Το swing της Αθήνας δεν είναι μόδα, είναι τρόπος ζωής

Βράδυ Σαββάτου, χειμωνιάτικο, μετά από ροκ συναυλία στον Κεραμεικό και τα αφτιά ακόμα να βουίζουν από το μπάσο και τις κραυγές του υπόλοιπου κοινού. Η αδρεναλίνη που έχει περισσέψει σε ζεσταίνει καλύτερα από το παλτό που φοράς, και η νύχτα φαντάζει πολύ νέα για να λήξει με την επιστροφή στο σπίτι. Έτσι ξεκινάς να περπατάς προς αναζήτηση της επόμενης περιπέτειας, παρατηρώντας όλους τους γοητευτικούς τρόπους με τους οποίους η Αθήνα ζωντανεύει τα βράδια. Άλλοι κρατούν κουτιά με φαγητό που μοσχοβολάει και κανονίζουν σε ποιο σταθμό του μετρό θα βρεθούν με τους υπόλοιπους. Φίλες πηγαίνουν βόλτα αγκαζέ, στηρίζοντας η μία την άλλη πάνω σε δυσκολοφόρετα τακούνια. Καλλιτέχνες του δρόμου στήνουν μελωδίες με κιθάρες και ακορντεόν, ενώ δίπλα τους άλλοι απλώνουν χρωματιστά σπρέι πάνω σε γκρίζους τοίχους. Φτάνεις στο Θησείο και ακούς έναν γνώριμο σκοπό να πηγάζει από κλειστές πόρτες, με την συνοδεία χειροκροτημάτων και ιαχών:

When I was a kid about half past three, my ma said "son, come here to me"

Το συγκεκριμένο swing πάρτι έχει εισιτήριο. Το μαθαίνεις όταν βλέπεις την ξανθιά κοπέλα με τον κότσο και τη vintage φούστα να στέκεται στην είσοδο, κρατώντας ένα κουτί με λευκά χαρτάκια και ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο dance floor.

«Άκου να δεις πώς έχουν τα πράγματα» της λες. «Δεν ξέρω καθόλου αν μέσα είναι κάποιος γνωστός μου. Σε πειράζει να μπω, να ρίξω μία ματιά και αν αποφασίσω να μείνω, να έρθω να σε πληρώσω; Το υπόσχομαι πως θα γυρίσω γρήγορα».

Πριν εκείνη προλάβει να εξηγήσει γιατί αυτό το σχέδιο δεν θα πιάσει, έχεις δει τέσσερις διαφορετικούς φίλους σου να σε χαιρετάνε με ενθουσιασμό, ενώ η μπάντα ξεκινάει να παίζει το Down in Mexico. Πληρώνεις.

Το swing και η Αθήνα είναι ένας δεσμός που κρατάει χρόνια, γεννημένος από ανάγκη για αυτοσχέδια καλοπέραση και ριζωμένος στον τρόπο ζωής χιλιάδων ακολούθων. Δεν χρειάζεται πλέον να αποδείξει πως έχει έρθει για να μείνει. Εναρμονίζεται πλήρως με τον παλμό της πόλης και εξαπλώνεται σε κάθε μουσική γωνιά της, προσφέροντας νότες αισιοδοξίας ακόμα και τις πιο σκοτεινές εποχές.

Five, six... Five, six, seven, eight

Πώς λοιπόν έγινε η αρχή; Πότε ακριβώς χορεύτηκαν τα πρώτα triple steps στην Ελλάδα και ποιοι ήταν εκείνοι οι θαρραλέοι που κατευθύνθηκαν μόνοι τους στο ξύλινο παρκέ; Η ιστορία φαίνεται να ξεκινάει με ένα ποδήλατο και τη Θεσσαλονίκη.

Ο Ελβετός Michael Widmer ταξίδευε την Ευρώπη με ένα σακίδιο στον ώμο και όταν βρέθηκε να κάνει πετάλι στους δρόμους της συμπρωτεύουσας, μαγεύτηκε τόσο από την ατμόσφαιρα της πόλης που τελικά αποφάσισε να μείνει. Ξεκίνησε μόνος να χορεύει στους ρυθμούς της Ella Fitzgerald και του Count Basie, προσκαλώντας όποιον ήθελε να συμμετέχει στην ευχάριστη τρέλα του. Ήταν αρκετοί.

Έτσι, με τη συνεργασία του Αλέξανδρου Μαρίνη και της Μαρίας Τσιτρούδη, το 2006 ιδρύθηκε το Lindy Hop Greece, η πρώτη swing κοινότητα της χώρας μας.

Τα νέα ταξίδεψαν στην Αθήνα λίγο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2008, λίγους μήνες μετά το πρώτο Lindy Hop Swing Party στην Ελλάδα, στο καφέ Santé στη Θεσσαλονίκη. Δώδεκα χρόνια αργότερα, οι σχολές που διδάσκουν τους συγκεκριμένους χορούς είναι δεκάδες και πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Τα πάρτι και τα φεστιβάλ δίνουν και παίρνουν. Οι μουσικές του '30 και του '40 ακούγονται στους δρόμους του '20 και η Αθήνα χορεύει αδιάκοπα.

Lindy Hop εναντίον Boogie Woogie

Ίσως προκαλέσει κάποια έκπληξη στον νέο χορευτή το ότι από τη στιγμή που ξεκινήσει μαθήματα swing, θα σταματήσει να ακούει την λέξη «swing». Και αυτό διότι το swing δεν είναι ένα είδος χορού από μόνο του, αλλά κάτι σαν μία τζαζ «ομπρέλα» κάτω από την οποία βρίσκονται διάφορες χορευτικές υποκατηγορίες, με πιο δημοφιλείς το Lindy Hop και το Boogie Woogie. Και τα δύο βρίσκουν τις ρίζες τους στο Harlem της Νέας Υόρκης του 1930, όταν η τζαζ μουσική γνωρίζει το απόγειο της δόξας της και η ψυχαγωγία της εποχής τρυπώνει σε κλαμπ όπως το Roseland, το Apollo Theatre, το Cotton Club και το Savoy Ballroom. Θρυλικοί μουσικοί όπως ο Duke Ellington και o Cab Calloway δίνουν τον ρυθμό με την υποστήριξη της μπάντας τους και οι ταλαντούχοι, ορεξάτοι dancers της εποχής ιδρώνουν στο παρκέ κάνοντας εντυπωσιακές φιγούρες μέχρι τις πρωινές ώρες. Ανάμεσά τους και ο Frankie Manning, «πατέρας» του Lindy Hop, για τον οποίο σίγουρα θα ακούσεις αρκετές ιστορίες από τους έλληνες δασκάλους όποιας σχολής και αν επιλέξεις.

Το Lindy συμπεριλαμβάνει διαφορετικά στιλ τζαζ χορευτικών, με βασικά το tap, το breakaway και το Charleston και μετριέται σε οχτώ χρόνους. Από ανοιχτή θέση, το ζευγάρι ενώνεται κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, ενώ από κλειστή οι δυο τους μοιάζουν σαν να αγκαλιάζονται.

Στο Boogie Woogie τα πράγματα γίνονται λίγο πιο σέξι. Το tempo ανεβαίνει, τα σώματα έρχονται πιο κοντά, από τα ηχεία ακούγεται ο Elvis και οι χρόνοι εδώ είναι έξι. Η ατμόσφαιρα ξαφνικά μυρίζει μπριγιαντίνη και το πάρτι φουντώνει.

Θα βρεις φανατικούς οπαδούς του lindy και άλλους τόσους του boogie σε όλες σου τις επαφές με την κοινότητα. Μόνο ο καιρός θα δείξει ποια κατηγορία θα επιλέξεις εσύ.

I owe my soul to the company store

Τι κοινό μπορεί να έχει όμως ένας κάτοικος της Αθήνας του 2020 με κάποιον Lindy Hopper στο Χάρλεμ του '30; Μάλλον την ανάγκη διαφυγής. Tώρα, όπως και τότε, η τζαζ μουσική και οι χορογραφίες της ανθίζουν πάνω στα βράχια μιας οικονομικής ύφεσης, η οποία αφήνει τους νέους στην αναζήτηση διασκέδασης χωρίς πολλά λεφτά. Μέσα στο σκοτάδι των καθημερινών αδιεξόδων, η έκφραση και η εκτόνωση που προσφέρει το swing είναι λυτρωτικά αντίδοτα με ελάχιστο αντάλλαγμα. Τα δίδακτρα μαθημάτων στις περισσότερες σχολές φτάνουν τα 20 μέχρι 30 ευρώ τον μήνα, ενώ στην πλειοψηφία τους, τα πάρτι σε μαγαζιά δεν χρειάζονται είσοδο, παρα μόνο ό,τι πληρώσεις για τα ποτά σου. Αν παίζει κάποια live μπάντα, τότε το εισιτήριό σου είναι γύρω στα 5 ευρώ, ποσό συνήθως αντιμετωπίσιμο.

Κάπως έτσι οι βραδιές σου στην Αθήνα καταλήγουν να μετατρέπονται σε γιορτές και να σε κρατούν έξω μέχρι το πρωί, απομακρύνοντας τους δαίμονες της πραγματικότητας και χαρίζοντας σου μία γλυκιά, ξενυχτισμένη κούραση. Χωρίς να έχεις μεθύσει. Χωρίς να έχεις καταξοδευτεί. Απλά επειδή έχεις χορέψει.

Just direct your feet to the sunny side of the street

Φυσικά, η ομορφιά του σύγχρονου swing δεν βρίσκεται μόνο στα βήματα ή τα μουσικά του κομμάτια. Τρέφεται από την τέχνη του χορού, αλλά την ξεπερνάει. Διασκορπίζεται σε μικρά, αόρατα θρύψαλα και γεμίζει την ατμόσφαιρα με εθιστική ενέργεια. Την εντοπίζεις στα σαββατιάτικα μαθήματα, όταν περνάς μία ώρα δοκιμάζοντας νέες φιγούρες και τέσσερις γελώντας με τους συγχορευτές σου σε κάποιο κοντινό καφέ. Την αγγίζεις στις ραφές του νέου σου φορέματος (αγορασμένο από κάποιο βιντατζάδικο του κέντρου), το οποίο φουσκώνει θεαματικά με κάθε σου στροφή. Και την αισθάνεσαι στους χτύπους της καρδιάς σου, όταν ο αγαπημένος σου καβαλιέρος πλησιάζει με μία ερώτηση στο βλέμμα. Σαν μία μηχανή του χρόνου να σε μεταφέρει πίσω σε πιο ρομαντικές εποχές αθωότητας (τις οποίες δεν έζησες), ενώ ταυτόχρονα το παρόν ποτέ δεν έχει υπάρξει πιο ενδιαφέρον.

Το swing είναι γλώσσα. Aντικαθιστά τα αγγλικά, τα ισπανικά, τα τούρκικα με rock steps και tuck turns και ενώνει όσους το αγαπούν με μοναδικούς τρόπους. Αν είσαι χορευτής, μπορείς να ταξιδέψεις ολόκληρο τον κόσμο από φεστιβάλ σε φεστιβάλ, χωρίς να έχεις ποτέ έννοια πού θα κοιμηθείς τη νύχτα. Πρώτον γιατί σίγουρα κάποιος με παρόμοιο πάθος θα βρεθεί να σε φιλοξενήσει. Δεύτερον γιατί θα είσαι απασχολημένος σε κάποιο ξύλινο παρκέ και ο ύπνος δεν θα σε απασχολεί.

Το swing είναι μόδα (όχι trend). Σου δίνει τον δημιουργικό χώρο να εκφράσεις όλες τις ενδυματολογικές σου ανησυχίες, χωρίς ποτέ να σε κρίνει για αυτές. Σε κάθε πάρτι θα συναντήσεις ντάμες με μακριές φούστες, φουρό και κόκκινο κραγιόν να χορεύουν μαζί με καβαλιέρους που φοράνε τζιν και T-Shirt. Mερικοί προτιμούν παπιγιόν και τιράντες, ενώ κάποιοι άλλοι εμφανίζονται στο μπαρ με φόρμες γυμναστηρίου. Ο μόνος κανόνας είναι να είσαι άνετος. Από εκεί και πέρα το αφήνουμε πάνω σου.

Το swing είναι έρωτας. Ή φιλία. Ξεκινάει από τα διστακτικά «χορεύουμε;» και συνεχίζει με τα «τι θα κάνεις μετά από εδώ;». Ακούγεται στο κλικ της κάμερας πριν από κάθε χορευτική σέλφι και σιγοτραγουδάει στο λεωφορείο της επιστροφής, μετά το πάρτι. Σε σπρώχνει ελαφριά αλλά αποφασιστικά όταν ντρέπεσαι να μπεις μόνος σου σε ένα μπαρ, διώχνοντας τους ενδοιασμούς σου. Και φυσικά, η μαγεία του δεν είναι ορατή από τρίτους, εκτός και αν τελικά υποκύψουν και εκείνοι στο ξόρκι.

Μαγαζιά της Αθήνας για να χορέψεις swing
Blue Fox
Polis Art Cafe
Λουκούμι
Ορφέας
Public Cafe
Λουκούμι
Όμικρον 2
Gazi View
Tiki Bar

Σχολές της Αθήνας που μπορείς να μάθεις swing
Jump n Jive
Athens Lindy Hop
Rhythm Hoppers
Athens Swing Cats
Hirollers Boogie
Athens Boogie
Rolling Foxes
Steam Rollers
Swing That Thing
Athens Authentic Jazz Dance