Ο Τάσος Ξιάρχος δεν είναι απλά ο χορογράφος του GNTM

Για εκείνους που ξέρουν το κέντρο της Αθήνας σαν την παλάμη του χεριού τους ήταν κάτι παραπάνω από εύκολο να αναγνωρίσουν ότι το τρέιλερ του φετινού GNTM γυρίστηκε στην οδό Πρωτογένους στου Ψυρρή, έναν δρόμο που έχει χαρακτηριστεί μέχρι και «Porto Bello της Αθήνας» λόγω των πολλών βιντατζάδικων που φιλοξενεί, αλλά και μερικών από τα πιο hype bar της πόλης. Η Πρωτογένους μοιάζει να ανήκει περισσότερο στον Τάσο Ξιάρχο, παρά στους κριτές του δημοφιλούς ριάλιτι που στήθηκαν κάποιο πρωινό του καλοκαιριού που μας πέρασε στη μέση του δρόμου με αυστηρό ύφος.

Bleached μαλλιά και φρύδια, tattoo στο πρόσωπό - με τον αριθμό 92 στην δεξιά γνάθο να ξεχωρίζει και να σηματοδοτεί την χρονολογία γέννησής του - septum, δαχτυλίδια και μία ολόσωμη βελούδινη φόρμα, συμπληρώνουν τη σύγχρονη εικόνα του Τάσου που έγινε γνωστός ως «ο χορογράφος του GNTM» περπατώντας πάνω σε pleasers (ψηλά τακούνια για pole dancing). Μετά την προβολή του επεισοδίου το τηλέφωνό του άρχισε να χτυπά ασταμάτητα. Σχεδόν όλες οι εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης τον ήθελαν για λίγα λεπτά στον αέρα, ωστόσο εκείνος επέλεξε να πάει σε δύο, εκείνη της Ελεονόρας Μελέτη στην οποία και μίλησε για πολύ προσωπικά και ευαίσθητα θέματα, όπως τη σχέση του με τον αλκοολικό πατέρα του και την σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε στην ηλικία των 5 ετών και στου Γιώργου Λιάγκα «μόνο και μόνο για τον κράξει».

Ο Τάσος ξεκίνησε να χορεύει με πάθος στα 16 του χρόνια και πήρε την πρώτη του δουλειά όταν ήταν ακόμη ανήλικος. Σήμερα, στα 27 του, είναι ο δημιουργός πίσω από μερικές από τις πιο viral χορογραφίες, με κορυφαία μάλλον εκείνη για το τραγούδι «Μάντισσα» της Μαρίνας Σάττι που έγινε το φαινόμενο του ελληνικού YouTube με πάνω από 5 εκατομμύρια views μέσα σε λίγες μόνο μέρες από την ανάρτησή του. Είναι επίσης και ο χορογράφος του Sin Boy και πιστεύει ότι ένα μέρος του viral του «Mama?» οφείλεται σε ένα challenge που έκαναν με την Κόνι Μεταξά (η κόρη του Λευτέρη Πανταζή) στο Instagram, αντιγράφοντας την πλέον πασίγνωστη κίνηση του ράπερ με το τιμόνι.

Τάσο, μετά τη συμμετοχή σου σε ένα επεισόδιο του GNTM, βρέθηκες στην εκπομπή της Ελεονόρας Μελέτη όπου και αποφάσισες να μιλήσεις ανοιχτά για πολύ προσωπικά θέματα. Πώς το έκανες αυτό με τόση ευκολία;
Είμαι ένας άνθρωπος που μιλά πολύ ανοιχτά ακόμα και σε άτομα που δε γνωρίζει. Μιλάω για πολλά πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή μου ακόμα σε κάποιον που γνωρίζω για μία ώρα γιατί μου αρέσει πάρα πολύ και βοηθάω πολύ κόσμο πολύ συχνά. Επειδή διδάσκω χορό και συναναστρέφομαι πολλά παιδιά που είναι μέσα στα κόμπλεξ, τους ψυχαναγκασμούς και τα οικονομικά προβλήματα, μιλάω ανοιχτά για να τους κάνω να νιώθουν ελεύθερα. Δεν είμαι ένας τραγουδιστής, ένα ακόμα δημόσιο πρόσωπο, κάνω τέχνη και ακόμα πριν γίνει το μπαμ με την εμφάνισή μου στο GNTM με ακολουθούσε 40 χιλιάδες κόσμος στο Instagram. Συχνά λάμβανα πολλά μηνύματα στήριξης, ή άλλα όπου με ρωτούσαν πώς έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα μέσα από τις δυσκολίες, γιατί θέλουν κι αυτοί και έδινα συμβουλές. Κατάλαβα ότι δίνω δύναμη κι ότι αν μιλήσω ανοιχτά ίσως δώσω ένα push σε ανθρώπους που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις. Έτσι κι έγινε. Όντως δέχομαι πολλά μηνύματα από ανθρώπους που ζουν παρόμοια, αλλά και πολύ χειρότερα πράγματα και όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά τώρα και με ρωτάνε τι θα τους πρότεινα να κάνουν. Έχω σκεφτεί να φτιάξω στο άμεσο μέλλον έναν λογαριασμό αποκλειστικά για αυτό τον σκοπό και να δίνω συμβουλές σε ανθρώπους για το πώς ξεπέρασα την κατάσταση.

Πώς αποφάσισες να πας στην εκπομπή του Λιάγκα, που έχει επιτεθεί πολλές φορές σε άτομα που πρεσβεύουν το διαφορετικό;
Μα για αυτό πήγα, αν δεις το βίντεο, του είπα: «Μπράβο σου πάντως, για έναν άνθρωπο που δεν υποστηρίζει το διαφορετικό να κάνει ένα βήμα μπροστά, έστω και με τακούνια». Ακριβώς για αυτό επέλεξα να πάω, μου είχαν προτείνει και στο Μουτσινά να πάω και σε κάτι άλλα πρωινά που δε θυμάμαι τώρα τα ονόματα, τα μπερδεύω κιόλας και επέλεξα να πάω στον Λιάγκα μόνο και μόνο για να τον κράξω γιατί είναι γελοίος.

Ξεκίνησες να χορεύεις σε σχετικά μεγάλη ηλικία και πλέον εκτός από επιτυχημένος χορογράφος διδάσκεις κιόλας. Με τι είδος χορού άρχισες;
Έκανα hip hop και latin, αλλά έβλεπα ότι αυτά που διδάσκονταν ήταν πολύ βασικά πράγματα, τα οποία ήταν και λάθος τις περισσότερες φορές και έτσι ψάχτηκα μόνος μου και έφτασα ένα βήμα παραπέρα. Έριξα πολλή δουλειά και επένδυσα χρόνο, έκανα σεμινάρια στο εξωτερικό, κάτι δύσκολο οικονομικά για μένα, αλλά μαζευόμασταν με φίλους και πηγαίναμε σε κοντινούς προορισμούς όπως π.χ. στην Ιταλία, μαζεύαμε χρήματα όλη τη χρονιά για να πάμε 5 μέρες κάπου να μάθουμε πράγματα. Στη σχολή που διδάσκω κάνω σεμιναριακά μαθήματα, δηλαδή δύσκολα μαθήματα 1μισης ώρας. Αν δω κάποιο ταλέντο το παίρνω σε δουλειές, έτσι διαλέγω τους χορευτές μου. Έχω μαθητές όλων των ηλικιών. Στην Ελλάδα το πάμε πολύ με την ηλικία, για μένα αυτό απαγορεύεται, το ταλέντο δεν έχει ηλικία.

Με ποιους Έλληνες καλλιτέχνες έχεις συνεργαστεί;
Έχω χορέψει για όλους τους Έλληνες καλλιτέχνες, πραγματικά όλους και έχω χορογραφήσει την Τάμτα, λίγο τη Φουρέιρα, τον Sin Boy, τη Μαρίνα Σάττι, τη Στικούδη, τη Demy, την Josephine, τον Μηδενιστή και άλλους πολλούς.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να κυνηγήσεις μία καριέρα στο εξωτερικό;
Ναι και έχω και τις επαφές μου, αλλά νιώθω ότι δεν πρέπει να φύγω από εδώ γιατί βοηθάω πάρα πολύ κόσμο και, αν φύγω, θα βαλτώσει το κομμάτι του χορού στην Ελλάδα. Ίσως να φύγω σε μία πιο μεγάλη ηλικία που θα είμαι κι εγώ πιο σίγουρος. Πάει πολύ καλά αυτή τη στιγμή το πράγμα εδώ για να το αφήσω. 

Τι είναι το πιο challenging για σένα όταν στήνεις μία χορογραφία;
Να σκεφτώ τι είναι ιδανικό στα μάτια του κόσμου. Το να θες να κάνεις μία δύσκολη, «wow» χορογραφία είναι κάτι άλλο, το να κάνεις κάτι που να επικοινωνεί με τον κόσμο είναι πολύ δύσκολο, οπότε σκέφτομαι απλά λιτά, αλλά μοναδικά.

Θα αναλάμβανες να χορογραφήσεις αποστολή της Eurovision αν σου το πρότειναν;
Μου το έχουν προτείνει ήδη δύο φορές αλλά προέκυψε μια ασυνεννοησία, ένα κλίμα λίγο «όποιος επιβιώσει θα το κάνει» και πραγματικά δεν έχω όρεξη να τσακώνομαι. Θα το ήθελα πάρα πολύ ωστόσο. Έχω έναν δυο καλλιτέχνες στο μυαλό μου που αξίζει να πάνε. Αν τύχει να είναι αυτοί, θα το έκανα. 

Πώς ήταν η εμπειρία σου στο GNTM;
Τη μέρα που πήγαινα τράκαρα με το αμάξι και χτύπησα το κεφάλι μου στο παρμπρίζ. Το τζάμι έσπασε και το κεφάλι μου δεν έπαθε τίποτα. Σκεφτόμουν να πάρω να το ακυρώσω αλλά το είδα σαν σημάδι, σαν δοκιμασία. Ήμουν λίγο ζαλισμένος είχε και πολύ ζέστη για αυτό φορούσα τα γυαλιά. Μου είχαν ζητήσει να ντυθώ λίγο πιο aggressive για να μην είναι feminine η παρουσία μου, κάτι που ούτε εγώ ήθελα, οπότε έβαλα μια ολόσωμη φόρμα κάτι πολύ ζεστό δυστυχώς. Είπα ότι θα κοιτάξω –επειδή η εικόνα μου είναι παράξενη– να έχω σοβαρό και μεστό λόγο, με σωστή χροιά φωνής, σωστή στάση σώματος, να είμαι ένα public figure που έχει να πει κάτι σημαντικό και έχει έρθει από κάπου, όχι κάποιος που τον βρήκαμε και τον πετάξαμε εκεί μέσα. Ήθελα να πάω και να με θυμούνται.

Μπορεί για εμάς εδώ που καθόμαστε τίποτα να μην είναι «παράξενο» στην εικόνα σου, αλλά έχεις νιώσει ο κόσμος της τηλεόρασης να σε αντιμετωπίζει σαν εξωτικό πουλί;
Δεν με ενδιαφέρει τι σκέφτεται ο καθένας. Αν καθόμουν να σκεφτώ τι θέλει ο καθένας από μένα και πώς με αντιμετωπίζει δε θα ήμουν συγκεντρωμένος στον στόχο μου. Τον γνωρίζω καλά τον κόσμο της τηλεόρασης και της showbiz. Ήμουν χορογράφος στο So You Think You Can Dance, έχω κάνει 80 video clip, ξέρω τι υπάρχει πίσω από το poker face αυτών των ανθρώπων. 

Πιστεύεις ότι όντως εκπομπές σαν το GNTM προωθούν έννοιες όπως το diversity;
Το diversity υπήρχε και θα εξακολουθεί να υπάρχει. Το ότι τώρα βρήκαμε international λέξεις όπως «diversity» και «bullying» για να ακούγονται εμπορικά, για μένα είναι αστείο. Δεν προωθούν τη διαφορετικότητα, όχι. Μάρκετινγκ είναι όλα. Διαφορετικότητα υπήρχε πάντα και μάλιστα στο παρελθόν πολύ πιο έντονα. Υπήρχαν πιο έντονες φυσιογνωμίες στην ελληνική τηλεόραση που τώρα δεν υπάρχουν.

Εντοπίζεις καθόλου αυτό που λέγεται συχνά, ότι υπάρχει μία συντηρητικοποίηση, ότι γυρίζουμε προς τα πίσω;
Υπάρχει συντηρητικοποίηση, γιατί υπάρχει περισσότερη έκθεση – άρα περισσότερη επίθεση. Κάποτε έβλεπες μια gay περσόνα μία φορά την εβδομάδα σε ένα reality να κάνει το στιλίστα, τώρα βλέπεις μία τέτοια περσόνα καθημερινά στο Instagram. Κάποιοι δεν το αντέχουν αυτό, για αυτό και η λογοκρισία είναι περισσότερη. Νιώθω ότι παλιά, για να ολοκληρωθεί ένας κύκλος πραγμάτων, χρειαζόταν περισσότερο διάστημα. Τώρα αυτός ο κύκλος, ακόμα και όταν μιλάμε για stardom, μπορεί να κλείσει ακόμα και σε μία μέρα.