Το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας πραγματοποιείται από τις 19 έως τις 28 Ιουλίου 2019 έχοντας ένα πλούσιο πρόγραμμα με θεματική τον Χρόνο.
Με διεθνείς προσωπικότητες, όπως ο Akram Khan, σημαντικούς έλληνες ερμηνευτές, πολλά διαφορετικά είδη σύγχρονου χορού και πλούσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, η κορυφαία συνάντηση δημιουργών του σύγχρονου χορού στη χώρα μας, πραγματοποιείται από τις 19 έως τις 28 Ιουλίου 2019.
Το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας έχει ως θεματική τον Χρόνο και συμπυκνώνει σε ένα δεκαήμερο τα μεγάλα ονόματα του σύγχρονου χορού και τις νέες καλλιτεχνικές εκφράσεις, δημιουργώντας μια μεγάλη γιορτή για τους χορευτές, τους επισκέπτες και τους κατοίκους της Καλαμάτας!
Στα 25 χρόνια συνεχούς παρουσίας του στα διεθνή χορευτικά δρώμενα, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας έχει φιλοξενήσει συνολικά 113 διεθνείς ομάδες χορού (εκ των οποίων 84 σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα), 53 ελληνικές, επτά παραγωγές και έξι συμπαραγωγές, 43 πολυήμερα σεμινάρια χορού και εργαστήρια με καταξιωμένους ξένους χορευτές, χορογράφους και δασκάλους του χορού, masterclasses, διαλέξεις, καθώς και 90 παράλληλες εκδηλώσεις (μουσική, θέατρο, εικαστικά, φωτογραφία, κινηματογράφος). Στο διάστημα αυτό, το Φεστιβάλ κατάφερε να καθιερωθεί ως ο μακροβιότερος στη χώρα μας θεσμός με αποκλειστικό προσανατολισμό στο σύγχρονο χορό και με διεθνή ακτινοβολία, αναδεικνύοντας ομάδες και καλλιτέχνες από την παγκόσμια σκηνή του σύγχρονου χορού που γράφουν αυτή τη στιγμή την ιστορία του.
Στο φετινό, 25ο Φεστιβάλ, δεκαεπτά ξένοι δημιουργοί, εκ των οποίων οι εννέα εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σημαντικοί Έλληνες ερμηνευτές, μεγάλοι δάσκαλοι του χορού, παραστάσεις χορού που συνδυάζουν διαφορετικά είδη –από σύγχρονα ακροβατικά μέχρι hip hop και kathak– και ένα εντατικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, καθιστούν την Καλαμάτα διεθνές σημείο αναφοράς του σύγχρονου χορού για το δεκαήμερο 19-28 Ιουλίου.
Οι ξένοι δημιουργοί που δίνουν φέτος το καλοκαίρι ραντεβού στην Καλαμάτα προέρχονται από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, την Ισπανία, τις Φιλιππίνες, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, το Μεξικό, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Ιταλία.
Ξεχωρίζουν, επίσης, η ομάδα χιπ χοπ Cie Accrorap (Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της La Rochelle / CCN de la Rochelle) του Kader Attou, που ανοίγει το Φεστιβάλ με το παγκοσμίου φήμης έργο The Roots, ο Josef Nadj, που θα συμμετέχει και φέτος με παράσταση αλλά και έκθεση φωτογραφίας, η ομάδα kabinet k, η ομάδα Le Galactik Ensemble, η Joy Alpuerto Ritter και η Lali Ayguadé, που θα παρουσιάσουν παραστάσεις τους εντός και εκτός θεάτρου και θα διδάξουν στα επαγγελματικά σεμινάρια, ο Link Berthomieux και οι τρεις ελληνικές συμμετοχές, η ομάδα κι όμΩς κινείται, η Κατερίνα Ανδρέου και το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha των Άρη Παπαδόπουλου και Μάρθας Πασακοπούλου.
Ειδικότερα, το πρόγραμμα του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας περιλαμβάνει:
Έντεκα παραγωγές στο Μέγαρο Χορού εκ των οποίων τέσσερις στην Κεντρική Σκηνή, έξι στο Στούντιο και μία σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στα παρασκήνια της Κεντρικής Σκηνής.
Δώδεκα υπαίθριες παραστάσεις χορού στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας, με ελεύθερη είσοδο, και μία υπαίθρια παράσταση στην Costa Navarino, καθώς και καθημερινή προβολή όλων των υπαίθριων παραστάσεων την επόμενη μέρα στην Costa Navarino.
Έκθεση φωτογραφίας του Josef Nadj στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού.
Προβολή ντοκιμαντέρ για την Louise Lecavalier στο προαύλιο του Μεγάρου Χορού με ελεύθερη είσοδο.
Δύο προβολές ταινιών του Béla Tarr
Μουσική βραδιά στο προαύλιο του Μεγάρου Χορού με ελεύθερη είσοδο, σε συνδιοργάνωση με το Φεστιβάλ «Διεθνείς Μουσικές Ημέρες Καλαμάτας», που διοργανώνει το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας.
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τέσσερα επαγγελματικά σεμινάρια, μία διάλεξη ανοιχτή σε όλο το κοινό, ένα εργαστήρι για παιδιά, ένα εργαστήρι για ενήλικες άνω των πενήντα ετών και ένα σεμινάριο για ΑμεΑ.
Παράσταση του εργαστηρίου για παιδιά ως εναρκτήρια δράση του Φεστιβάλ και παράσταση του σεμιναρίου για ΑμεΑ την ημέρα λήξης του Φεστιβάλ.
Βασικός στόχος της Λίντας Καπετανέα παραμένει και φέτος η δημιουργία ενός Φεστιβάλ ανοιχτού στη διεθνή κοινότητα, σε όλες τις ηλικίες, στις τέχνες και στις συνεργασίες με άλλους φορείς, αλλά και ένα Φεστιβάλ αφιερωμένο στην εκπαίδευση και την έρευνα, υποστηρικτικό και δοτικό στους δημιουργούς, ικανό να εμπνεύσει το κοινό σε ηθικό και φιλοσοφικό επίπεδο. Επίσης, σταθερή επιδίωξή της είναι το Φεστιβάλ να μην αντιμετωπίζεται ως μια σειρά από μεμονωμένες παραστάσεις αλλά ως μια ενιαία παράσταση-εκδήλωση, μια μεγάλη γιορτή, με αρχή, μέση και τέλος, για κάθε κάτοικο και επισκέπτη της Καλαμάτας.
Με αφορμή την επέτειο των 25 χρόνων, το θέμα της φετινής διοργάνωσης είναι ο Χρόνος και η επίδρασή του στο καλλιτεχνικό έργο και στο ανθρώπινο σώμα. Με αυτή την αφετηρία, η Λίντα Καπετανέα σχεδίασε ένα πρόγραμμα που πραγματεύεται επιμέρους θέματα, όπως ο χρόνος και η σχέση του με τη διαμόρφωση προσωπικής, κοινωνικής, ιστορικής ταυτότητας, ο χρόνος και ο ρόλος του στην αφήγηση ιστοριών, ο χρόνος στο σώμα του χορευτή, η διάρκεια του καλλιτεχνικού έργου και η αντοχή του στον χρόνο, ο χρόνος και η σχέση του με τη μνήμη, ο χρόνος και η σχέση του με καθημερινά ή άλλα τελετουργικά, η επιστροφή στις ρίζες, τα μοιραία και μη αναστρέψιμα γεγονότα, τα αναπάντεχα, απρόβλεπτα και αναπόφευκτα συμβάντα της ζωής.
Μέσα από τις φετινές παραστάσεις και εκδηλώσεις, το κοινό θα έρθει σε επαφή με όλο τον πλούτο, την ποικιλία και την πολυμορφία της σύγχρονης χορευτικής δημιουργίας, θα μυηθεί στο διάλογο που αναπτύσσει ο χορός με τις υπόλοιπες τέχνες και θα γνωρίσει προσωπικότητες που έχουν αφήσει πολύ ισχυρό αποτύπωμα στην τέχνη.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Ένας από τους βασικούς στόχους του Φεστιβάλ είναι η διοργάνωση σεμιναρίων χορού για επαγγελματίες αλλά και για όλους όσοι αγαπούν τον χορό, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις ηλικίες και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ θα ξεκινήσει όπως και πέρσι, μία εβδομάδα νωρίτερα, με ένα εργαστήρι για παιδιά. Η παράσταση που θα δημιουργήσουν τα παιδιά θα λειτουργήσει ως καλωσόρισμα του καλλιτεχνικού προγράμματος. Επίσης, φέτος διοργανώνονται για πρώτη φορά εργαστήρι κίνησης για ενήλικες και για τρίτη συνεχή χρονιά σεμινάριο για ΑμεΑ, η παράσταση των οποίων θα κλείσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ.
Στο πλαίσιο των τεσσάρων φετινών επαγγελματικών σεμιναρίων, το Φεστιβάλ επιδιώκει σταθερά να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εμπειρία για τους συμμετέχοντες, ένα ενδεκαήμερο «σχολείο» με εντατική καθημερινή εξάσκηση, όπου μαθήματα και παρακολούθηση παραστάσεων αποτελούν μια ενιαία εκπαιδευτική διαδικασία. Με άξονα το φετινό θέμα του Χρόνου και με την καθοδήγηση δασκάλων, που άλλοι διδάσκουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και άλλοι για πρώτη φορά στην Καλαμάτα, οι συμμετέχοντες θα εργαστούν πάνω στην ιδέα της ισχυροποίησης των ερμηνευτικών τους μέσων, της λειτουργίας του ενστίκτου τους και της δημιουργίας έντονης σκηνικής παρουσίας στο πλαίσιο της συμπύκνωσης του χρόνου επί σκηνής. Επίσης θα παρακολουθήσουν δίωρη διάλεξη με τίτλο Τhe Αgeing Βody, κατά την οποία ο Jozef Fruček, προσκεκλημένος καθηγητής, θα μιλήσει για τον ρόλο του ρυθμού και του συντονισμού στους βιολογικούς κύκλους του σώματος και την σημασία της συνειδητής και ανορθόδοξης εξάσκησης για τη μακροχρόνια διατήρηση της νεανικότητας του ανθρώπινου σώματος.
Πέρσι η Λίντα Καπετανέα έθεσε ως στόχο τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και την επέκταση του Φεστιβάλ σε όλη τη διάρκεια του έτους, δίνοντας έμφαση στην εκπαίδευση των παιδιών, ώστε το δεκαήμερο του καλοκαιριού να αποτελεί την κορύφωση της εντατικής προετοιμασίας του χειμώνα. Προς την κατεύθυνση αυτή, την περίοδο 2018-2019 εγκαινιάστηκε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθητές Keep Dancing. Το πρόγραμμα διοργανώθηκε σε συνεργασία με τη Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας και περιελάμβανε έξι διήμερα ανοιχτά σεμινάρια για μαθητές της Δημοτικής Σχολής Χορού αλλά και για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου εκτός Σχολής, που έγιναν με την καθοδήγηση έξι φιλοξενούμενων καθηγητών σύγχρονου χορού και κλασικού μπαλέτου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Σκοπός του προγράμματος είναι η εξασφάλιση υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού περιεχομένου, η τροφοδότηση του νέου καλλιτεχνικού δυναμικού της πόλης με σημαντικά ερεθίσματα, καθώς και η υποστήριξη των ταλέντων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Keep Dancing θα συνεχιστεί και κατά την περίοδο 2019-2020.
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Το πρόγραμμα του Μεγάρου Χορού και της Κεντρικής Πλατείας περιλαμβάνει συνολικά 23 παραγωγές. Όσον αφορά στις παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής του Μεγάρου Χορού, μία από τις βασικές επιδιώξεις και φέτος, όπως και πέρσι, είναι η φιλοξενία όλο και περισσότερων παραστάσεων για όλη την οικογένεια.
Στο Μέγαρο Χορού θα φιλοξενηθούν έντεκα συνολικά παραστάσεις. Οι οκτώ είναι από ομάδες του εξωτερικού –εκ των οποίων οι πέντε πρωτοεμφανίζονται στην Ελλάδα– και οι τρεις ελληνικές: η παράσταση του Άρη Παπαδόπουλου και της Μάρθας Πασακοπούλου Lucy. tutorial for a ritual, μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η παράσταση Μάστερ και Μαργαρίτα της ομάδας κι όμΩς κινείται και η παράσταση BSTRD της Κατερίνας Ανδρέου, μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Μετά την επιτυχία του περσινού εγχειρήματος για μεγαλύτερο άνοιγμα στην πόλη και το χορό για όλους τους κατοίκους και επισκέπτες στο δημόσιο χώρο, συνεχίζεται η διοργάνωση υπαίθριων παραστάσεων στην κεντρική και πιο πολυσύχναστη πλατεία της Καλαμάτας, στην Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου. Το καθιερωμένο πλέον ραντεβού καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ είναι φέτος πιο βραδινό, κάθε μέρα στις 21:00 από το Σάββατο 20 Ιουλίου έως το Σάββατο 27 Ιουλίου, και περιλαμβάνει δώδεκα παραστάσεις (κάποιες μέρες φιλοξενούνται δύο παραστάσεις), όλες φυσικά με ελεύθερη είσοδο. Αξίζει να αναφερθεί πως η παράσταση της ομάδας Les Vikings Cie, εκτός από την Πλατεία, θα επαναληφθεί στις 28 Ιουλίου στην Costa Navarino, στο πλαίσιο συνεργασίας του Φεστιβάλ με φορείς της Μεσσηνίας, με στόχο την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας της περιοχής.
Ο Χρόνος αποτυπώνεται και στην αισθητική της καμπάνιας του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (25KDF), που υπογράφει και φέτος ο graphic designer Mike Rafail. Στιγμές του χρόνου άγνωστες και σκοτεινές διαπλέκονται με στιγμές πιο λαμπερές και φωτεινές, μέσα από την παλέτα του μελανού, του γκρι και του χρυσού χρώματος. Τα γραφικά ακολουθούν την πορεία της κίνησης του χορευτή στον χρόνο και αποτυπώνουν την ένταση ξεχωριστών στιγμών, που σηματοδοτούν αλλαγές και ρίσκα. Με αυτό τον τρόπο γίνεται η σύνδεση με την κεντρική ιδέα του φετινού Φεστιβάλ.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ KAI ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της Babae, μία σόλο παράσταση εμπνευσμένη από τον Χορό των Μαγισσών (Witch Dance) της Mary Wigman. Το Babae, που σημαίνει «γυναίκα» στα Tagalog (γλώσσα των Φιλιππίνων), πρωτοπαρουσιάστηκε στο Witch Dance Project (Sophiensaele, Βερολίνο) το 2016.
Μεγαλωμένη στη Γερμανία, με σπουδές στον κλασικό χορό, η Alpuerto Ritter εξετάζει τα λεξιλόγια που έχουμε κληρονομήσει, επαναπροσδιορίζοντας τη σημασία της επίκλησης της δύναμης και των μυστικιστικών πρακτικών της γυναίκας ως μάγισσας. Με αφετηρία το κινησιολογικό υλικό της Mary Wigman, η Alpuerto Ritter δημιουργεί τον δικό της χαρακτήρα μάγισσας, συνδυάζοντας τις ρίζες της στους παραδοσιακούς χορούς των Φιλιππίνων με την εκπαίδευση στον κλασικό και σύγχρονο χορό και το λεξιλόγιο του hip hop και της voguing.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης, η Alpuerto Ritter παρουσιάζει στο κοινό μια αρχαία και οικεία τελετουργία, μια διαδικασία που φαίνεται να είναι γνωστή μόνο σε εκείνη. Εκθέτει τον εαυτό της σε καταστάσεις μετασχηματισμού και έκστασης, ενώ ταυτόχρονα εκπέμπει δύναμη μέσω της θηλυκότητας. Το ταξίδι της είναι ένας θρίαμβος της ζωής, της πνευματικής συνείδησης και της σοφίας. Στον χαρακτήρα της μάγισσάς της, η Alpuerto Ritter ενσωματώνει τις ιστορικές θυσίες των γυναικών και την απόλυτη ελευθερία.
Το Babae εκφράζει την αλληλεπίδραση της γυναίκας με τις ζωώδεις και αισθησιακές ιδιότητες της τελετουργίας και της δύναμης.
Tα τελευταία είκοσι χρόνια, ο Kader Attou [Καντέρ Αττού], προσεγγίζει τον χορό μέσα από την ανάλυση και ανάμειξη διαφορετικών χορευτικών ειδών, όπως το hip hop, το ινδικό kathak και ο σύγχρονος χορός. Για τον Attou, το κλειδί σ’ αυτήν τη διαδικασία είναι η διασύνδεση και ο διάλογος πέρα από τη διαφορά και διαμέσου αυτής. Στόχος του είναι να αναδείξει αυτό που εκφράζεται σε σωματικό επίπεδο, σε αντιδιαστολή με το συναισθηματικό —πώς το συναίσθημα δηλαδή, μπορεί να γεννηθεί μέσα από τη δεξιοτεχνική χρήση μιας συγκεκριμένης τεχνικής, μιας μηχανικής χειρονομίας, μιας απλής νύξης. Η επιδίωξη αυτή αποτελεί τον πυρήνα του The Roots.
Το The Roots είναι πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη περιπέτεια, ένα ταξίδι που ερμηνεύουν έντεκα εξαιρετικοί χορευτές hip hop. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, το έργο μεταμορφώνεται, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και μεταφέροντας τον θεατή αλλού. Το σκηνικό είναι καθημερινό: ένα τραπέζι, ένας δίσκος βινυλίου σε ένα πικάπ, αναμνήσεις από την παιδική ηλικία. Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο, ξεσηκώνοντας και καλώντας τους χορευτές να ενωθούν. Στο The Roots κάθε χορευτής εξερευνά τα δυνατά σημεία του, το δικό του μονοπάτι. Σμιλεμένο με τα χρόνια, το μοναδικό στυλ κάθε χορευτή γίνεται σημείο εκκίνησης ενός ταξιδιού από τις ρίζες του προς τη σωματική μνήμη. Το The Roots αναδεικνύει τα οφέλη αυτής της αναζήτησης, όπου η γενναιοδωρία του χορού ανοίγει τον δρόμο προς νέες κατευθύνσεις.
Η Mnémosyne (Μνημοσύνη) εκφράζει τη μνήμη ενός κόσμου: του κόσμου του χορογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη Josef Nadj [Γιόζεφ Νατζ]. Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση, ο Nadj δημιουργεί ένα έργο σφαιρικό, φωτογραφικό εγχείρημα και ερμηνευτικό δρώμενο μαζί. Επιστρέφοντας σε μια τέχνη που ο Nadj καλλιέργησε παράλληλα με το κύριο έργο του, τη φωτογραφία, ο καλλιτέχνης ανασκάπτει τη μνήμη του για να διευρύνει για άλλη μια φορά τον δημιουργικό του ορίζοντα.
Για τη Mnémosyne ο Nadj σχεδίασε μια μεγάλη φωτογραφική έκθεση και ένα μαύρο κουτί. Μέσα στο κουτί, στην οικειότητα αυτής της camera obscura, ο Nadj σκηνοθετεί τον εαυτό του, υποδύεται, χορεύει, ερμηνεύει, σε μια σύντομη παράσταση σπάνιας πυκνότητας, όπου κάθε κίνηση, κάθε δράση, κάθε δευτερόλεπτο είναι μια ηχώ του προσωπικού και καλλιτεχνικού ταξιδιού του. Το κουτί πλαισιώνεται από την έκθεση φωτογραφίας. Κάθε φωτογραφία διηγείται μια ιστορία, περιέχει μια ξεχωριστή μνήμη, γνωστή μόνο στον καλλιτέχνη. Αντικείμενα υπαινικτικά, που ο καλλιτέχνης βρήκε τυχαία και κράτησε, έργα τέχνης που τον εμπνέουν αλλά και κάθε είδους αναμνηστικά, παραπέμπουν σε διαδικασίες που εκτείνονται στον χρόνο, από την αναζήτηση των μορφών ως τη σύνθεση των εικόνων και από την επιλογή της τεχνικής ως την πραγματική στιγμή της λήψης.
Προσωπικός φόρος τιμής στο The Atlas, το ανολοκλήρωτο έργο του Γερμανού ιστορικού τέχνης Aby Warburg, η Mnémosyne είναι τελικά ένα συνολικό έργο τέχνης —εγκατάσταση, ερμηνευτικό δρώμενο και έκθεση ταυτόχρονα— από το οποίο κάθε θεατής κρατά μια τελική εικόνα, μια εντύπωση που θέτει σε αμφισβήτηση την όραση και τη μνήμη του.
Το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος και Μάρθα Πασακοπούλου), έχοντας παρουσιάσει το πρώτο του έργο στην πλατφόρμα χορού Aerowaves 2018, υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σε έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο Lucy. tutorial for a ritual δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974. Πρόκειται, στην ουσία, για μια «τελετουργική απόπειρα» σύνδεσης ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, ένα πείραμα για τα ασαφή χρονικά και χωρικά όρια του περάσματος από το ατομικό στο συλλογικό. Παίζοντας με τα στοιχεία της έκστασης αλλά και της συνειδητής παρατήρησης, της φαντασίας αλλά και της αναπόδραστης πραγματικότητας, της λησμονημένης ανάγκης για πίστη και της θεοποίησης του ψέματος, με τον «άνθρωπο-ζώο» και το «ανθρώπινο ζώο», το έργο μας προτείνει να διευρύνουμε το αντιληπτικό μας πεδίο και να αναθεωρήσουμε τρόπους και τόπους τελετουργικών πρακτικών που διασώζονται μέσα στην καθημερινότητά μας. «Μήπως από το ψεύτικο φτάνουμε σε κάτι αληθινό;» αναρωτιούνται οι δημιουργοί.
Ένας άνθρωπος κάνει ερωτήσεις, ανήσυχος, γεμάτος λαχτάρα. Ο κόσμος παραμένει σιωπηλός, αδιάφορος, αφόρητος. Αλλά υπάρχει και η ζωή που υπερισχύει, ξανά και ξανά, με κάθε τρόπο.
Η ομάδα kabinet k [Κάμπινετ Κα] παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το Invisible, με επτά χορευτές από διαφορετικές ηλικίες, διερωτάται τί συμβαίνει όταν οι άνθρωποι χάσουν τα σημεία αναφοράς τους. Είναι μια παράσταση για την κάθαρση, την ελπίδα, την παρηγοριά. Για το πώς ακροβατούμε πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί, ανάμεσα στα πάντα και στο τίποτα. Για το πώς σφυρίζουμε στο σκοτάδι.
κι όμΩς κινείται, Μάστερ και Μαργαρίτα Τρίτη 23 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Μια σουρεαλιστική μυθοπλασία όπου ο ίδιος ο Διάβολος, τιμωρός και κουρασμένος, με τη συνοδεία του, κάνει την εμφάνισή του για να γιατρέψει την έλλειψη πίστης, να ισορροπήσει εκ νέου το λογικό με το παράλογο, το εφικτό με το αδύνατο και εν τέλει να περιγελάσει την εμπιστοσύνη του ανθρώπινου είδους σε αυτό που αυθαίρετα νομοθετεί ως πραγματικότητα. Μια οικοδομική σκαλωσιά, με ανθρώπους γαντζωμένους στον όγκο της, αποδομείται. Μια παράσταση αφιερωμένη στο κίνημα των κονστρουκτιβιστών, που αρνήθηκε τόσο πεισματικά τον ρομαντισμό και τελικά τον αποθέωσε εκ νέου.
Η ομάδα Le Galactik Ensemble [Λε Γκαλακτίκ Ανσάμπλ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Δεν είναι απλώς τα ακροβατικά τσίρκου που εμπνέουν τους χορευτές όσο το γεγονός ότι θέλουν να διερευνήσουν τη σχέση των ανθρώπων με τις δυσκολίες που θέτει το εχθρικό περιβάλλον τους. Το έργο τους πηγάζει από την επιθυμία τους να «σκηνοθετήσουν» πολύ απλές ενέργειες με τρόπο που να προκαλεί το ανθρώπινο σώμα. Το να στέκεται κανείς, να μιλά, να κινείται ελεύθερα, να αντιστέκεται και να προσαρμόζεται σε μια εξωτερική φυσική δύναμη, όλα τα παραπάνω βρίσκονται στον πυρήνα πολλών υπαρξιακών ερωτημάτων.
Οι Le Galactik Ensemble έχουν αναπτύξει αυτό που αποκαλούν «ακροβατικά κατάστασης», τα οποία διερευνούν την άμεση, συγκεκριμένη σχέση του ανθρώπου με ένα ασταθές περιβάλλον και την ικανότητά του να προσαρμόζεται σε αυτό. Παρουσιάζουν έτσι άτομα ή ομάδες ανθρώπων που αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις.
Οι Le Galactik Ensemble δημιουργούν έργα στα οποία η κίνηση δεν εμφανίζεται ως καλοδουλεμένη δεξιότητα αλλά ως ανάγκη, ως παρόρμηση. Στη σκηνή αναζητούν την ποιοτική κίνηση που μπορεί να διεισδύσει στον πραγματικό κόσμο, να αναμετρηθεί μαζί του και να προκαλέσει το κοινό.
Η ομάδα της Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο iU an Mi. Με το πρόσχημα μιας κηδείας, το iU an Mi αποκαλύπτει τί κάνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με μη αναστρέψιμα γεγονότα, με αναπόφευκτες ενέργειες, τις οποίες αδυνατούν να χειριστούν. Μιλά για συναισθήματα που η σύμβαση έχει εξωραΐσει, για την οικειότητα που εκτίθεται στους άλλους με βίαιο τρόπο. Για το πώς βλέπουμε τους άλλους και πώς βλέπουν οι άλλοι εμάς. Για το ιδιωτικό και το κοινωνικό, το προσωπικό και το δημόσιο.
Είμαστε όλοι ίσοι. Ζούμε τις ίδιες καταστάσεις, χρειαζόμαστε τα ίδια πράγματα. Ωστόσο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, να προφασιζόμαστε ότι είμαστε ιδιαίτεροι, μοναδικοί. Όλοι πιστεύουμε ότι η μοίρα επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό για εμάς. «Θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε, όχι όμως σε μένα.» Έχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας, μας έλκει όμως όλους η φαντασίωση. Παρασυρόμαστε από τη φαντασία μας και είναι αυτό ουσιαστικά που μας καθοδηγεί στη ζωή.
Νιώθουμε την ανάγκη να δίνουμε ένα όνομα σε ό,τι δε γνωρίζουμε, σε ό,τι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, ακόμη κι αν αυτό το όνομα είναι μια έννοια που επίσης δεν μπορούμε να ορίσουμε, όπως ο Θεός, το Ασυνείδητο, το Πεπρωμένο, η Ψυχή, το Πνεύμα, η μετά θάνατον ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος μας να αισθανθούμε ήρεμοι και ασφαλείς. Αλλά τι είναι πραγματικό και τι φανταστικό; Ποια είναι η Aλήθεια; Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα.
Χρησιμοποιώντας τον ευρηματικό τίτλο BSTRD, μια σύντμηση της λέξης «bastard» (νόθος), η Κατερίνα Ανδρέου καταθέτει ένα σόλο για τη «γνήσια νοθεία». Εμπνευσμένη από τη χορευτική και μουσική κοινότητα και σκηνή της house, ιδιώματος της δεκαετίας του ΄80 που στηρίζεται στη φιγούρα του DJ και στη ζωντανή μείξη, χωρίς να νοιάζεται για τα εύσημα της πρωτότυπης σύνθεσης, η Κατερίνα Ανδρέου χορεύει το δικό της μανιφέστο, μέσα σε μια σχεδόν μάταιη προσπάθεια να αποφύγει οποιαδήποτε εύκολη διχοτομήση ανάμεσα στο «τι είναι» ή «τι δεν είναι». Πώς όμως παραμένει κάποιος ελεύθερος, ανώνυμος, χωρίς να καταλήγει απαραίτητα μόνος;
Αυτό το παράδοξο πραγματεύεται το BSTRD, με τα υπόκωφα μπάσα ενός δίσκου βινυλίου ως μοναδικό σκηνικό, μετέωρο πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, ανάμεσα στην ανάγκη για αποφυγή της σύμβασης και στην επιθυμία για ένταξη σε ένα σύνολο, ανάμεσα στη διαφορετικότητα και τη συνοχή, την ανωνυμία και την ταύτιση, τη νοθεία και τη γνησιότητα.
Τι καθορίζει το φύλο; Τι μας κάνει άνδρες ή γυναίκες; Είναι το σώμα; Είναι βαθύτερες παρορμήσεις που καθοδηγούν την επιθυμία ή την έκφραση; Ή μήπως είναι μια ταυτότητα που μας αποδίδει η κοινωνία; Πόσο μόνιμες και αμετάβλητες παραμένουν αυτές οι ετικέτες; Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά ο Χρόνος;
Έχοντας επίγνωση της δράσης του χρόνου πάνω στο σώμα, της μετάβασης από τη δύναμη στην αντοχή, ο Akram Khan [Άκραμ Καν] καταπιάνεται με τα παραπάνω ερωτήματα μέσα από το πρίσμα του έπους Μαχαμπχαράτα.
Το Until the Lions εμπνέεται από ένα συναρπαστικό γυναικείο χαρακτήρα του Μαχαμπχαράτα, την πριγκίπισσα Άμπα, την οποία απαγάγει την ημέρα του γάμου της, προσφέρει ως νύφη στον αδελφό του και τελικά απελευθερώνει ο Μπίσμα. Η Άμπα βλέπει τη ζωή της να καταστρέφεται, καθώς την απορρίπτουν η οικογένειά της, ο μνηστήρας της, αργότερα ο απαγωγέας της και ολόκληρη η κοινωνία. Η Άμπα επικαλείται τότε τους θεούς, αμφισβητεί τα όρια του γυναικείου και του ανδρικού φύλου και προκαλεί τον Χρόνο.
Το Until the Lions εξετάζει τι συμβαίνει όταν οι κοινωνικές επιταγές για κάθε φύλο οδηγούν σε αδιέξοδο αντί να προστατεύουν. Τι κάνει μια γυναίκα όταν χάνει την κυριότητα του σώματός της; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει προκειμένου να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της και να δικαιωθεί; Όταν η αναζήτηση της δικαιοσύνης μετατρέπεται σε εκδίκηση, ποιο είναι το τίμημα που πληρώνει το σώμα; Και ποιο το τίμημα που πληρώνει η ανθρωπότητα;
«Μπορεί να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος, μέσα απ’ όλες τις γνωστικές προδιαθέσεις του. Ξέρετε, ο άνδρας ξέρει ν’ αγαπά, τ’ ορκίζομαι. Ξέρει, επίσης, να επιβιώνει με την ίδια δύναμη. Στο τέλος απλά κάνει το καλύτερο που μπορεί. Παραμένει ο ίδιος που ήταν στην αρχή, δεν το βλέπετε; Το ίδιο παιδί, δεν έχει αλλάξει. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι αντίθετα με το παιδί, ο άνδρας νιώθει φόβο μέσα στον κόσμο της τρωτότητάς του. Αυτός είναι ο δρόμος μου, ως άνδρας.»
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Από το Σάββατο 20 Ιουλίου έως το Σάββατο 27 Ιουλίου, δώδεκα παραστάσεις χορού παρουσιάζονται σε σταθερό βραδινό ραντεβού, κάθε μέρα στις 21:00, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.
Σάββατο 20 Ιουλίου
TrashDollys / CapeAlley
Τέσσερις χαρακτήρες βρίσκουν καταφύγιο σε ένα ξεχασμένο σοκάκι, το Cape Alley. Κάθε βράδυ το Cape Alley μεταμορφώνεται σε σκληρό βαριετέ, φωτισμένο από έναν ανεμοστρόβιλο ανθρώπινων μελών, ρυθμικών τελετουργικών και αστείας λογομαχίας. Η ομάδα TrashDollys [Τρας Ντόλιζ] παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
AndiXhuma / Tippingpoint
Το Tipping point του Andi Xhuma [Άντι Τζούμα] πραγματεύεται τη σχέση της μουσικής και του ρυθμού με τον χορευτή που κινείται εμπνεόμενος από τις δύο αυτές δυνάμεις. Παράλληλα με κάθε μουσικό θέμα αναπτύσσεται και μια κινητική μεταφορά, η οποία επιχειρεί να εκφράσει τους συνειρμούς, τις αυξομειώσεις της ταχύτητας και του μεγέθους της κίνησης, τις δυναμικές και την ιστορία, που μπορεί να προκύψει μέσα από την εκτέλεσή της. Καθώς δοκιμάζονται τα όρια στα οποία φτάνει ή τα οποία ξεπερνά μια ιδέα πριν μεταμορφωθεί ή εξελιχθεί, μια ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από κινητικές προκλήσεις που δημιουργούνται από τον ίδιο τον ερμηνευτή με σκοπό την αναζήτηση λύσεων, προσαρμογών και συμβιβασμών.
Andi Xhuma / Tipping point
Δευτέρα 22 Ιουλίου
Ιουλία Ζαχαράκη / wethericecreamweatheriscream
Σκουπίζω τον αέρα, / πιάνω ένα κουνούπι, / φυσάω μια πεταλούδα, / ένα πούπουλο πέφτει, / κολλημένο στα χέρια, / ο νους αναρωτιέται, / το σώμα υπνοβατεί, / σαν οργισμένη φάλαινα, / καταραμένα κουνούπια, / βρικόλακες εν ζωή, / χάνουν την όραση, / στα όνειρά τους, / υπό την επήρεια μέθης, / μεταμορφώνονται.
Ιουλία Ζαχαράκη / wethericecream weatheriscream
Τρίτη 23 Ιουλίου
Joy Alpuerto Ritter & Lukas Steltner / Shall we…?!
Με κοινές ρίζες στα διάφορα στυλ χορού των δρόμων των μεγαλουπόλεων (Urban Dance), η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ] και ο Lukas Steltner [Λούκας Στέλτνερ] δημιουργούν χορογραφίες αντλώντας έμπνευση από τη δυναμική κίνηση του σύγχρονου χορού και του breakdancing καθώς και από την ένταση και άλλες συναισθηματικές καταστάσεις.
AnnaCalsinaForrellad & QuentinManfroy / Aninvitationto...
«Στο κατώφλι της ιστορίας, πριν από την επινόηση της γραφής, θα είχαμε επινοήσει τα όνειρα. Ο άνθρωπος θα είχε ξεκινήσει, σε κάποια μέρη, να διαχειρίζεται εικόνες. Να διαχειρίζεται τα κατάλοιπα του ορατού και να αντιστρέφει την αναλογία του φωτός.» [Jean-Louis Schefer, από το ντοκυμαντέρ Le Labyrinthe – Le Temps, la Mémoire, les Images του Philippe Grandieux (1989)]
LaliAyguadé Company / Entredos
Ένα αντικείμενο δημιουργείται και μετά από λίγο αλλοιώνεται. Ένας άνθρωπος γεννιέται με εύκαμπτο σώμα και στη συνέχεια γερνάει μέχρι που χάνει την ικανότητα να κινείται. Ένα γλυπτό είναι επίσης ένα ανθρώπινο σώμα. Ένα σώμα με συναισθήματα και κινήσεις. Το 2015 η Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] προσκλήθηκε από το Ίδρυμα Joan Miró της Βαρκελώνης να χορογραφήσει τη δική της ερμηνεία της έκθεσης Miró i l’objecte. Το Entre dos οδηγεί το κοινό σε ένα ταξίδι μέσω της μεταμόρφωσης και της ταυτότητας, όπου ο χορός είναι ένα από τα πολλά μέσα που χρησιμοποιεί η δημιουργός για να μεταφράσει τις σκέψεις της. Αλληλεπιδρώντας με το κοινό και τον χώρο, το Entre dos, ζωντανός μάρτυρας της δημιουργικής διαδικασίας της Ayguadé, μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τα ωμά συναισθήματα και τη δεξιοτεχνία του σώματος.
Εύα Γεωργιτσοπούλου / miTerra
Η Μητέρα μου, η Γη μου. Μια δημιουργία εμπνευσμένη από και αφιερωμένη στην πορεία της μητέρας. Μια σωματική αναπαράσταση του γυναικείου σώματος που δημιουργήθηκε για να μεταμορφώνεται, να παραμένει ζωντανό, να γίνεται γη για νέα ζωή. Ένα σώμα που φτιάχτηκε για να φέρει νεογέννητα μονοπάτια, για να εκτίθεται, για να έχει συνείδηση ή και όχι, για να είναι δυνατό και ευάλωτο, για να υπάρχει.
PhysicalMomentum - FranciscoCórdova / OHTLI (Path)
Ο Francisco Córdova [Φρανσίσκο Κόρδοβα] παρουσιάζει το σόλο του Ohtli (Μονοπάτι) για την αρετή της αναζήτησης, όταν κάθε βήμα της πορείας του ανθρώπου γεμίζει με νόημα. Όταν το βήμα, ελαφρύ, χωρίς περιορισμούς, αναζητά τον αέναο ορίζοντα. «...όταν γεννήθηκε το κοράκι, τράβηξε τον αφαλό του και γι’ αυτό τώρα περπατά» (από την προφορική παράδοση των Nahua του Μεξικού).
MasaSuzuki (a.k.aPKMASA) / 七転八起
Ο Masa Suzuki [Mάσα Σουζούκι] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το 七転八起 (πέσε επτά φορές, σήκω οκτώ), μια σόλο χορευτική παράσταση, που εμπνέεται από το άθλημα του παρκούρ και δημιουργήθηκε ειδικά για το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Η ζωή είναι γεμάτη εμπόδια. Το θέμα είναι πώς τα ξεπερνάς.
CheyJurado / Agua
Το νερό, το στοιχείο που ξεπερνά τις αντιξοότητες, το πιο αγνό στοιχείο, αναγκαίο, προσαρμοστικό, υγρό, άκαμπτο, πτητικό, καθοριστικό όταν δίνει ζωή ή όταν την αφαιρεί. Ο Chey Jurado [Τσέι Χουράδο] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια απρόβλεπτη παράσταση μικρής διάρκειας, που βυθίζει τον θεατή στους άπειρους τρόπους με τους οποίους η κίνηση ερμηνεύει τις ιδιότητες του νερού. Έναν φόρο τιμής του νερού στον εαυτό του.
LesVikingsCie / L’Aveuglement
Η ομάδα Les Vikings [Λε Βικίνγκς] έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της L’Aveuglement, παράσταση εμπνευσμένη από το έργο του Ζοζέ Σαραμάγκου Περί Τυφλότητος. Ένας μοναχικός άνδρας περπατά. Τυφλώθηκε χωρίς λόγο λίγες μέρες νωρίτερα. Η τυφλότητά του τον ταράζει και τον απομονώνει, κατευθύνει τις πράξεις του, τον χειραγωγεί. Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ζήσει με αυτήν, να την καταλάβει, να την αποδεχτεί. Αυτή είναι η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού κατά το οποίο θα μάθει πώς να μεταμορφώνει μια αναπηρία σε ένα «χορό της ζωής».
Η παράσταση θα επαναληφθεί στην Costa Navarino στις 28 Ιουλίου 2019.
Cie Le Neil - Link Berthomieux / On this ground
Στο έδαφος, σε κίνηση. Σε ποια κατάσταση; Λιγότερο ή περισσότερο; Μικρή ή μεγάλη; Το λιγότερο είναι περισσότερο, αυτή την κίνηση επιλέγω. Τίποτα μεγάλο. Κίνηση, σε αυτή τη φυσική κατάσταση.
Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την εκπληκτική ιστορία της Καναδής Louise Lecavalier [Λουίζ Λεκαβαλιέ], χορεύτριας της ομάδας χορού La La La Human Steps, που ιδρύθηκε το 1980 και διαλύθηκε το 2015. Η Lecavalier, μια ασυμβίβαστη καλλιτέχνις, όταν ξεκίνησε τη συνεργασία της με τον χορογράφο Édouard Lock, έφερε επανάσταση στη σκηνή του σύγχρονου χορού της δεκαετίας του 1980 και ήταν η εμβληματική μορφή της ομάδας. Το ταλέντο της αναδείχθηκε μέσα από συνεργασίες με κορυφαία ονόματα της ροκ μουσικής σκηνής, όπως ο David Bowie, ο Frank Zappa, οι Skinny Puppy, οι Einstürzende Neubauten, ο Kevin Shields, ο David Van Tieghem και η Carole Laure μεταξύ άλλων. Σήμερα, στα 61 της, η Lecavalier συνεχίζει να απολαμβάνει μία επιτυχημένη σόλο διεθνή καριέρα. Αποτελεί εικονική φυσιογνωμία του χορού και μοναδική δημιουργό, της οποίας η τέχνη ξεπερνά τους περιορισμούς του ανθρώπινου σώματος. Η ταινία, γεμάτη εντυπωσιακό υλικό από χορευτικά στιγμιότυπα του έργου της, πρωτότυπη μουσική και αποκλειστικές συνεντεύξεις, σκιαγραφεί ένα συγκινητικό πορτρέτο της εμπνευσμένης χορεύτριας στην αναζήτησή της για την τέλεια κίνηση.
Πρωταγωνιστούν: Louise Lecavalier, France Bryère, Robert Abubo, Patrick Lamothe, Frédéric Tavernini, Marc Béland, Pierre-Mary Toussaint, Kier Knight, Angelo Barsetti.
ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟ ΟΥΓΓΡΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ BÉLATARR
Werckmeisterharmóniák (Αρμονίες του Βερκμάιστερ) & Atorinóiló (Το Άλογο του Τορίνο) Πέμπτη 25 Ιουλίου, 22:00, Αρμονίες του Βερκμάιστερ & Παρασκευή 26 Ιουλίου, 22:00, Το Άλογο του Τορίνο και συζήτηση με το κοινό πριν την προβολή της ταινίας, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Ο Béla Tarr [Μπέλα Ταρ] θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του κινηματογράφου όλων των εποχών. Το 1971, στα 16 του χρόνια, ξεκίνησε να γυρίζει ερασιτεχνικές ταινίες σε φορμά Super 8, για να δείξει, όπως έχει πει ο ίδιος, την πραγματικότητα που δεν έδειχνε ο κινηματογράφος. Τα φιλμ του έγιναν γνωστά στα στούντιο Béla Balázs, που τον βοήθησαν στη συνέχεια να γυρίσει την πρώτη του ταινία. Στόχος του Tarr είναι να δείξει την αληθινή ζωή και τους ανθρώπους χωρίς καμιά αλληγορία, κανένα συμβολισμό. Η ματιά του είναι βαθιά ανθρωποκεντρική, ποιητική και φιλοσοφική. Σε όλη του την πορεία, πολύ σημαντικό ρόλο έχουν παίξει και οι μόνιμοι συνεργάτες του, η γυναίκα του και μοντέζ Ágnes Hranitzky και ο συγγραφέας László Krasznahorkai. Στις πολύωρες ασπρόμαυρες ταινίες του η δράση είναι ελάχιστη και η φωτογραφία ανεπανάληπτη. Στα περισσότερα έργα του έχει δουλέψει πιο πολύ με απλούς ανθρώπους παρά με ηθοποιούς. Τον ενδιαφέρουν οι φτωχοί και οι ταπεινοί, αυτοί για τους οποίους κανείς δε μιλά. Τα τοπία που αναζητά είναι κι αυτά σαν τους ανθρώπους. Ο χρόνος στις ταινίες του δεν τον περιορίζει. Αγαπά τους ανθρώπους κι αφιερώνει όσο χρόνο χρειάζεται για να τους παρατηρεί και να τους απεικονίζει.
Béla Tarr
Στο Στούντιο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας θα προβληθούν δύο από τα σημαντικότερα έργα του: οι Αρμονίες του Βερκμάιστερ, παραγωγή του 2000, και η πιο πρόσφατη ταινία του, Το Άλογο του Τορίνο, παραγωγή του 2011, που, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, θα είναι και η τελευταία.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ Στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας
Jozef Fruček & Manuel Ronda: A minute of lies: acting and dance workshop 18-20 Ιουλίου (12 ώρες)
O Jozef Fruček [Γιόζεφ Φρούτσεκ] και ο Manuel Ronda [Μανουέλ Ρόντα] είναι καλλιτεχνικοί συνεργάτες από το 2012. Έχουν συνεργαστεί στις παραγωγές των Rootlessroot When the dogs assailed their masters, Kireru και Europium, το οποίο είναι ακόμα σε παγκόσμια περιοδεία. Στο σεμινάριό τους το ενδιαφέρον στρέφεται στο πώς κατασκευάζουμε και πλάθουμε μεγάλα ψέματα επί σκηνής. Ο πυρήνας του σεμιναρίου αφορά την πιο βασική αρχή κάθε ερμηνείας, η οποία δεν είναι άλλη από το να πιστέψουν οι θεατές πως αυτό που βλέπουν είναι αλήθεια. Το μάθημα εστιάζει σε συναισθήματα και προθέσεις, και σε τρόπους να τα κατασκευάζουμε, να τα χρησιμοποιούμε, να τα προσεγγίζουμε, να τα διατηρούμε και να τα εκθέτουμε. Τρόπους να έχουμε πάντοτε τον έλεγχο των επιλογών μας και να είμαστε ειλικρινείς απέναντί τους, ώστε να γινόμαστε πιστευτοί και να μην αποκαλύπτονται τα ψέματά μας. Μεγάλο βάρος θα δοθεί στη δύναμη της ακινησίας, του αφουγκράσματος και της ουδετερότητας ως σημείου εκκίνησης προς την αναγνώριση και τη διαμόρφωση του εσωτερικού κτήνους του ερμηνευτή. Επιπλέον, θα διερευνηθεί ο τρόπος άμεσης μετάβασης του ερμηνευτή από την ακινησία στη φυσική και πνευματική κίνηση, καθώς και το τί σημαίνει να εξαφανίζεται ώστε να επανεμφανίζεται με διαφορετικό κάθε φορά πρόσωπο.
Joy Alpuerto Ritter: Hybrid Movement Workshop 19-22 Ιουλίου (4 μέρες x 3 ώρες)
Η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ], χορεύτρια και χορογράφος, συνεργάζεται εδώ και χρόνια με δημιουργούς όπως ο Akram Khan και οι Wang Ramirez, με αποτέλεσμα να έχει επηρεαστεί ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το βάθος και την πολυπολιτισμικότητα του χορού. Το πολυποίκιλο υπόβαθρό της, που περιλαμβάνει από μπαλέτο, χιπ χοπ και voguing μέχρι παραδοσιακό φιλιππινέζικο αλλά και σύγχρονο χορό, τη βοήθησε να αναπτύξει μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη από διαφορετικούς τρόπους σωματικής έκφρασης. Το σεμινάριό της επικεντρώνεται σε ασκήσεις απομόνωσης των μελών του σώματος, στην τεχνική waving, στον ρυθμό και σε ασκήσεις εδάφους. Περιλαμβάνει, ακόμη, εξάσκηση για ένα ισχυρά γειωμένο σώμα, που είναι ταυτόχρονα δυναμικό και ευαίσθητο στον χώρο. Ο σωματικός ρυθμός και η μουσικότητα θα διερευνηθούν επίσης, κυρίως μέσα από συνδυασμούς και ασκήσεις. To σεμινάριο θα περιλαμβάνει αυτοσχεδιασμό και οι χορευτές θα δουλέψουν σε διάφορες κινητικές ιδέες και καταστάσεις του σώματος, με στόχο να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και να διερευνήσουν τις προσωπικές εκφραστικές τους ποιότητες.
Francisco Córdova: Body Action 21-27 Ιουλίου (7 μέρες x 3 ώρες)
O Francisco Córdova [Φρανσίσκο Κόρντοβα] είναι Μεξικανός ερμηνευτής, χορογράφος και δάσκαλος, με σπουδές στον σύγχρονο χορό, το θέατρο, τη σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό φωτισμού. Το σεμινάριό του αφορά το Body Action, δική του μέθοδο, που βασίζεται στην κατασκευή σωματικών δράσεων. Οι συμμετέχοντες καλούνται να μάθουν να κινούνται μέσα από μια κοινή γλώσσα και όχι μέσα από τους συνήθεις κώδικες του χορού. Η μέθοδος, δηλαδή, αποκωδικοποιεί και αποδομεί τις προκαθορισμένες διαλέκτους του χορού. Το μάθημα αποτελεί απεικόνιση της λειτουργίας του ελέγχου και του φυσικού ενστίκτου και σκοπός του είναι να δημιουργήσει σωματικές, πνευματικές και συναισθηματικές καταστάσεις μέσω της έντονης σωματικής εξάσκησης. Για τον λόγο αυτό, το σώμα οδηγείται στις μέγιστες δυνατότητές του μέσα από το άνοιγμα στον σωματικά ελεγχόμενο κίνδυνο. Οι συμμετέχοντες καθοδηγούνται ώστε να μάθουν να δέχονται τις πληροφορίες του ενστίκτου τους, να βρίσκουν αλήθεια μέσα στο σώμα τους και να επικοινωνούν τον προσωπικό τους τρόπο κίνησης.
Lali Ayguadé: From lightness to gravity 24-28 Ιουλίου (5 μέρες x 3 ώρες)
Η Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] είναι χορεύτρια και χορογράφος καταλανικής καταγωγής. Πυρήνας του σεμιναρίου της είναι η μελέτη της μεταμόρφωσης μέσα από τη σωματικότητα. Το μάθημα αποτελείται από δύο μέρη: ένα πρώτο μέρος που περιλαμβάνει ζέσταμα και συνδυασμούς με στόχο να προετοιμαστούν οι χορευτές για τις προκλήσεις του μαθήματος και ένα δεύτερο μέρος με έμφαση στον αυτοσχεδιασμό πάνω σε συγκεκριμένες ασκήσεις. Στόχος του σεμιναρίου είναι να μάθουν οι συμμετέχοντες τρόπους χρήσης του εδάφους με έμφαση στα πόδια, ενδυναμώνοντας έτσι τη βάση τους και τη στήριξη της κίνησης. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες θα ασκηθούν στον έλεγχο του κέντρου βάρους τους, καθώς και σε τρόπους απελευθέρωσης της κίνησης μέσα από χορευτικές φράσεις και αυτοσχεδιασμούς. Ο ρυθμός και η φωνή θα γίνουν κι αυτά αντικείμενο μελέτης στο πλαίσιο διερεύνησης της θεατρικής σωματικότητας.
Ο Jozef Fruček [Γιόζεφ Φρούτσεκ], συνιδρυτής μαζί με τη Λίντα Καπετανέα της ομάδας χορού RootlessRoot και του Fighting Monkey Practice που διδάσκεται παγκοσμίως σε πανεπιστήμια, συνέδρια και ανοιχτές ερευνητικές πλατφόρμες, δίνει μια δίωρη διάλεξη σε χορευτές και performers για τον ρόλο του ρυθμού και του συντονισμού στους βιολογικούς κύκλους του σώματος και τη σημασία της συνειδητής και ανορθόδοξης εξάσκησης για τη μακροχρόνια διατήρηση της νεανικότητας και ζωντάνιας του ανθρώπινου σώματος.
Βιτόρια Κωτσάλου: Καλειδοσκόπιο Eργαστήρι χορού και χορογραφίας για παιδιά και εφήβους ηλικίας 5-16 ετών. 12-16 Ιουλίου, καθημερινά 10:00-14:00. Παράσταση 17 Ιουλίου, 19:00. Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας προσκαλεί παιδιά και εφήβους όλων των ηλικιών, με ή χωρίς χορευτική εμπειρία, να συμμετάσχουν σε ένα εντατικό πενθήμερο εργαστήρι χορού και χορογραφίας και να λάβουν μέρος στην παράσταση που θα παρουσιαστεί στο τέλος του εργαστηρίου. Το εργαστήρι εμπνέεται από την ιδέα του φωτός για την ανάπτυξη υλικού κίνησης. Όπως το φως που κινείται γύρω μας και μαζί μας, έτσι κι εμείς θα ακολουθήσουμε το φως καθώς ταξιδεύει στο σώμα μας, θα μιμηθούμε δέσμες φωτός, θα παίξουμε σαν σμήνος πουλιών με το φως που ενώνεται με επιφάνειες, διαθλάται και δημιουργεί μοτίβα χρωμάτων. Το υλικό θα φανερώσει πώς γεννιούνται τα κινητικά μοτίβα, πώς εξελίσσονται, πώς μεταμορφώνονται και επικοινωνούν μέσα από σόλο ή ομάδες ή ακόμα και μέσα από το σύνολο. Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο κινητικό υλικό καθώς και αυτοσχεδιασμούς, οι συμμετέχοντες θα βιώσουν την εμπειρία δημιουργίας μιας χορογραφίας από τον χώρο, τον χρόνο, τις ιδέες και το υλικό που προσφέρεται προς διερεύνηση, πειραματισμό και παιχνίδι.
To εργαστήρι του Αντώνη Στρούζα είναι εργαστήρι κίνησης ενηλίκων που στόχο έχει να εισάγει τους συμμετέχοντες στις βασικές αρχές του Fighting Monkey και κυρίως στη διαδικασία έξυπνης εξάσκησης και βιώσιμης γήρανσης. Το Fighting Monkey είναι εφαρμοσμένη πρακτική ανθρώπινης ανάπτυξης μέσα από την κίνηση, που ανέπτυξαν ο Jozef Fruček και η Λίντα Καπετανέα.
Στο εργαστήρι Fighting Monkey Practice 50+ οι συμμετέχοντες θα παίξουν ανορθόδοξα παιχνίδια για τη βελτίωση της μνήμης, τον καλύτερο συντονισμό κινήσεων του σώματος, το ξύπνημα των αρθρώσεων και την αναζωογόνηση του νευρικού συστήματος.
Δ. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΧΟΡΟΥ ΓΙΑ ΑμεΑ
DANCINGOURWAY / XOΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΟΠΟ: Ζωντανοί στη σκηνή 23-28 Ιουλίου. Παράσταση: Κυριακή 28 Ιουλίου, 18:30. Αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος». Υπεύθυνη προγράμματος: Σοφία Φ. Δρούμπαλη. Εισηγητές: Δρ. Μάρω Γαλάνη, Αναστασία Νικολίτσα, Σοφία Φ. Δρούμπαλη
Σε συνέχεια του επιτυχημένου προγράμματος Dancing My Way της προηγούμενης χρονιάς, το φετινό πρόγραμμα Dancing Our Way προσκαλεί και προκαλεί χορευτές, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές να παρακολουθήσουν και να βιώσουν τη μοναδική ικανότητα της κίνησης και του χορού να προάγουν την ένταξη και να δημιουργήσουν κοινότητα και σχέσεις μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία ημέρα με θεωρητικά βιωματικά σεμινάρια για όλους και τέσσερις ημέρες κλειστών εργαστηρίων, που θα ολοκληρωθούν μέσα από μία διαδραστική απογευματινή εκδήλωση επί σκηνής. Το πρόγραμμα διεξάγεται με τη συνεργασία της ΦΑΡΙΣ (Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας – Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας) και του Κέντρου Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης Καλαμάτας (ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ.).
Δρ. Μαρία Γαλάνη, Πρωτόγονη Έκφραση: Αφύπνιση της σωματικής μνήμης και απόλαυση της φυσικής ύπαρξης στο θεραπευτικό πλαίσιο της χοροθεραπείας για άτομα με αναπηρίες, μέλη της οικογένειας, φροντιστές, εκπαιδευτές ειδικής αγωγής και χορευτές.
Αναστασία Νικολίτσα, Το σώμα του φροντιστή: αντίληψη, κατανόηση και διαχείριση όσων δεν λέγονται: Η αμεσότητα της σχέσης φροντίδας ατόμων με αναπηρία επιφέρει και την αναπόφευκτη ανάδυση των προσωπικών ευάλωτων πτυχών και των δύο εμπλεκόμενων ατόμων. Θα κατανοήσουμε και θα ανακαλύψουμε νέους τρόπους διαχείρισης αυτών προς πρόληψη του burnout (ολοκληρωτική εξάντληση).
Σοφία Φ. Δρούμπαλη, Ζωντανοί στη σκηνή: Μια ζωντανή διαδραστική εκδήλωση βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό, στην οποία το κοινό θα γίνει μέρος της επικοινωνίας και της συναισθηματικής διασύνδεσης μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Έκθεση φωτογραφίας, δημιουργικές ανταποκρίσεις και ζωντανή ανάφλεξη σκέψεων από το κοινό θα καθοδηγήσουν αυτή την εμπειρία.
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Γενική είσοδος: €15
Εκτός από:
την παράσταση του εργαστηρίου για παιδιά Καλειδοσκόπιο την Τετάρτη 17 Ιουλίου: €5 (γενική είσοδος)
την παράσταση Mnémosyne του Josef Nadj το Σάββατο 20 Ιουλίου, την Κυριακή 21 Ιουλίου και τη Δευτέρα 22 Ιουλίου, στα Παρασκήνια της Κεντρικής Σκηνής: €10 (γενική είσοδος)
την παράσταση Optraken της ομάδας Le Galactik Ensemble την Τρίτη 23 Ιουλίου και την Τετάρτη 24 Ιουλίου: €10 (γενική είσοδος)
Φοιτητικό / μειωμένο εισιτήριο: €12 για όλες τις παραστάσεις
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ - ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Γενική είσοδος: €12,00 - Εκτός από τις προβολές ταινιών του Béla Tarr την Πέμπτη 25 Ιουλίου και την Παρασκευή 26 Ιουλίου: €5,00 (γενική είσοδος)
Η είσοδος σε όλες τις παραστάσεις στην Κεντρική Πλατεία και στις υπόλοιπες παράλληλες εκδηλώσεις είναι ελεύθερη. Γενική είσοδος για τους συμμετέχοντες στα Σεμινάρια του Φεστιβάλ: €10,00
ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
Κόστος συμμετοχής σε 4 σεμινάρια και 1 διάλεξη: €400. Eγγραφές και πληροφορίες: Ιωάννα Αποστόλου, 6972558 593, workshops@kalamatadancefestival.gr
«C la vie» από τον Serge Aimé Coulibaly, «À la Carte» από τον Γιάννη Μανταφούνη, «4 + ΕΝΑ» της Κυριακής Νασιούλα και άλλες περφόρμανς αυτή την εβδομάδα
Το Κρατικό Μπαλέτο της Έσσης και οι χορογράφοι Botis Seva, Josef Nadj, Imre & Marne van Opstal, Lali Ayguade και Χάρης Γκέκας έρχονται στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα
Μιλήσαμε με τον χορογράφο Ηλία Χατζηγεωργίου και τον συνθέτη Αλέξη Φάλαντα για τις περφόρμανς που θα συνοδεύσουν την Ολυμπιακή Φλόγα από την Αρχαία Ολυμπία στην Αθήνα
11°
