψη. «Δεν έχω να σκεφτώ λοιπόν τέτοια προβλήματα, τα παιδιά πήραν μόνα τους την κατάσταση στα χέρια τους». Με πραότητα, θα εξηγήσει ότι «είναι και ευθύνη των καθηγητών αλλά και της οικογένειας η εξέλιξη των παιδιών. Ίσως αξίζει να σκεφτούμε ότι αυτήν τη στιγμή είναι η φάση κατά την οποία αναπτύσσονται τα όργανα των παιδιών, όπως οι πνεύμονές τους. Από την άλλη μεριά σέβομαι την επιθυμία του άλλου να προσέξει με αυτόν τον τρόπο». 

Παύση. Και μια ερώτηση: «Και αν πραγματικά υπάρχει η πανδημία, τότε γιατί ανοίγουν τα σχολεία; Τι οξύμωρο είναι αυτό».

Επιλογή, όπως εμβόλιο

«Είμαι εναντίον των υποχρεωτικών μέτρων. Όποιος θέλει να εμβολιαστεί, να εμβολιαστεί, όποιος δεν θέλει να εμβολιαστεί να μην εμβολιαστεί. Όπως γίνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες». 

Παρουσία, όπως παιδιά στο διαδίκτυο

«Η συμφωνία ήταν ότι τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ, όταν θα μπουν στο Γυμνάσιο. Πριν δεν το χρειάστηκαν ποτέ. Μέχρι τώρα δεν έχουν λογαριασμό στα social media. Βλέπω όμως ότι τώρα παίζει πολύ το Tik Tok, αν θέλουν να μπουν να κάνουν μια χορογραφία που τους αρέσει πολύ ο χορός, δεν θα τους πω τίποτα. Εγώ προτείνω, δεν επιβάλλω». 

Παύση και χαμόγελο. «Μεγάλωσα και τις δύο κόρες μου όντας παρόν σε όλη τους τη ζωή. Ήμουν παρόν στη γέννα τους. Ήταν αυτό που είχα προσευχηθεί στη ζωή μου, το ρουφούσα κάθε μέρα. Ό,τι ήταν να τους δείξω, τους το έδειξα. Τώρα προχωράμε στο δρόμο και είναι αυτές μπροστά και εγώ πίσω». 

Θεραπεία, όπως θέατρο κλειστό

«Για μένα το χτύπημα δεν είναι μόνο αυτό που μειώνουν τις θέσεις, αλλά ότι φοβίζουν τον κόσμο πάρα πολύ. Επίσης αν ένας άνθρωπος είναι στη δουλειά του οχτώ ώρες με τη μάσκα θα πάει να τη βάλει άλλες δύο για να πάει στο θέατρο; Απωθούν με έμμεσους τρόπους τον κόσμο από το θέατρο. Αν χρησιμοποιηθούν σωστά τα social media, μπορείς να είσαι χρήσιμος και μέσα από αυτά ως καλλιτέχνης». 

Μια σκέψη για τις online παραστάσεις: «Είναι σαν να μου λες έκανες έρωτα από την κάμερα». 

Απλότητα, όπως απομόνωση

Κάθε φορά που μιλάει, η φωνή του τρέχει ατάραχη στο παρόν εκτός από την στιγμή που έρχεται η συζήτηση στους περιορισμούς. Εκεί λυγίζει. «Έχουν απομονώσει τους ηλικιωμένους ανθρώπους από τα εγγόνια τους. Τους ρώτησαν αυτούς τους ανθρώπους αν θέλουν να ζήσουν μακριά από τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους; Γιατί δεν ρωτάς τον άλλο αν θέλει να ζήσει σε ένα αποστειρωμένο σπίτι μόνος του ενώ δεν ξέρουμε αν θα ζει αύριο; Σεβαστή η απόφαση της κάθε οικογένειας». 

Καθαρισμός, όπως κρεατοφαγία 

«Άμα κάνεις έναν καθαρισμό εντέρου, σου είναι πολύ δύσκολο να φας κρέας ασυνείδητα. Εγώ προσωπικά δεν τρώω κάτι που δεν έχω την ψυχική και σωματική δύναμη να το σφάξω κοιτώντας το στα μάτια, να το γδάρω, να το τεμαχίσω, να το ψήσω και να το φάω. Όποιος την έχει και μπορεί να το κάνει, μαγκιά του. Να το κάνει συνειδητά, ευχαριστώντας το ζώο που θυσιάστηκε για να φας. Ευχαριστώντας που μπορείς και τρως, ευχαριστώντας που έχεις και τρως. Απλές κινήσεις μπορούν να κάνουν έναν κανιβαλισμό να γίνεται ευχαριστία». 

Ο βιγκανισμός που δεν τον αφορά: «Εγώ δεν στοχεύω σε αυτούς τους ανθρώπους που ακολουθούν τον βιγκανισμό από μόδα επειδή το κάνουν οι πολλοί ή το Χόλιγουντ, γιατί δεν θα αντέξουν. Για να καταλάβουν οι άλλοι ότι άλλαξες πρέπει να τους αντιμετωπίσεις με μια ευγένεια. Δεν σημαίνει ότι άλλαξες επειδή δεν τρως κρέας.

Στοχεύω σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Σε αυτούς που κάτι στον τρόπο που ζουν τους τρώει και λένε “δεν μπορεί, ρε παιδί μου, να είναι αυτό το πράγμα ζωή να ξυπνάω να βγάζω λεφτά να τρέχω να μη βλέπω τους φίλους μου”».

Η χρυσή τηλεόραση που πέταξε

«Από το 2011 και μετά αρνούμαι οτιδήποτε τηλεοπτικό μου προτείνεται με απίστευτες οικονομικές επιπτώσεις στη ζωή μου αλλά και με υπέροχες δόσεις αγάπης. Ενσυνείδητα αποφάσισα να δώσω στα παιδιά μου για κληρονομιά όχι τσιμέντα και ντουβάρια αλλά στιγμές αγάπης. Έχω ζήσει τα χρυσά χρόνια της τηλεόρασης και τώρα, οι συνθήκες εργασίας εκεί, για μένα είναι ακατάλληλες». Παύση. «Δεν μου λείπει τίποτα από το παρελθόν, τα χόρτασα όλα, οτιδήποτε ονειρεύτηκα». 

Πέρσι, έκανε ένα μεγάλο καθαρισμό μιας και «τα 52 είναι μια πολύ σημαντική ηλικία για τους Ιθαγενείς της Αμερικής. Αποφάσισα να πετάξω και να καθαρίσω ντουλάπες, πράγματα κτλ. Όταν έφτασα στις φωτογραφίες και τα δημοσιεύματα, πέταξα το 99% από αυτά. Ένιωσα τόσο ανάλαφρος και είπα ότι τώρα που έκανα χώρο στις αναμνήσεις μου, τώρα θα έρθουν καινούργιες εμπειρίες και πράγματα». 

Μια συμβουλή (Game of Thrones approved): «Κουβαλάμε ένα δράκο μέσα μας. Πολλοί προσπαθούν να τον σκοτώσουν. Εγώ, τον έκανα φίλο και τώρα δουλεύει για μένα».

Χαρά όπως χάπια 

«Από την ώρα που άρχισα αυτόν τον τρόπο ζωής δεν έχω πάρει ούτε μισό χάπι. Τελείωσα με τα χάπια ούτε παυσίπονα ούτε τίποτα. Το πρώτο όφελος είναι ακριβώς ότι δεν είσαι εξαρτημένος από χάπια. Το δεύτερο όφελος είναι η ενέργεια που έχω. Είμαι 53 ετών και είμαι έτσι». Δείχνει τον εαυτό του με ικανοποίηση και αποδοχή. Ύστερα, χαμογελά. 

ΥΓ: Κάποτε, πίσω στον 18ο αιώνα, ο Σαρλ Ρομπέρ Ρισέ, βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσιολογίας, είπε: «Η Μεταφυσική δεν είναι ακόμα επίσημα αναγνωρισμένη επιστήμη. Όμως πρόκειται να γίνει. Στο Εδιμβούργο κατάφερα να αποδείξω μπροστά σε εκατό φυσιολόγους ότι οι πέντε αισθήσεις μας δεν είναι το μόνο μέσο για την απόκτηση γνώσεων και ότι κομμάτι της πραγματικότητας φτάνει στην αντίληψή μας με άλλους τρόπους. Αυτοί που ειρωνεύονται τη Μεταφυσική σαν μια απόκρυφη επιστήμη θα νιώσουν την ίδια ντροπή με αυτούς που ειρωνεύονταν τη χημεία με το δικαιολογητικό ότι η αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου ήταν χίμαιρα».