Αυλαία, και πάμε!

Πόσο μπορεί να μοιάζει το street dance με τον πεντοζάλη, το τρανς με το τσέστο της Ανατολικής Ρωμυλίας και τι σημαίνει αυτό για μας, τους post Athenians; Πού χωράει η Ιστορία στη σύγχρονη κινησιολογία του Έλληνα; 

Στη νέα της παράσταση η ομάδα σύγχρονου χορού Αερίτες διαγράφει μια άχρονη πορεία στο παρόν και το παρελθόν του Νεοέλληνα, αναζητώντας την «εθνοχορευτική» του ταυτότητα, τα στοιχεία δηλαδή εκείνα που τον ορίζουν, που τον κάνουν υπερήφανο ή τον γεμίζουν ντροπή. «Κάποιους παραδοσιακούς ρυθμούς τους κουβαλάμε μέσα μας χωρίς να το ξέρουμε» λέει η χορογράφος Πατρίσια Απέργη. Γι’ αυτό και οι Αερίτες ανέτρεξαν σε 7 παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς, τους αποδόμησαν, επισήμαναν κοινά τους στοιχεία με σύγχρονες χορευτικές «διαλέκτους» και δημιούργησαν ένα διαφορετικό κινητικό λεξιλόγιο. Ένα λεξιλόγιο στο οποίο δεσπόζει εκείνο το αυθόρμητο «όπα», που το κουβαλάμε και μας κουβαλάει.  

Η παράσταση εκπροσώπησε την Ελλάδα στη 14η Μπιενάλε Νέων Δημιουργών της Ευρώπης και της Μεσογείου.

Tης Τζούλιας Δημακοπούλου

Φωτό: Τάσος Βρεττός